Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε ασφαλώς να εξαιρεθεί από τις χρόνιες συνολικές παθογένειες της χώρας και καθόλου τυχαίο δεν ήταν που το 2010, η τότε Τρόικα, ξεκίνησε τους ελέγχους και τις συναντήσεις με τους Έλληνες αξιωματούχους από το Υπουργείο Δικαιοσύνης πρώτα, αμέσως φυσικά μετα το Υπουργείο Οικονομικών.
Του Κυριάκου Μπερμπερίδη
Πέρα από τη βασική αυτή διαπίστωση, δεν μπορεί επιπλέον να μην επισημάνει κανείς και ότι ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και ειδικά σε πολιτικές δίκες η δίκες που αφορούν σε υποθέσεις τρομοκρατίας, έχει δημιουργηθεί ένα νοσηρό κλίμα μέσω του οποίου αποπειρώνται πολλοί να επηρεάσουν στην ουσία δικαστικές αποφάσεις, ασκώντας ασφυκτικές πιέσεις στους δικαστές συνήθως με βάση το λεγόμενο «κοινό περι δικαίου αίσθημα» που ο καθένας στην Ελλάδα το ορίζει φυσικά κατά το δοκούν.
Η πατέντα δεν είναι ακριβώς καινούρια, εμφανίστηκε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 με υποθέσεις ατόμων του κοινωνικού περιθωρίου, κατηγορουμένων για τρομοκρατία, τη νομική στήριξη των οποίων αναλάμβαναν εργολαβικά, πολιτικοί συγκεκριμένου πολιτικού χώρου και για τους οποία άτομα λέγεται ότι υπήρχαν ατράνταχτα στοιχεία ενοχής τους, κατάφερναν όμως πάντα να απαλλάσσονται περνώντας μάλιστα στο συλλογικό υποσυνείδητο και ως «διωκόμενοι αγωνιστές».
Στις μέρες μας η απεχθής αυτή διαδικασία υποκατάστασης της Δικαιοσύνης με τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος, προάγεται συστηματικά πια μέσω των social media με τις λεγόμενες «κινηματικές» απόπειρες επηρεασμού της. Αρκετοί συμμετέχουν γιατί είναι απλά αφελείς, άλλοι γιατί είναι απλά της μόδας, άλλοι από ιδιοτέλεια.
Δεν πάνε πολλά χρόνια όταν συνελήφθη ένας νέος για τρομοκρατική δράση με στοιχεία που μάλλον δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν αλλά αργότερα και υπό την τρομακτική τότε πίεση μερίδας της κοινής γνώμης, αφέθηκε τελικά ελεύθερος.
Ο ίδιος παραβίασε αργότερα τους περιοριστικούς όρους και έγινε άφαντος, όπως άφαντοι έγιναν και οι πολυάριθμοι υποστηρικτές του στα social media όταν συνελήφθη πάλι μερικά χρόνια αργότερα για απόπειρα ληστείας για την ενίσχυση προφανώς του «επαναστατικού ταμείου» που καθώς φαίνεται είχε μάλλον ξεμείνει από χρήματα.
Ακριβώς το ίδιο συνέβη και λίγα χρόνια μετα με άλλη υπόθεση τρομοκρατίας και στην οποία υπήρξε προπηλακισμός δικαστών από έξαλλους υποστηρικτές των κατηγορουμένων, όταν αυτοί αποφάσισαν τη μη απαλλαγή τους καθώς δεν πείστηκαν από τα επιχειρήματα της υπεράσπισης.
Οι δικαστές αυτοί φυγαδεύτηκαν τότε από τα ΜΑΤ ενώ για μήνες έπαιρναν και απειλητικές επιστολές καθώς οι διευθύνσεις των σπιτιών τους είχαν διαρρεύσει μυστηριωδώς.
Ελάχιστες ήταν οι φωνές που καταδίκασαν τότε τα θλιβερά αυτά γεγονότα που μόνο σε κράτος δικαίου δεν παραπέμπουν.
Ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, έφτασε μάλιστα να δηλώσει το αδιανόητο, ότι «στην επόμενη δίκη που θα γίνει με άλλη σύνθεση, το δικαστήριο θα αποφασίσει διαφορετικά».
Η πίεση που είχε ασκηθεί στους δικαστές ήταν ασφυκτική, το κλίμα εκρηκτικό, ενώ τέτοια φροντίδα για φυλακισμένους είχαμε να δούμε από την εποχή του Γκαντι και του Μαντέλα.
Στην έφεση που ακολούθησε, οι κατηγορούμενοι αθωωθήκαν φυσικά «λόγω αμφιβολιών» και αν κάποιος στοιχημάτιζε για το αντίθετο θα ήταν ο πιο σίγουρος τρόπος για να χάσει τα λεφτά του.
Πρόσφατα αναπτύχθηκε και νέα «κινηματική» καμπάνια, αυτή τη φορά ενόψει των αποφάσεων για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, με σύνθημα «όχι αθώοι, οι ναζί στη φυλακή».
Καμία αντίρρηση να μπουν στη φυλακή όσα από τα μέλη της οργάνωσης διέπραξαν εγκληματικές πράξεις, άλλη μήπως ν ‘αφήναμε να το αποφασίσουν αυτό οι αρμόδιοι δικαστές αντί για τους χρήστες του Facebook ;
Γιατί αυτό είθισται να γίνεται σε πολιτισμένα κράτη και ευνομούμενες πολιτείες και ιδιαίτερα ο νομικός κόσμος της χώρας θα πρέπει να είναι διπλά άτεγκτος σε τέτοιες πρακτικές ποδηγέτησης που υπονομεύουν ξεκάθαρα το κύρος της Δικαιοσύνης .
Διαφορετικά μπαίνουμε σε επικίνδυνες ατραπούς και είναι θέμα χρόνου το πότε θα πληγεί καίρια η Δημοκρατία μας στο βασικό της πυρήνα.
Και τότε θα είναι πια πολύ αργά και η ζημιά μη αναστρέψιμη.
*Ο Κυριάκος Μπερμπερίδης είναι μέλος του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών και των Τομέων Πολιτικής Υποστήριξης και Υγείας της Νέας Δημοκρατίας.
