Από την στιγμή που αποφάσισα να εμπλακώ με την πολιτική και στην συνέχεια να ζητήσω την ψήφο των Αιτωλοακαρνάνων, εκείνο που με παίδεψε περισσότερο ήταν η κληρονομιά της γενιάς μου, αυτό που πρέπει να δικαιώσω, όπως το γνώρισα όπου σπούδασα κι όπου δούλεψα. Στην ουσία τα «θέλω» και τα πιστεύω των νέων ανθρώπων που τα πιο δημιουργικά τους χρόνια τους βρήκαν μέσα σε απανωτές κρίσεις.
Του Γιώργου Σταμάτη *
Έχουν γραφτεί πολλά εκατομμύρια λέξεις για την Generation X και την σχέση της με την πολιτική, πάντα με αμφιλεγόμενα συμπεράσματα. Τόσο πολύ αμφιλεγόμενα ώστε ήρθε και μια νέα γενιά μετά από εμένα, η Generation Z,για την οποία όποια έρευνα κι αν κοιτάξεις θα δεις ότι μια σταθερά υπάρχει μόνο: τα social media και η διάδραση μέσα από αυτά. Τίποτε άλλο δεν είναι ξεκάθαρο, αν πάρεις μια ηλικιακή ανάλυση οποιασδήποτε πρόσφατης δημοσκόπησης θες, θα δυσκολευτείς να πιστέψεις ότι έφηβοι μπορεί να μαγεύονται τόσο πολύ από τυχοδιωκτικές ιδέες και από δημαγωγικές συμπεριφορές.
Οπότε, το ερώτημα παραμένει. Αν η γενιά εκείνων που πρωτοψηφίζουν σε αυτές τις εκλογές έως τα 25 χρόνια έχει ένα στίγμα και μια δικαιολογία ότι δεν έχει προλάβει να γνωρίσει ποτέ κανονικότητα, τι ακριβώς ισχύει για εμάς τους “X” που είμαστε από τα μέσα της τρίτης δεκαετίας μας μέχρι τα 42 χρόνια περίπου; Ποίο είναι το πολιτικό μας στίγμα; Τι ακριβώς θέλουμε να δούμε να μας συμβαίνει τα επόμενα χρόνια;
Η απάντηση στο ποια είναι τα κύρια πεδία που θέλω να δω να αλλάζουν στην Αιτωλοακαρνανία, το δικό μου σημείο αναφοράς, είναι πολύ εύκολη: Θέλω να πάψουν να φεύγουν η δική μου και η προηγούμενη γενιά και να ερημώνει τόσο η απίστευτα όμορφη περιοχή μου, με πόλεις σαν το Αγρίνιο, όπου τα σπίτια παλιώνουν και δεν χτίζονται νέα στην θέση τους. Να δω να παράγεται πλούτος από έναν τόπο με το περισσότερο και ποιοτικότερο νερό στην Ελλάδα, ένα τόπο όπου ό, τι κι αν φυτέψεις αυτό θα θεριέψει και θα βγάλει καρπό. Να δω να υπάρχουν καλοπληρωμένες παραγωγικές δουλειές που θα προσελκύσουν κόσμο κι όχι να φεύγουν οι νέοι από Απρίλιο μέχρι Οκτώβριο για τα νησιά για το μεροκάματο. Όπου δεν θα χρειάζεται να πας στην Πάτρα και στα Γιάννενα για μια απλή εξέταση ρουτίνας.
Όλα αυτά όμως θέλουν μια μίνιμουμ σύμπνοια και μια κοινή στόχευση, όμως βρίσκω μεγάλο πρόβλημα στο να συμφωνήσουν οι άνθρωποι της ηλικίας μου στο ποιο είναι το κεντρικό σχέδιο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να αλλάξουμε την Ελλάδα και την Αιτωλοακαρνανία.
Θυμάμαι ότι διάβαζα ένα κείμενο του καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο ΑΠΘ Νικόλα Σεβαστάκη σχετικά με τον Μάη του ’68 και το πόσο δύσκολο είναι να αποτιμηθεί εκείνη η εποχή με τους σημερινούς όρους. Νιώθω ότι τα τελευταία 15 χρόνια υπήρξαν εξίσου κοσμογονικά για την Ελλάδα, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Γιατί οι δικοί μας νέοι πριν αντιμετωπίσουν μια πανδημία, έναν πρωτοφανή πόλεμο μετά από εισβολή και μια παγκόσμια κρίση ακρίβειας, είχαν να περάσουν και δέκα χρόνια οικονομικών αλλαγών που υπονόμευσαν το μέλλον τους.
Ο καθηγητής Ν. Σεβαστάκης είχε γράψει ότι στον Μάη του ’68 «οι φοιτητές και γενικότερα οι νέοι των μεσαίων στρωμάτων πίστεψαν ότι ανατρέπουν το σύστημα ή ότι προκαλούν ρήγματα στην κυριαρχία του ενώ στην πραγματικότητα εργαζόταν για την ανανέωση και την ενδυνάμωση της γοητείας του»! Για εμένα δεν υπάρχει μεγαλύτερος εφιάλτης από αυτόν για την γενιά μου. Εκείνη να νομίζει ότι ψηφίζει(ή δεν ψηφίζει) και σκέφτεται «αντισυστημικά» και στην ουσία να στρώνει το χαλί για μια χειρότερη, πιο ανελεύθερη πολιτική που θα κυριαρχήσει στο άμεσο μέλλον και θα κατασπαράξει όλα όσα θεωρήσαμε ως δεδομένα στις δυτικές κοινωνίες.
Πιστεύω ότι η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για τα πράγματα μπορεί να προσανατολίσει την δική μου γενιά στο δικό της πεπρωμένο. Ο συνδυασμός των μεταρρυθμίσεων και της οικονομικής ελευθερίας, με μια στιβαρή πολιτική στα μεγάλα εθνικά ζητήματα και με ενσυναίσθηση για την ανθρώπινη κατάσταση, είναι ο προσανατολισμός για όλους εμάς που ανήκουμε στις γενιές που θα κληθούν να πάνε την Ελλάδα παρακάτω. Θα την σπρώξουν να προχωρήσει.
Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες και το να βρεις όλα εκείνα που θα σε εμπνεύσουν συχνά είναι ό, τι πιο απαιτητικό στην πολιτική. Όμως δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς, πρέπει να μην γυρίσουμε χρόνια πίσω, πρέπει να αφήσουμε την δική μας κληρονομιά στην χώρα που αγαπάμε.
* Ο κ. Γιώργος Σταμάτης είναι υποψήφιος βουλευτής στην Αιτωλοακαρνανία με την Νέα Δημοκρατία
