«Η ιστορία δεν διαγράφεται. Τα εγκλήματα δεν παραγράφονται», υπογράμμισε ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσης, στην ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, και τόνισε ότι είναι «αιώνιο, καθήκον όλων μας, να τιμάμε τη μνήμη όλων των θυμάτων των Ελλήνων του Πόντου».
«Τιμάμε, θρηνούμε, υμνούμε τους εκατοντάδες χιλιάδες αδελφούς μας Ποντίους που σφαγιάστηκαν, εκδιώχθηκαν βίαια, διασύρθηκαν, βασανίστηκαν και μαρτύρησαν σ’ ένα από τα πιο στυγνά εγκλήματα της ανθρωπότητας», είπε ο κ. Χήτας και πρόσθεσε ότι η ανάμνηση των γεγονότων της 19ης Μαΐου του 1919 είναι μια θλιβερή, είναι μια οδυνηρή ανάμνηση όχι μόνο για τους Πόντιους, αλλά για τον απανταχού ελληνισμό. «Εκείνη την αποφράδα ημέρα, οι Νεότουρκοι αποφάσισαν με την καταδρομική, αλλά και πολύ καλά προσχεδιασμένη αποβίβασή τους στη Σαμψούντα να ολοκληρώσουν το έργο του πλήρους αφανισμού των Ελλήνων του Πόντου. Η εμφάνιση, λοιπόν, του Κεμάλ στον Πόντο στις 19 Μαΐου του 1919 σηματοδοτεί ουσιαστικά τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της γενοκτονίας που διήρκεσε μέχρι τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες», είπε ο Χήτας και υπενθύμισε ότι μεταξύ των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από την έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα, η δίψα, οι πορείες θανάτου στην έρημο και συχνότατα οι εν ψυχρώ δολοφονίες, ακόμα και οι εκτελέσεις. «Οι Νεότουρκοι λεηλάτησαν, αιματοκύλησαν εκατοντάδες χωριά, πόλεις, βίασαν κοπέλες, έστησαν κρεμάλες, έκαναν μαζικές εκτελέσεις, σε συνδυασμό με αναγκαστικούς εκτοπισμούς συμπαγών πληθυσμών σε πορείες θανάτου, έστειλαν τους άνδρες στα τάγματα εργασίας, δίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες την ελίτ του Πόντου στα δικαστήρια ανεξαρτησίας. Τα θύματα των Τούρκων ήταν άνδρες, ήταν γυναικόπαιδα, ήταν ηλικιωμένοι, με μόνο χαρακτηριστικό ότι ήταν Έλληνες και ότι ήταν χριστιανοί», είπε ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσης, σημειώνοντας ότι «ξεκληρίστηκε» μια σημαντική κοινωνία, ένας σπουδαίος πολιτισμός που μεγαλούργησε αυτούς τους δεκατέσσερις αιώνες παρουσίας του στον Πόντο. «Σε σύνολο 700.000 Ελλήνων ήταν 353.000 άταφοι νεκροί, 1.130 εκκλησίες, 960 σχολεία, 815 κοινότητες κατεστραμμένες και ένας λαός ξεριζωμένος στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα», είπε ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσης, τονίζοντας πως και όσοι Πόντιοι επιβίωσαν, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες, το βιός τους, τις εκκλησίες, τους τάφους των προγόνων και να διασκορπιστούν στην οικουμένη. «Κάποιους τούς ευλόγησε ο Θεός και κατάφεραν να φέρουν στη μητέρα Ελλάδα τις άγιες εικόνες, τα άγια λείψανα, τα λιγοστά κειμήλια, αλλά κυρίως τις αλησμόνητες μνήμες των πατρίδων τους. Έφεραν μαζί τους ηθικές αξίες, τα ήθη και τα έθιμά τους, τη φαντασία που είχαν, τη δημιουργικότητά τους, παραμένοντας πάντα περήφανοι, αξιοπρεπείς. Ξεκινώντας πάλι από το μηδέν, ξανάφτιαξαν τη ζωή και τα νοικοκυριά τους, προόδευσαν στη δουλειά και εδραιώθηκαν στην ελληνική κοινωνία», είπε ο Κωνσταντίνος Χήτας και υπογράμμισε ότι ο ξεριζωμός των Ποντίων τερμάτισε βάναυσα την πολύπλευρη δημογραφική, οικονομική, πνευματική, πολιτιστική παρουσία μιας ακμαίας κοινότητας που διέθετε πνευματικά ιδρύματα, που διέθετε τυπογραφεία εκείνη την εποχή, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες, θέατρα.
«Παρά την τραγωδία που βίωσε ο ποντιακός ελληνισμός, διατήρησε αλώβητη την εθνική του ταυτότητα, τη γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα της πατρίδος και η αδούλωτη ποντιακή ψυχή κατάφερε να επιβιώσει και να δημιουργήσει νέους πυρήνες σε όλο τον κόσμο, όπως είπαμε, μεταφέροντας τα κειμήλια, τις μνήμες τις πατρογονικής γης σε νέες πατρίδες», είπε ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσης και συνέχισε: «Αυτές οι μνήμες από τότε ζητούν δικαίωση από την παγκόσμια ιστορία. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έγινε φανερά και έγινε άφοβα. Παρά τα όσα πρωτοφανή διέταξαν οι Τούρκοι, αρνούνται ακόμα και σήμερα να παραδεχθούν και να αναγνωρίσουν οτιδήποτε, αρνούνται να ζητήσουν συγγνώμη, θέτοντας στο στόχαστρό τους κάθε φορέα που επιχειρεί να φέρει στην επιφάνεια την αλήθεια».
«Η λυσσαλέα μανία των Νεότουρκων Οθωμανών αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα κατά της ανθρωπότητος. Η επίσημη αναγνώρισή του συνολικά από τη διεθνή κοινότητα είναι μονόδρομος. Με τον ν. 2193/1994 καθιερώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Την ίδια μέρα στην Τουρκία τιμάται ως ημέρα γιορτής για τη νεολαία και τον αθλητισμό, ενώ το τουρκικό κράτος αρνείται ότι διέπραξε γενοκτονία στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ανατολής», είπε επίσης ο κ. Χήτας για να υπογραμμίσει ότι οι Πόντιοι δεν λησμονούν, δεν ησυχάζουν. «Οι εφιαλτικές μνήμες δεν ξεπερνιούνται και δεν γιατρεύονται. Η πίκρα παραμένει και περνά στους απογόνους. Αυτή η μαύρη σελίδα στην παγκόσμια ιστορία έγινε δύναμη από τους αδελφούς μας Πόντιους. Με δύναμη αναμετρήθηκαν με το κακό και επιβίωσαν. Ας κάνουμε, λοιπόν, τη δύναμη αυτή δύναμη όλων μας, τιμώντας τη μνήμη όσων χάθηκαν. Τριακόσιες πενήντα τρεις χιλιάδες ψυχές Ελλήνων αδελφών του Πόντου ζητούν δικαίωση», είπε ο κ. Χήτας και πρόσθεσε πως αποτελεί εθνικό καθήκον, «όχι απλά να θυμόμαστε αυτήν την ημέρα, κρατώντας ζωντανή την ιστορική μνήμη, αλλά να επιτύχουμε τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Είναι χρέος μας να επιτύχουμε την ιστορική και ηθική δικαίωση του ποντιακού ελληνισμού, να ανταποκριθούμε στο αίσθημα δικαίου των Ποντίων, να δικαιώσουμε μια ελπίδα, μια προσδοκία ενός αιώνα πια», και σε αυτή την κατεύθυνση, απαιτούνται, όπως είπε, συντεταγμένες πρωτοβουλίες για τη διεθνή και ευρωπαϊκή αναγνώριση της γενοκτονίας στο πλαίσιο των αρχών του διεθνούς δικαίου και των ευρωπαϊκών θεσμών, αλλά και στην προώθηση της επιστημονικής γνώσης, της τεκμηρίωσης για το ζήτημα τόσο μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα όσο και μέσα από συνολικές πρωτοβουλίες. «Αντλούμε το ασίγαστο πάθος του Ποντιακού Ελληνισμού για επιβίωση, για προκοπή, για πρόοδο, για ευημερία και για πολιτισμό τόσο στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας όσο και στη συνέχεια στα χρόνια της προσφυγιάς. Πρόκειται για ένα ιστορικό, κοινωνικό, πολιτισμικό υπόδειγμα τού τι σημαίνει να ξεκινάς από την αρχή, να μην υποκύπτεις, να σηκώνεσαι όρθιος, να αντέχεις και τελικά να ξαναπροοδεύεις. Ο φόρος τιμής στα χιλιάδες θύματα της γενοκτονίας είναι η μνήμη, είναι η αλήθεια, είναι η δικαίωση» και τόνισε: «Οι φονιάδες των Ελλήνων του Πόντου, της Ιωνίας, της ανατολικής Θράκης και εκατομμυρίων άλλων χριστιανών λέγονται Τούρκοι και συνεχίζουν να αποτελούν απειλή κατά της ανθρωπότητος. Εμείς δεν ξεχνάμε. Θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια ώστε αυτή η θηριωδία των Τούρκων να αναγνωριστεί διεθνώς ως γενοκτονία και να αποδοθεί δικαιοσύνη, τιμή και αναγνώριση στα θύματα του τουρκικού κράτους».
