Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον φαίνεται να παρακολούθησαν οι Έλληνες τη διαδικασία των Προεδρικών εκλογών και τη μεγάλη μάχη μεταξύ Τζο Μπάιντεν και Ντόναλντ Τραμπ για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής με τον πρώτο να κερδίζει τελικώς την εκλογή. Σίγουρα επηρεασμένοι και οι ίδιοι από την πόλωση και το σόου που πρόσφεραν οι δύο υποψήφιοι ρίχνοντας πολύ το επίπεδο της διαδικασίας και απαξιώνοντας το ρόλο του Προέδρου καθότι ουσιαστικά δεν έγινε πολιτικός διάλογος αλλά μάχη εντυπώσεων και μάλιστα με απαράδεκτο τρόπο. Στην Αμερική πλέον όλα είναι σόου και φαίνεται πως ο Αμερικανισμός έχει επηρεάσει ακόμα και σε επίπεδο εκλογών όλο τον κόσμο και συγκεκριμενοποιώντας στην Ελλάδα φαίνεται να ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον Έλληνα πολίτη και ψηφοφόρο.
Γράφει ο Μανόλης Δασκαλάκης*
Ο δεύτερος σημαντικότερος λόγος είναι πως ο Έλληνας επίσθει πως θα υπάρξει σκληρότερη στάση όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά από το νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ καθώς θεωρείται και συζητιέται πλέον ανοιχτά στην Ελλάδα, πώς ο Ρετζέπ Τ. Ερντογάν είχε, αν όχι η στήριξη, την ανοχή του προέδρου των ΗΠΑ και για αυτό το λόγο έχει ξεπεράσει τον εαυτό του τους τελευταίους μήνες στον τραμπουκισμό και τις παράνομες ενέργειες στη ΝΑ Μεσόγειο. Η αλήθεια είναι πως ο Ντόναλντ Τραμπ έχει προσωπικές σχέσεις με τον Τούρκο πρόεδρο όμως είναι ξεκάθαρο πως ο Λευκός Οίκος στα θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν πρόκειται να αλλάξει θεαματικά την τακτική του με την αλλαγή του Προέδρου. Για τις ΗΠΑ η ΝΑ Μεσόγειος είναι πλέον μόνο ένα σημείο διέλευσης υδρογονανθράκων καθώς κύριο μέλημα της είναι η αντιμετώπιση της οικονομικής και γεωπολιτικής επέκτασης της Κομμουνιστικής Κίνας που φαίνεται να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν λάβουμε υπόψη και τη σχοστολιθική επανάσταση που θα μετατρέψει τις ΗΠΑ από αποκλειστικό εισαγωγέα ενέργειας όχι απλά αυτάρκη ενεργειακά αλλά σε εξαγωγέα, είναι κάτι το οποίο δηλώνει ότι ίσως το ενδιαφέρον της για την περιοχή ατονήσει κι άλλο. Από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο οι ΗΠΑ άρχισαν να μειώνουν το ενδιαφέρον τους επί Ομπάμα με τον Τραμπ να δίνει πολύ περισσότερο χώρο στην περιοχή αυτή αλλά και στη Συρία μειώνοντας την επιρροή, τη δύναμή αλλά και το ρυθμιστικό τους ρόλο δίνοντας τη δυνατότητα στον Ερντογάν να το εκμεταλλευτεί. Δεν είναι λοιπόν θέμα Προέδρου αλλά γεωπολιτικών ισορροπιών.
Η ελληνική κοινή γνώμη φαίνεται να περιμένει πώς με το να τελειώνει η εποχή Τραμπ στο Λευκό Οίκο, θα τελειώσει και η ανεξέλεγκτη πορεία του Ερντογάν. Δυστυχώς αυτό που δεν έχει καταλάβει η ελληνική κοινή γνώμη είναι πως μία χώρα που δεν πάτα στα πόδια της και περιμένει το δυνατό ρυθμιστή να αποτρέψει μία σύγκρουση θα είναι όμηρος εσαεί των μεγάλων δυνάμεων που αυτές με τη σειρά τους όσο πιο αποδυναμωμένη είναι τόσο πιο πολύ θα την απαξιώνουν. Ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν θέλει σύγκρουση Ελλάδας και Τουρκίας και στο πρόσωπο του Μπάιντεν βλέπει τον τρόπο που θα φρενάρει ο Ερντογάν. Όμως για τις ΗΠΑ η Ελλάδα μετριέται ανάλογα με τη δύναμή της. Έτσι γίνεται στη διπλωματία και έτσι διαμορφώνονται γεωστρατηγικές ισορροπίες. Ο Έλληνας ψηφοφόρος αν θέλει τη χώρα του μία υπολογίσιμη δύναμη η οποία δεν θα έχει ανάγκη άλλες δυνάμεις για να αποτρέψουν κρίσεις με τον κακό γείτονα, θα πρέπει ο ίδιος να κάνει το χρέος του αρχικά ως ψηφοφόρος και όχι να βλέπουμε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών σχεδόν το μισό εκλογικό σώμα να μην προσέρχεται στις κάλπες καθώς το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί.
Ο Έλληνας ψηφοφόρος θα πρέπει να γνωρίζει ποιοι τον εκπροσωπούν στο ελληνικό κοινοβούλιο, ποιοι ηγούνται της Αυτοδιοίκησης αλλά και ποιοι τον εκπροσωπούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να γνωρίζει τα λάθη και τις παραλείψεις αλλά και τα έργα και τις επιτυχίες των αιρετών εκπροσώπων του λαού. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει πολλές παθογένειες αλλά έχει καταφέρει και πολλά πράγματα τα οποία στα πλαίσια της γενικής απαξίωσης ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν θέλει να τα δει. Θα ήταν καταστροφικό να συνεχιστεί αυτή η πτώση της αξίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος με οποιαδήποτε φωνή στα πλαίσια των δημοκρατικών αξιών και του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου να μοιάζει πλέον βαρετή και αντιεμπορική. Θα ήταν καταστροφικό σε μερικά χρόνια να έχουμε εκλογικές αναμετρήσεις όπως αυτή η τελευταία στις ΗΠΑ όπου δεν παράχθηκε καμία πολιτική συζήτηση αλλά στα πλαίσια του πολιτικού marketing ελέχθησαν μόνο ύβρεις, προσβολές, συνωμοσίες και η μάχη μετατέθηκε στο πεδίο των εντυπώσεων και των εικόνων.
Η Ελλάδα είναι και θα πρέπει να παραμείνει στη Δύση και μία ελεύθερη χώρα με διακίνηση ιδεών και πολιτικό διάλογο. Ας ελπίσουμε ο Αμερικανισμός να μη μας επηρεάσει στις εκλογές και να δούμε τόσο χαμηλό επίπεδο τα επόμενα χρόνια. Θα πρέπει να καταλάβουμε πως αντί να περιμένουμε το Μπάιντεν να μας σώσει, θα πρέπει να πιέσουμε το δικό μας πολιτικό σύστημα να φέρει επενδύσεις, να γίνει ανάπτυξη, να βρεθούν θέσεις εργασίας, να επιβραβευθεί η επιχειρηματικότητα και οι επενδύσεις στη χώρα έτσι ώστε να γίνουμε εμείς πιο δυνατοί.
*Ο Μανόλης Δασκαλάκης είναι Αναλυτής του Κέντρου Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων (ΚΕΔΙΣΑ). Είναι απόφοιτος τμήματος Γεωλογίας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Α.Π.Θ. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων (MBA) με κατεύθυνση τη Διαχείριση Πετρελαίου, Αερίου και Ενέργειας, ενώ είναι απόφοιτος Ινστιτούτου Επαγγελματικής Κατάρτισης στο τμήμα “Στέλεχος Ασφαλείας Προσώπων & Υποδομών”.
