Τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του G-20 και όσα έγιναν εκεί είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα για τις επερχόμενες γεωπολιτικές εξελίξεις και είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν πολύ διαφορετικές αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο. Από την απογοήτευση στην Ουκρανία μέχρι την έκπληξη στις χώρες της G-7, την ανακούφιση στη Ρωσία, την ικανοποίηση σε όλα τα αφρικανικά έθνη, την περιφρόνηση στην Κίνα και τον ενθουσιασμό στην Ινδία.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Το ότι υπήρξε κοινό ανακοινωθέν παρά την πολύ περιορισμένη διατύπωση, όσο αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, έσωσε την οικοδέσποινα Ινδία από μια αποτυχία και έδωσε τη δυνατότητα στο Νέο Δελχί, να διατηρήσει το επίχρισμα της πολυμερούς αποτελεσματικότητας.
Στην πραγματικότητα, για τον πρωθυπουργό της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι, η απουσία των προέδρων της Ρωσίας και της Κίνας ξεκίνησε ως απογοήτευση, αλλά μετατράπηκε σε πλεονέκτημα, καθώς αποκόμισε πολλά κέρδη έναντι της Κίνας, του αντιπάλου της διπλανής πόρτας.
Βέβαια δεν ήταν όλα ρόδινα. Το πολυδιαφημισμένο ανακοινωθέν, έδειξε ότι η συναίνεση ανάμεσα σε τόσες πολλές κυβερνήσεις μπορεί να επιτευχθεί ως επί το πλείστον μόνο στα χαρτιά. Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να περιγράψει μια δήλωση που αναφέρεται στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά δεν αναφέρει ποιος τον διεξάγει.
Ο πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζίνπινγκ, επέλεξε να μην συμμετέχει στη Σύνοδο, χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένο λόγο και έστειλε τον πρωθυπουργό. Την παραμονή της συνόδου κορυφής, μια κινεζική δεξαμενή σκέψης που συνδέεται με την κορυφαία υπηρεσία κατασκοπείας της χώρας, δημοσίευσε μια έντονα διατυπωμένη κριτική κατηγορώντας την Ινδία ότι προωθεί τη δική της ατζέντα και προκαλεί διαφωνία.
Η απουσία του Σι έδωσε αναπόφευκτα χώρο στην Ινδία και την Αμερική να κάνουν παιχνίδι. Επέτρεψε στην Ινδία να εδραιώσει τη φιλοδοξία της να ηγηθεί του λεγόμενου Παγκόσμιου Νότου μετά από τη συνάντηση των BRICS στην οποία κυριάρχησε η Κίνα. Έδωσε επίσης την ευκαιρία στην Αμερική, να οικοδομήσει στενότερους δεσμούς με τις αναπτυσσόμενες οικονομίες.
Η απόφαση του Σι, να μείνει μακριά από τη Σύνοδο Κορυφής μπορεί να είχε ως στόχο να στερήσει από την Ινδία τη στιγμή της. Παρόλα αυτά, ο Μόντι, μαζί με την Αμερική και την Ευρώπη, βρήκαν πώς να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά την Κίνα στην παγκόσμια σκηνή.
Η Αμερική, υπέγραψε ένα σχέδιο για την ανάπτυξη ενός δικτύου σιδηροδρόμων και θαλάσσιων διαδρομών με την Ινδία, τις χώρες της Μέσης Ανατολής και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής. Είχε ως αποτέλεσμα μια ισχυρή πολιτική συνάντηση του Αμερικανού Προέδρου, Τζο Μπάιντεν, του Μόντι και του πρίγκιπα διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν.
Ο οικονομικός διάδρομος Ινδίας, Μέσης Ανατολής και Ευρώπης θα ενσωματώσει σιδηροδρομικές γραμμές και λιμενικές συνδέσεις από την Ινδία προς την Ευρώπη, μέσω των ΗΑΕ, της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας και του Ισραήλ, οδηγώντας σε ταχύτερη διαμετακόμιση εμπορευμάτων. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ περιέγραψε το σχέδιο ως «πραγματικά μεγάλη υπόθεση» και «περιφερειακή επένδυση που αλλάζει το παιχνίδι».
Η αποδοχή της Αφρικανικής Ένωσης ως μόνιμου μέλους στο G-20 τοποθετεί την 55μελή ομάδα στο ίδιο επίπεδο με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Υποστηριζόμενη από τον Μόντι, με ισχυρή υποστήριξη από την ΕΕ, η κίνηση δίνει στο αφρικανικό σώμα μια ισχυρότερη φωνή σε διεθνή ζητήματα, ειδικά γύρω από την ελάφρυνση του χρέους των χωρών και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Η Σύνοδος Κορυφής του G-20, σημείωσε επίσης σταδιακή πρόοδο όσον αφορά τη χρηματοδότηση της κλιματικής μετάβασης, τη ρύθμιση της τεχνητής νοημοσύνης, την αναδιάρθρωση του χρέους των χωρών και τη μεταρρύθμιση των πολυμερών θεσμών, μεταξύ πολλών άλλων θεμάτων. Η Ινδία ήταν σε θέση να συμπεριλάβει έργα κατοικίδιων ζώων, όπως οι ψηφιακές δημόσιες υποδομές, μεταξύ των παγκόσμιων προτεραιοτήτων.
Ο Μόντι κέρδισε πολλά και τώρα η Ινδία είναι έτοιμη να προσπαθήσει να ανταγωνιστεί την Κίνα, στην πολιτική και οικονομική ηγεσία του κόσμου. Μένει να δούμε εάν θα τα καταφέρει, αλλά και πως θα αντιδράσει το Πεκίνο.
Ένα είναι σίγουρο η γεωπολιτική παρτίδα στη διεθνή σκακιέρα γίνεται πολύπλοκη και για γερούς παίκτες.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
