Στο μεταναστευτικό ζήτημα που συνεχίζει να αντιμετωπίζει η Ευρώπη αναφέρεται η γαλλική εφημερίδα Le Monde σε εκτενές άρθρο της.
Η γεωγραφία και η ανθρώπινη πραγματικότητα της μετανάστευσης έχουν τις δικές τους αιτίες, τις οποίες η πολιτική ρητορική συχνά αγνοεί. Ενώ η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι ανήλθε στην εξουσία σχεδόν πριν από ένα χρόνο με την υπόσχεση να «κλείσει τα σύνορα», η Ιταλία έχει υποδεχθεί πάνω από 127.000 μετανάστες από τον Ιανουάριο, διπλάσιος αριθμός από την ίδια περίοδο του 2022. Την Κυριακή, 17 Σεπτεμβρίου, στη Λαμπεντούζα, όπου έχουν αποβιβαστεί 11.000 μετανάστες σε διάστημα λίγων ημερών, ο ίδιος ο Μελόνι που αψήφησε την Ευρωπαϊκή Ένωση πριν πάρει την εξουσία περιέγραψε την παρουσία της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν στο πλευρό της ως «χειρονομία ευθύνης της Ευρώπης απέναντι στον εαυτό της», αναφέρει το άρθρο της γαλλική εφημερίδας.
Ενώ οι πολιτικοί φίλοι της Μελόνι στην Ουγγαρία και την Πολωνία κάνουν ό,τι μπορούν για να μπλοκάρουν τον υποχρεωτικό μηχανισμό αλληλεγγύης που διαπραγματεύτηκαν επίπονα τα 27 κράτη μέλη της Ε.Ε., η Ιταλίδα ηγέτιδα κάνει έκκληση για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η γεωγραφία της Ευρώπης είναι τέτοια που οι μετανάστες την προσεγγίζουν κυρίως μέσω Ελλάδας, Ισπανίας και, ειδικά αυτές τις μέρες, Ιταλίας. Λογικά, αυτές οι χώρες πρώτης γραμμής είναι αυτές που χρειάζονται περισσότερο μια ευρωπαϊκή πολιτική για να μοιραστούν το βάρος που προκύπτει από τις αιτήσεις ασύλου. Αντίθετα, χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία – και ακόμη περισσότερο τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης – που είναι απλώς χώρες «ανάκαμψης», είναι πιο επιφυλακτικές.
Οι σκηνές χάους που μεταδόθηκαν στις 13 Σεπτεμβρίου, οι οποίες δείχνουν την αστυνομία να απωθεί μετανάστες και ένα κέντρο υποδοχής που κατακλύζεται από ανθρώπους, επιβεβαιώνουν ότι η ΕΕ χρειάζεται επειγόντως μια συντονισμένη μεταναστευτική πολιτική. Το γεγονός ότι η Μελόνι, επικεφαλής ενός ακροδεξιού κόμματος, αποδέχτηκε de facto αυτό το αίτημα και στέκεται στο πλευρό της Φον ντερ Λάιεν είναι μια ισχυρή προειδοποίηση ένα χρόνο πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές, στις οποίες αντιευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα σε πολλές χώρες συναγωνίζονται μεταξύ τους για να πάρουν μια σταθερή θέση για τη μετανάστευση και ονειρεύονται να παρασύρουν και τη Δεξιά στο ίδιο μονοπάτι.
Ταύτιση των υποσχέσεων με τις πράξεις
Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει δίκιο που ισχυρίζεται ότι «η παράτυπη μετανάστευση είναι μια ευρωπαϊκή πρόκληση και χρειάζεται μια ευρωπαϊκή απάντηση». Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υποστηρίζει επίσης ότι «οι αυστηρά εθνικιστικές προσεγγίσεις έχουν τα όριά τους» και επιμένει στο «καθήκον της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» με την Ιταλία. Παραμένει, ωστόσο, η πρόκληση οι δηλώσεις να ταυτιστούν με τις πράξεις, μετά από πάρα πολλά περιστατικά στα οποία οι χώρες της νότιας Ευρώπης έχουν αφεθεί να τα βγάλουν πέρα. Αυτό δεν είναι εύκολο εγχείρημα. Η στρατηγική της χρηματοδότησης των βορειοαφρικανικών χωρών για την αποτροπή των αναχωρήσεων από τις ακτές τους δέχεται κριτική, καθώς ενισχύει τη διαφθορά και καθιστά τον έλεγχο των συνόρων της ΕΕ εξαρτημένο από αυταρχικές χώρες. Η εισροή μεταναστών από την Τυνησία, μια χώρα με την οποία η ΕΕ μόλις υπέγραψε συμφωνία αυτού του τύπου υπό την πίεση της κ. Μελόνι δείχνει το όρια της σημερινής ευρωπαϊκής πολιτικής.
(Πηγή: Le Monde)
