Η επικράτηση του Τούρκου Προέδρου στον δεύτερο γύρο των εκλογών, ήταν εν πολλοίς αναμενόμενη. Η ‘καθαρή’ πρωτιά του στον πρώτο γύρο, ήταν το ορόσημο που έκρινε τη δύσκολη για την πολιτική του επιβίωση αναμέτρηση και δημιούργησε μια δυναμική, μη αναστρέψιμη για τον επαναληπτικό γύρο. Επιβεβαίωσε τη φήμη του και την ικανότητά του, ως σπουδαίου πολιτικού ‘παίκτη’, που ξέρει να κερδίζει, ακόμα και όταν οι οιωνοί κάθε άλλο παρά θετικοί είναι.
Ο Ερντογάν αξιοποίησε στο έπακρο, όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή του και τους μηχανισμούς, που έχει δημιουργήσει μέσα από την πολύχρονη παραμονή του στην εξουσία. Είναι αυτή η ίδια παραμονή, που έχει ‘κουράσει’ όπως λέγεται και οδήγησε στη σύμπηξη της ετερόκλητης συμμαχίας των 6 κομμάτων της αντιπολίτευσης εναντίον του. Μια συμμαχία κατά κανόνα ανάγκης και ανοχής, που εκ των πραγμάτων δεν ενέπνευσε για την προοπτική της. Και δεν πήγε μακριά.
Ο Ερντογάν κεφαλαιοποίησε τον καταλυτικό του έλεγχο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έλεγχος που εν πολλοίς ασκείται μέσα από την ιδιοκτησία τους, από φιλικά στον ίδιο επιχειρηματικά σχήματα. Δεν ήταν κάτι άγνωστο στην αντιπολίτευση. Ούτε και στην ίδια την Τουρκική κοινωνία, που στάθμισε και ανάλογα αποφάσισε. Ο Τούρκος Πρόεδρος στόχευσε στη βαθιά πληγή της οικονομίας. Αυτή για την οποία ο ίδιος εξ ορισμού είναι υπεύθυνος. Και έπεισε τους βαρυγκομούντες συμπολίτες του και τους ασθενέστερους μεταξύ αυτών, ότι ο ίδιος είναι και η εγγύηση και η λύση. Αύξησε τρεις φορές τον κατώτατο μισθό τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, παρείχε προνόμια και επιδόματα στους δημοσίους υπαλλήλους και έφτασε στο σημείο να παράσχει δωρεάν φυσικό αέριο τον Μάιο. Ευγενική διευκόλυνση και χορηγία του Προέδρου Πούτιν, με τον οποίο συνδέεται με ιδιαίτερη σχέση, που κατά τον Τούρκο Πρόεδρο, θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο. Η σιγουριά που εμπνέει σε μεγάλα τμήματα της Τουρκικής κοινωνίας καταδείχθηκε και από το γεγονός, ότι ήδη από τον πρώτο γύρο ‘πήρε κεφάλι’ στις 7 από τις 11 επαρχίες που έπληξε ο Εγκέλαδος. Και ας μετράνε πάνω από 50.000 απώλειες από τις ‘χάρτινες κατασκευές’, των φιλικών του εργολάβων. Η τέχνη να μετατρέπεις την κρίση σε ευκαιρία. Ακόμα και έναντι αυτών που μολονότι οργισμένοι, στρέφονται εκόντες άκοντες στον ισχυρό ηγέτη.
Στη νέα πενταετία του, ο Ερντογάν θα έχει πρώτιστα να αναμετρηθεί με την οικονομία του. Με τον πληθωρισμό στο 43%, ενώ πέρυσι είχε φτάσει στο 85%, με τη λίρα να υποχωρεί σε ιστορικά χαμηλά έναντι του δολαρίου, με τα συναλλαγματικά αποθέματα να βρίσκονται στο χαμηλό των 20 με 25 δισεκατομμύρια δολάρια και τη γραμμή χρηματοδοτικής ενίσχυσης από τα Κράτη του Κόλπου, ως μοναδική πηγή προσδοκίας, θα χρειαστεί να επιδείξει περίσσιο διπλωματικό ταλέντο. Τον βοηθάει η μοναδική γεωπολιτική θέση της Τουρκίας και η επιτυχία του ως ‘έντιμου’ και αποδεκτού διαμεσολαβητή μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Η φτηνή Ρωσική ενέργεια είναι εξάλλου πολύτιμο εργαλείο για τον ίδιο. Δεν είναι όμως και δεδομένο. Όπως δεν είναι δεδομένος και ο βαθμός της εφεκτικής στάσης της Δύσης έναντί του. Βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη χρησιμότητα και τις καλές υπηρεσίες του ίδιου. Εις ότι μας αφορά η προπαρασκευή, η επαγρύπνηση και η αποφασιστικότητα, είναι μονόδρομος.
