Στην ιδιαίτερη συμβολή του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος στην ανάπτυξη του μαζικού αθλητισμού στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στο πιο λαοφιλές άθλημα, το ποδόσφαιρο, στάθηκε ο Θέμης Γκιώνης, μέλος του Π.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας σήμερα στην εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με τίτλο «ΑΕΚ σημαίνει προσφυγιά».
«Η σημερινή μας εκδήλωση» επισήμανε στην αρχή της ομιλίας του, «συμπίπτει με την έναρξη της γιορτής του ποδοσφαίρου, όπως ονομάζεται το Μουντιάλ, που ξεκινά τις επόμενες μέρες στο Κατάρ. Για μας, αλλά και συνολικά για τους εργαζόμενους, την παγκόσμια εργατική τάξη, δεν μπορεί, ούτε είναι γιορτή ένα γεγονός που στοίχισε τη ζωή 6.500 εργατών – στην πλειοψηφία τους μετανάστες.
Δεν πρόκειται για εργατικά ατυχήματα, αλλά για εργοδοτικά εγκλήματα, μια μαζική εργατοθυσία στην μπίζνα δισεκατομμυρίων μεταξύ του Κατάρ, της FIFA, των κατασκευαστικών ομίλων και των χορηγών που θησαυρίζουν. Ήδη ακούγονται και γράφονται καταγγελίες για διάφορες εξαγορές, πακέτα εκατομμυρίων. Δεν μας προκαλεί έκπληξη άλλωστε η μετεξέλιξη του ποδοσφαίρου σε παγκόσμιο επίπεδο και στη χώρα μας, σε μια γιγάντια οικονομική επιχείρηση, γύρω από την οποία διακινούνται άμεσα ή έμμεσα τεράστια ποσά. Επιβεβαιώνεται το εξής: όπου το κέρδος πρωτεύει, η ανθρώπινη ζωή περισσεύει».
«Είναι σημαντικό ότι αθλητές και φίλαθλοι σηκώνουν ανάστημα και καταγγέλλουν αυτό το έγκλημα, υψώνουν πανό σε γήπεδα, όπως έκαναν οι φίλαθλοι της ΑΕΚ πρόσφατα. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους εργάτες στο Κατάρ για την προστασία της ζωής, της υγείας και των δικαιωμάτων τους, για πλήρεις αποζημιώσεις στις οικογένειες των νεκρών και τους σακατεμένους εργάτες» πρόσθεσε.
Στη συνέχεια της ομιλίας του, αναφερόμενος σε μια άγνωστη πτυχή της υπερ100χρονης ιστορίας του ΚΚΕ, επισήμανε ότι «δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το ΚΚΕ, από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, συνέδεσε τη δράση του με την ανάπτυξη του μαζικού αθλητισμού στην Ελλάδα και ιδιαίτερα με το πιο λαοφιλές άθλημα, το ποδόσφαιρο».
«Σημαντικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια έπαιξαν οι πρόσφυγες, που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση και την οργάνωση των εργαζομένων στα αθλητικά σωματεία. Έτσι γεννήθηκαν σε κάθε πόλη ομάδες με έντονο το προλεταριακό-προσφυγικό στοιχείο και τα σημάδια μιας διαφορετικής κουλτούρας από τα παράλια της Μικρασίας, του Εύξεινου Πόντου. Ομάδες που δεν ξέχασαν μέχρι σήμερα την καταγωγή και την ιστορία τους. Η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Απόλλων Καλαμαριάς, ο Πανιώνιος, ο Απόλλων Σμύρνης, ο Ατρόμητος, η Νίκη Βόλου κ.ά., έχουν έντονα αυτά τα χαρακτηριστικά» ανέφερε και τόνισε στη συνέχεια:
«Μέσα απ’ αυτή τη μεγάλη προσπάθεια και δραστηριότητα, ξεπήδησαν παίκτες-ταλέντα, όπως ο Σπύρος Κοντούλης, που τιμάμε σήμερα εδώ στη Ν. Φιλαδέλφεια, μπαλαδόροι με ιδιαίτερα χαρίσματα, που έδωσαν παλικαρίσια τη μάχη μέσα και έξω από τις γραμμές του γηπέδου. Ήταν τέκνα μιας αθλητικής κίνησης, που αναπτύχθηκε μέσα από το εργατικό κίνημα με την πρώτη ίδρυση των συλλόγων στις φτωχές γειτονιές, στα εργοστάσια, στα λιμάνια. Αθλητές αγωνιστές που παρέμειναν αμετακίνητοι στα ιδανικά του αγώνα, χωρίς να λογαριάζουν ούτε την ίδια τους τη ζωή, αλύγιστοι, γιατί δεν αποκήρυξαν τις ιδέες τους».
Είπε, μεταξύ άλλων, ότι μέσα στις πολύ δύσκολες συνθήκες της περιόδου της Κατοχής με «πρωτοβουλία του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, ξεκινά η δημιουργία αθλητικών συλλόγων στις γειτονιές. Είναι η συνέχεια της παράδοσης, αλλά σε πολύ ευρύτερη κλίμακα, των εργατικών συλλόγων της περιόδου πριν τον Μεταξά».
Αναφέρθηκε στις παντός είδους πιέσεις του κράτους, διαχρονικά, στις λαϊκές αθλητικές οργανώσεις του εργατο-αγροτικού αθλητισμού από προβλήματα στη νομική αναγνώριση των αθλητικών σωματείων και μέχρι διώξεις αθλητών για την δράση τους έξω από τα γήπεδα, «όπως ο διεθνής παίχτης του ΠΑΟ Άγγελος Μεσάρης, παίκτης θαύμα για την εποχή του, που διαγράφηκε το 1932 δια παντός από τον σύλλογο, λόγω της δράσης του» ενώ «αντίστοιχη περίπτωση ήταν και ο Μουράτης του Ολυμπιακού, ο θρυλικός “Μιζούρι”, σαλταδόρος ΕΠΟΝίτης, που πολέμησε πλάι στον Γόδα στη μάχη της Ηλεκτρικής. Αποκλείστηκε από την Εθνική το ΄54, γιατί διεκδικούσε τις αποζημιώσεις των συμπαικτών του.».
«Ο Σπύρος Κοντούλης αποτέλεσε έμπνευση για τις επόμενες γενιές και αυτό συνέβη με όλους τους θρύλους των γηπέδων, που κάτω απ’ την φανέλα της ομάδας χτυπούσε δυνατά η αλύγιστη καρδιά του αγωνιστή, του κομμουνιστή. Η ενασχόληση με τον αθλητισμό λειτούργησε ευεργετικά, κι έτσι στοιχεία όπως η πειθαρχία, η συγκέντρωση, η αυτοπεποίθηση, η ηρεμία, η αφοβία, μπολιάστηκαν με τη φλόγα της επαναστατικής πολιτικής και ταυτόχρονα με την πρακτική επίμονη δουλειά, έγιναν ένα ανίκητο μείγμα.
Μείγμα που μπορεί διαχρονικά να σφυρηλατήσει αγωνιστές βγαλμένους μέσα από το καμίνι της πάλης, δοκιμασμένους, έμπειρους, που δεν ταλαντεύονται εύκολα, πρωτοπόρους, ικανούς να πρωταγωνιστήσουν σε κάθε αγώνα, να εμπνεύσουν και να ηγηθούν μιας ομάδας μέσα κι έξω από το γήπεδο, μέχρι την νίκη. Τιμή και δόξα στους αγωνιστές των γηπέδων. Τιμή και δόξα στον Σπύρο Κοντούλη» κατέληξε στην ομιλία του ο Θ. Γκιώνης.
