today-is-a-good-day
17.1 C
Athens

Κοιτώντας μπροστά – Γράφει ο Κυριάκος Μπερμπερίδης

Η ανακοίνωση της επιλογής της Άννας Διαμαντοπούλου ως υποψήφιας για τη γενική γραμματεία του ΟΟΣΑ και οι αντιδράσεις που ακολούθησαν, επιβεβαίωσαν με τον πλέον κατηγορηματικό  τρόπο την προϊούσα δυστυχώς υστέρηση του πολιτικού μας συστήματος.

Του Κυριάκου Μπερμπερίδη*

Και όλα αυτά τη στιγμή που μιλάμε για μια πολύ σημαντική θέση σ ’έναν διεθνή οργανισμό που μόνο κέρδος μπορεί να αποφέρει για τη χώρα.

Δηλητηριώδεις υπαινιγμοί, μικρότητες και πικρόχολες δηλώσεις από αντίπαλους, μίζερα σχόλια και γκρίνιες από φίλους και ελάχιστοι μόνο έπαινοι την ώρα που η επιλογή αυτή σηματοδοτεί την απαγκίστρωση από ξεπερασμένες λογικές επιλογής στελεχών αποκλειστικά και μόνο με βάση τις κομματικές τους περγαμηνές, λογικές που συνετέλεσαν και αυτές στο να φτάσουμε κάποτε στον πάτο, τόσο ώστε να μας επιβάλλει μερικά χρόνια πριν η ίδια η τρόικα, το απολύτως εξευτελιστικό, να προχωρήσουμε δηλαδή σε αποκομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης ξεκινώντας από τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων, ως ένα επιπλέον μνημονιακό μέτρο, προαπαιτούμενο μάλιστα για την εκταμίευση δόσεων.

Πολλοί αδυνατούν δυστυχώς ν’ αντιληφθούν το προφανές, ότι οι καιροί άλλαξαν, ότι εν έτει 2020, το κράτος δεν μπορεί πλέον να θεωρείται λάφυρο για το κόμμα που κερδίζει τις εκλογές, ότι μετά από μια χρεωκοπία και δέκα χρόνια σκληρών και επώδυνων μέτρων και μιας πρωτοφανούς ύφεσης που μείωσε το ΑΕΠ της χώρας κατά 25%, πρέπει επιτέλους ν ‘αλλάξουμε μοντέλο, νοοτροπία, τρόπο σκέψης, πολιτική πρακτική.

Ως συνέπεια των παραπάνω, τα προβλήματα της χώρας σήμερα είναι τόσο σύνθετα που απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις που δύσκολα μπορούν να επιτευχθούν με αμιγώς κομματικές επιλογές και προσεγγίσεις άλλων εποχών στις οποίες είχαμε συνηθίσει για δεκαετίες.

Οι προκλήσεις της εποχής είναι τέτοιες, που το κριτήριο επιλογής πλέον δεν μπορεί να είναι άλλο από τη συμπόρευση με ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο όραμα μεν αλλά όχι κατ’ ανάγκη και την ίδια κομματική στέγη.

Στο πλαίσιο αυτό και παρά τις κάποιες αστοχίες με τους διοικητές των νοσοκομείων, η παρούσα κυβέρνηση, έδειξε θάρρος, ευρύτητα πνεύματος και πολιτική ανωτερότητα στελεχώνοντας υπουργεία και σημαντικές θέσεις του κρατικού μηχανισμού με ανθρώπους που είτε υπήρξαν πολιτικοί της αντίπαλοι στο παρελθόν, είτε με τεχνοκράτες υψηλού επιπέδου, άσχετους με κομματικές επιρροές και δεσμεύσεις.

Για να είμαστε όμως ιστορικά δίκαιοι, θα πρέπει να πούμε ότι δεν καινοτόμησε σ ’αυτό μόνο η  παρούσα κυβέρνηση.

Στη νεότερη ιστορία, υπήρξαν λίγες μεν αλλά φωτεινές εξαιρέσεις καθώς προηγήθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τις περιόδους 1955-63 και 1974-80 όταν και στελέχωσε τις κυβερνήσεις του αλλά και τον κρατικό μηχανισμό με αρκετούς κεντρώους και φιλελεύθερους της εποχής, λέγοντας το περίφημο «δεν θέλω να εγκαταλείψετε τας ιδέας σας αλλά να είστε έντιμοι συνεργάται της κυβερνήσεώς μου», ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1990-93, ο Κώστας Σημίτης το 1996-2004.

Πολιτικοί που έβλεπαν μπροστά και γι’ αυτό ακριβώς πήγαν και τη χώρα μπροστά.

Και αυτό ασφαλώς δεν ήταν καθόλου άσχετο και με την αντίληψη που είχαν για την πολιτική.

* Ο Κυριάκος Μπερμπερίδης είναι μέλος του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών και των Τομέων Πολιτικής Υποστήριξης και Υγείας της Νέας Δημοκρατίας.  

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ