today-is-a-good-day
21.4 C
Athens

Α.Κατσανιώτης στο ThePresident: Η διάθεση για παραχωρήσεις και η υποχωρητικότητα θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε πολεμική σύρραξη με την Τουρκία

Το ζήτημα είναι σοβαρό και έχει και περίπλοκες νομικές διαστάσεις. Δεν θα μπορούσαμε να εμπλακούμε σε κάποιου είδους ανατολίτικο παζάρι, ένα πάρε – δώσε χωρίς αρχές. Και προς θεού όσες πιέσεις και εάν ασκηθούν ακόμα και από «συμμάχους» ή πρόθυμους διαμεσολαβητές δεν πρέπει να προσφύγουμε ενώπιον των θεσμών διεθνούς διαιτησίας για οποιοδήποτε άλλο θέμα πλην της υφαλοκρηπίδας όπως πολύ σωστά είπε και ο Πρωθυπουργός υπογραμμίζει ο βουλευτής Αχαΐας της Ν.Δ, Ανδρέας Κατσανιώτης, μιλώντας για τα ελληνοτουρκικά.

Για να μπεις σε μία διαπραγμάτευση θα πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει ότι η κατάληξη της διαδικασίας αυτής στο καλύτερο σενάριο θα οδηγήσει σε ένα καθεστώς πολύ ευνοϊκότερο από το σημερινό και στο χειρότερο σενάριο δεν θα προκαλέσει εις βάρος σου επιδείνωση του σημερινού καθεστώτος, αναφέρει σε συνέντευξή του στο ThePresident ο κ. Κατσανιώτης.

Αναφερόμενος στην πανδημία του κορωνοϊού ο κ. Κατσανιώτης τόνισε πως τα αντανακλαστικά της Πολιτείας αυτήν τη φορά λειτούργησαν αποτελεσματικά πριν από την κρίση και κατά τη διάρκειά της. Η κυβέρνηση κινητοποίησε εγκαίρως έναν τεράστιο μηχανισμό ώστε να ενημερωθούν οι πολίτες, να χαραχθεί και να υλοποιηθεί η ορθή στρατηγική, υπογράμμισε.

Συνέντευξη στη δημοσιογραφική ομάδα του ThePresident:

Είναι γενική εκτίμηση ότι η κυβέρνηση τα πήγε πολύ καλά στη διαχείριση του κορωνοϊού. Υπήρχε ωστόσο κάτι που θα μπορούσε να πάει καλύτερα;

Υπάρχει κάτι στη ζωή που δεν θα μπορούσε να πάει έστω και λίγο καλύτερα; Θα μπορούσαμε να ψάξουμε κάτι που ίσως να επιδεχόταν βελτίωση, αλλά δεν έχει κανένα νόημα. Η ουσία είναι πως τα αντανακλαστικά της Πολιτείας αυτήν τη φορά λειτούργησαν αποτελεσματικά πριν από την κρίση και κατά τη διάρκειά της, όχι μόνον μετά όπως γίνεται συνήθως. Και την επιτυχία αυτή θα πρέπει να πιστωθούν όλοι όσοι εργάζονται σκληρά, έως και ηρωικά, στους διαφόρους κλάδους και κατάφεραν να ελέγξουν την επιδημία και να διασφαλίσουν ότι η ζωή των Ελλήνων θα συνεχισθεί έστω και με περιορισμούς χωρίς να πληγεί ουσιαστικά ο κοινωνικός ιστός. Και, βεβαίως, και ο μέσος πολίτης, που συνέβαλε πειθαρχώντας σε πρωτόγνωρα μέτρα. Και, ναι, σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση, που αγωνίσθηκε ώστε να κινητοποιηθεί εγκαίρως ένας τεράστιος μηχανισμός, να ενημερωθούν οι πολίτες, να χαραχθεί και να υλοποιηθεί η ορθή στρατηγική, σε μία εποχή που, όπως είδαμε σε άλλες χώρες, όλα αυτά κάθε άλλο παρά δεδομένα ήταν.

Διακόσια πενήντα κρούσματα την ημέρα, πάντως, είναι λογαριασμός. Μήπως υποτιμήθηκε ο κίνδυνος στο διάστημα από Ιούνιο έως Αύγουστο;

Δεν μπορούμε να πούμε ότι υποτιμήθηκε συνολικά ο κίνδυνος. Η ελπίδα που είχαμε όλοι πως τους θερινούς μήνες θα υποχωρήσει φυσιολογικά η επιδημία δεν επιβεβαιώθηκε, αντίθετα αντιμετωπίζουμε παγκοσμίως ένα δεύτερο κύμα, με χαρακτηριστικά που ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν πιο επιθετικά από του πρώτου. Με αυτά τα δεδομένα, με την υγειονομική εικόνα άλλων συγκρίσιμων χωρών και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι υπάρχει κόπωση στον πληθυσμό από τους πολύμηνους περιορισμούς, θα έλεγα ότι και τώρα η Ελλάδα τα καταφέρνει. Και, ίσως το σημαντικότερο, έχει αποδείξει ότι γνωρίζει πώς αντιμετωπίζεται η κρίση αυτή, πράγμα που μας γεννά αισιοδοξία και για το μέλλον.

Σας φοβίζει πολιτικά η κόπωση της κοινωνίας από τους περιορισμούς; Και να μη ρωτήσουμε εάν σας φοβίζει η περαιτέρω ερημοποίηση της οικονομίας από τις συνέπειες της πανδημίας.

Η κόπωση αυτή είναι φυσιολογική. Ορισμένες χώρες μάλιστα, επισημαίνω τη Βρετανία, δίστασαν αρχικώς να προχωρήσουν σε μέτρα καραντίνας, μεταξύ άλλων γιατί φοβήθηκαν την κόπωση των περιορισμών. Ωστόσο, οι Έλληνες πολίτες έδειξαν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν την πρόκληση της εποχής, τήρησαν τα μέτρα της καραντίνας και περιόρισαν την εξάπλωση του ιού την άνοιξη. Έδειξαν μία – σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα – εμπιστοσύνη στην πολιτική ηγεσία της χώρας και η κυβέρνηση τους δικαίωσε. Θεωρώ δεδομένο ότι με την ίδια πίστη θα προσαρμοσθούν και στις νέες συνθήκες, μέχρι την οριστική απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τη μάστιγα της νόσου. Σε ό,τι αφορά την οικονομία, η τεράστια πρόκληση που είχαμε -και έχουμε- να αντιμετωπίσουμε ως χώρα, ως Πολιτεία και ως κυβέρνηση είναι να προστατεύσουμε τη δημόσια υγεία στο μέγιστο δυνατό βαθμό και συγχρόνως να περιορίσουμε όσο γίνεται  την αναπόφευκτη ζημιά στην οικονομία μας. Τα προβλήματα είναι μπροστά και είναι μεγάλα. Είναι δεδομένο  η χώρα ζει από τους επισκέπτες της, ότι ο τουρισμός και οι οικονομικές δραστηριότητες που συνδέονται με αυτόν παράγουν τεράστιο μερίδιο του ΑΕΠ μας, και αυτό καθιστά την επίτευξη της παραπάνω ισορροπίας ακόμη πιο δύσκολη. Και μην ξεχνάμε ότι όλες οι κυβερνήσεις μιλούσαν για αλλαγή παραγωγικού μοντέλου αλλά τελικά έμεναν στο «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού.

Γι’ αυτό και είδαμε ιδιαιτέρως προσεκτικά βήματα εκ μέρους της κυβέρνησης, στο πώς ανοίξαμε τα σύνορα σταδιακά και για ποιους επισκέπτες. Είναι δεδομένο πως θα πληγούμε οικονομικά, όπως όλες οι χώρες – και μάλιστα σε μικρότερο βαθμό από άλλες συγκρίσιμες χώρες. Αλλά ο στόχος μας δεν είναι μόνο να περισώσουμε ό,τι γίνεται από τη φετινή χρονιά. Το πιο σημαντικό είναι να προετοιμασθούμε κατάλληλα για τις επόμενες χρονιές, να διασφαλίσουμε ότι θα έχουμε άμεση ανάκαμψη. Και για να το πετύχουμε αυτό οφείλουμε να αξιοποιήσουμε ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και την επιτυχή ανταπόκριση στην πανδημία, που μας κατέταξε στις ασφαλέστερες χώρες του κόσμου. Ταυτόχρονα η οικονομική ενίσχυση που εξασφάλισε η χώρα από τα ευρωπαϊκά ταμεία είναι πολύ σημαντική και πραγματικά μπορεί να αλλάξει επιτέλους τη παραγωγική κατεύθυνση της χώρας. Στο σχέδιο και στον τρόπο διαχείρισης αυτών των χρημάτων κρίνεται όχι το μέλλον της κυβέρνησης αλλά η πραγματική μετεξέλιξη της χώρας . Και είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε.

Πάγωσαν τα σενάρια για πρόωρες εκλογές. Ούτως ή άλλως, είσαστε υπέρ η κατά μιας προσφυγής στις κάλπες το φθινόπωρο;

Έκτακτη προσφυγή στις κάλπες προβλέπεται από τη συνταγματική μας τάξη όταν δεν υπάρχει πλειοψηφία υπέρ μιας κυβέρνησης στη Βουλή καθώς και για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων. Η πλειοψηφία της ΝΔ στη Βουλή είναι δεδομένη και όσο για τη δεύτερη περίπτωση, σύννεφα στον ορίζοντα βεβαίως υπάρχουν: ο κίνδυνος της πανδημίας ελλοχεύει και η ένταση στα ελληνοτουρκικά μας ανησυχεί όλους. Ωστόσο, θεωρώ πως η ασφαλέστερη πολιτική οδός για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτά τα σύννεφα και να μην επιτρέψουμε να γίνουν απειλές, είναι ήδη στη διάθεσή μας, είναι η κυβέρνηση της ΝΔ. Άλλωστε, σε μία περίοδο κλυδωνισμού της οικονομίας λόγω της πανδημίας, δεν θα ήταν σκόπιμο να την επιβαρύνουμε και με τις πολιτικές αβεβαιότητες που συνεπάγεται μία εκλογική αναμέτρηση, όσο και αν το αποτέλεσμά της, η επανεκλογή της ΝΔ, θεωρείται δεδομένο.

Θα λέγατε ναι ή όχι σε έναν τολμηρό διάλογο με την Τουρκία του Ερντογάν; Με περισσότερα πράγματα στο τραπέζι από όσα δεχόμαστε ότι είναι συζητήσιμα;

Το ζήτημα είναι σοβαρό και έχει και περίπλοκες νομικές διαστάσεις. Δεν θα μπορούσαμε να εμπλακούμε σε κάποιου είδους ανατολίτικο παζάρι , ένα πάρε – δώσε χωρίς αρχές.  Και προς θεού όσες πιέσεις και εάν ασκηθούν ακόμα και από «συμμάχους» ή πρόθυμους διαμεσολαβητές δεν πρέπει να προσφύγουμε  ενώπιον των θεσμών διεθνούς διαιτησίας για οποιοδήποτε άλλο θέμα πλην της υφαλοκρηπίδας όπως πολύ σωστά είπε και ο Πρωθυπουργός. Η λογική της διαπραγμάτευσης για ότι σου ανήκει συνιστά εθνική υποχώρηση. Κάποιοι βέβαια υποστηρίζουν ότι πρέπει να τα βρούμε προτάσσοντας  το «βραβείο» της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, που με την παρούσα κατάσταση είναι εκ των πραγμάτων εκτός πλαισίου οικονομικής αξιοποίησης. «Αν είναι να πηγαίνουν χαμένοι οι υδρογονάνθρακες του Αιγαίου, ας τους μοιράσουμε για να είμαστε και οι δύο κερδισμένοι», λέει η λογική αυτή. Μόνο που τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα. Η εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων συνδέεται με την εθνική κυριαρχία, κάτι πολύ σημαντικότερο από μερικά εκατομμύρια βαρέλια, που στο κάτω – κάτω, σε πενήντα χρόνια μπορεί να μην έχουν καν αξία, δεδομένης της πορείας της τεχνολογίας.

Επί της ουσίας όμως, σε περίπτωση διαπραγμάτευσης, δεν θα πρέπει και η δική μας πλευρά να βάλει νερό στο κρασί της;

Για να μπεις σε μία διαπραγμάτευση θα πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει ότι η κατάληξη της διαδικασίας αυτής στο καλύτερο σενάριο θα οδηγήσει σε ένα καθεστώς πολύ ευνοϊκότερο από το σημερινό και στο χειρότερο σενάριο δεν θα προκαλέσει εις βάρος σου επιδείνωση του σημερινού καθεστώτος. Αν πληρούνται οι προϋποθέσεις αυτές, τότε βεβαίως τάσσομαι υπέρ οποιασδήποτε διαδικασίας πρόκειται να βελτιώσει την ασφάλεια στην περιοχή και την ευημερία των λαών της. Ωστόσο, η σχολή που συνιστά να κάνουμε παραχωρήσεις – λελογισμένες τις χαρακτηρίζουν – υποπίπτει σε ένα ουσιώδες και εν δυνάμει ολέθριο λάθος. Η υποχωρητικότητα δεν θα περιορίσει τις απαιτήσεις της άλλης πλευράς, αντίθετα θα τις οξύνει. Δίνοντας κάτι  απλώς θα ανοίξουμε την όρεξη στα γεράκια. Η μία παραχώρηση θα ανοίξει το δρόμο για νέες διεκδικήσεις. Και αντί να οδηγηθούμε σε ειρήνη μπαίνουμε σε περιπέτειες. Είναι απολύτως βέβαιο πως η διάθεση για παραχωρήσεις και η υποχωρητικότητα θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε αυτό που όλοι θέλουμε να αποφύγουμε, σε  πολεμική σύρραξη.

Αυτή η πολυπόθητη αποκέντρωση πώς θα πρέπει να επιδιωχθεί;

Δύο κύριες επιλογές υπάρχουν διαθέσιμες προκειμένου να προωθηθεί μία αποτελεσματική πολιτική περιφερειακής ανάπτυξης, που θα βασίζεται στη δημοκρατική αρχή. Η μία είναι η ενίσχυση των Περιφερειών, των αιρετών οργάνων του ανώτατου βαθμού αυτοδιοίκησης. Οι Περιφέρειες έχουν τη γνώση και εξειδίκευση στα προβλήματα και τις ανάγκες των περιοχών τους, αλλά διαθέτουν συγχρόνως και τον όγκο που απαιτείται προκειμένου να μπορούν να προωθούν λύσεις και προγράμματα με αποδοτικό και αποτελεσματικό τρόπο, να απορροφούν και να διαχειρίζονται κονδύλια. Η άλλη οδός είναι μέσω των θεσμών της κεντρικής διακυβέρνησης και εδώ απαιτείται αναβάθμιση του ρόλου των βουλευτών. Βεβαίως σε συνταγματικό επίπεδο κατά την άσκηση των νομοθετικών τους καθηκόντων, οι βουλευτές εκπροσωπούν το σύνολο του Έθνους, το σύνολο της κοινωνίας. Σε επίπεδο διάρθρωσης αιτημάτων και εκπροσώπησης όμως, οι βουλευτές είναι το σημείο επαφής  ανάμεσα στην κεντρική εξουσία και τις τοπικές κοινωνίες. Είμαι σίγουρος ότι μια θεσμοθετημένη σύσκεψη με τη συμμετοχή του περιφερειάρχη των δημάρχων και των βουλευτών της περιφέρειας θα μπορούσε να ενώσει δυνάμεις για λύσεις των προβλημάτων της περιοχής μας. Είμαστε πλέον ώριμοι για να μην βάζουμε μικροπολιτικές στρατηγικές και κομματικούς ανταγωνισμούς πάνω από τα προβλήματα του τόπου μας.

* Ο Ανδρέας Κατσανιώτης είναι βουλευτής Αχαΐας της Ν.Δ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ