Είναι γνωστό ότι η σχέση της Τουρκίας με το Διεθνές Δίκαιο περιορίζεται μόνο σε ό, τι τη συμφέρει, όταν δεν το διαστρέφει κιόλας.
Μια χώρα που έχει καταλάβει στρατιωτικά τμήμα μιας άλλης χώρας, που αμφισβητεί σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα και διεθνείς συνθήκες, ήταν και είναι αναπόφευκτο να κινείται και να δρα ασύμμετρα.
Του Μάνου Κόνσολα*
Σε αυτή την ασύμμετρη λογική, εντάσσεται και η απόπειρα δημιουργίας τετελεσμένων και αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, που εκδηλώθηκε με την υπογραφή του μνημονίου Τουρκίας και κυβέρνησης της Λιβύης (που, όμως, δεν αναγνωρίζεται από τη Βουλή της Λιβύης) τον Νοέμβριο του 2019.
Μέσα από αυτό το μνημόνιο, η Τουρκία καθορίζει όπως αυτή θέλει τις θαλάσσιες ζώνες και τα θαλάσσια σύνορα, «εξαφανίζει» ελληνικά νησιά, παραβιάζει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν αναγνωρίζει ΑΟΖ στα ελληνικά νησιά.
Είναι ένα πλήρως ανυπόστατο, ως προς τη νομική του μορφή, μνημόνιο που παραβιάζει τους στοιχειώδεις κανόνες του Ευρωπαϊκού, αλλά και του Διεθνούς Δικαίου και δεν είναι αποδεκτό, όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής.
Η Ελλάδα, τηρώντας όλους τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό για την εξερεύνηση υδρογονανθράκων σε οικόπεδα νότια της Κρήτης.
Με αυτό τον τρόπο, κατοχυρώνει και ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί του πεδίου.
Αυτό, σαφώς, και δεν αρέσει στην Άγκυρα, για αυτό και «επιστράτευσε» το Υπουργείο Εξωτερικών της Λιβύης στο παιχνίδι των προκλήσεων.
Γιατί, τι άλλο από πρόκληση συνιστά η διακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών της Λιβύης ότι η Ελλάδα, με την προκήρυξη του διαγωνισμού για τη διενέργεια ερευνών για υδρογονάνθρακες σε θαλάσσια οικόπεδα κάτω από την Κρήτη, παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης.
Στην πραγματικότητα, ορίζουν ως κυριαρχικά τους δικαιώματα όσα απορρέουν από το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Αυτό που πρέπει να αντιληφθούν οι συνομολογήσαντες το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι:
1ον: Ότι οι σχέσεις τους, διπλωματικές, πολιτικές και κυρίως οικονομικές με την Ευρωπαϊκή Ένωση, περνάνε μέσα από την Ελλάδα.
2ον: Η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα που στηρίζονται στο Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.
3ον: Η προσήλωση της Ελλάδας στον διάλογο και στις αρχές της καλής γειτονίας, στηρίζεται στις πρόνοιες και στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Και φυσικά, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση.
Κυρίως, πρέπει να καταλάβουν ένα πράγμα: ότι η Ελλάδα δεν εκβιάζεται και το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτό.
* Ο Μάνος Κόνσολας είναι Βουλευτής Δωδεκανήσου Ν.Δ. – Πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών της Βουλής – Καθηγητή Πανεπιστημίου Αιγαίου
