Έχοντας κλείσει ήδη 120 χρόνια ιστορίας, η Fiat αποτελεί σημείο αναφοράς έχοντας εκδημοκρατίσει την αυτοκίνηση με μία σειρά εξαιρετικά επιτυχημένων αυτοκίνητων πόλης, αλλά και οικογενειακών αυτοκινήτων. Η τεχνολογική καινοτομία και οι έξυπνες λύσεις που εφαρμόστηκαν στα αυτοκίνητα παραγωγής ήρθαν ως αποτέλεσμα και της εμπλοκής της μάρκας σε διάφορες μορφές αγώνων αυτοκίνητου, σχεδόν από την αρχή της πορείας της.
Κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, ο κόσμος αναζητούσε την ταχύτητα και η Ιταλία έπαιζε καίριο ρόλο σε αυτήν τη νέα τάση. Το πρώτο Targa Florio πραγματοποιήθηκε στη Σικελία το 1906, ενώ λίγες εβδομάδες αργότερα το πρώτο Grand Prix στην ιστορία διοργανώθηκε από το Automobile Club de l’Ouest, στην πίστα Le Mans. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον δημιουργήθηκε το FIAT S61 Corsa, ένα διθέσιο αγωνιστικό αυτοκίνητο, ειδικά εξελιγμένο για τους αγώνες στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.
Βασίστηκε στο S61 Gran Turismo, ένα τετραθέσιο μοντέλο, εφοδιασμένο με ένα αεροδυναμικό αμάξωμα. Η αγωνιστική έκδοση χρησιμοποιούσε έναν ακόμα πιο δυνατό κινητήρα και πιο ελαφρύ πλαίσιο. Για την ακρίβεια, ο κινητήρας αποτελούσε ένα λαμπρό δείγμα καινοτομίας και ένα τυπικό παράδειγμα των πρωτοποριακών ιδεών που διαχρονικά εφαρμόζει η Fiat. Οι τέσσερις κύλινδροι είχαν συνολική χωρητικότητα 10.087κ.εκ., μία τυπική διάταξη για την εποχή, αλλά εκεί σταματούσε και η έννοια του «συνηθισμένου». Οι μηχανικοί εφοδίαζαν τον κινητήρα με εκκεντροφόρο επί κεφαλής, μία λύση που θα γινόταν ευρέως διαδεδομένη στους κινητήρες παραγωγής σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, στη δεκαετία του 1980. Διέθετε τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο, αλλά και τέσσερα μπουζί ανά κύλινδρο. Τέλος, μεγάλο μέρος των μηχανικών μερών, όπως το ψυγείο και η αντλία ψύξης, ήταν κατασκευασμένα από χαλκό για καλύτερη απαγωγή της θερμότητας. Ο κινητήρας έφθανε τους 115 με 125 ίππους εξασφαλίζοντας 160χλμ./ώρα τελική τάχυτητα.
Το καινοτόμο FIAT S61 Corsa σχεδιάστηκε για να συμμετέχει στους νέους αγώνες που γεννιούνταν εκείνη την εποχή στην Αμερική και επιτέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του. Τερμάτισε 3ο στο πρώτο Indianapolis 500 του 1911, με οδηγό τον David Bruce-Brown και μέση ταχύτητα 117χλμ./ώρα, ενώ το 1912 κέρδισε στην πίστα της Santa Monica, με τον Ted Tetzlaff να τερματίζει μπροστά από ακόμη ένα S61. Ο νικητής κάλυψε τα 487,5χλμ. του αγώνα με μέση ταχύτητα 127,170χλμ./ώρα, ενώ πραγματοποίησε και τον ταχύτερο γύρο με μέση ταχύτητα 144.803χλμ./ώρα. Το 1912 το S61 θα κατακτούσε ακόμα μία πιο σημαντική διάκριση, κερδίζοντας το American Grand Prix στην πίστα του Milwaukee, με οδηγό τον Caleb Bragg.
Συνολικά, κατασκευάστηκαν πέντε FIAT S61 Corsa. Τα τρία από αυτά χάθηκαν για πάντα, ενώ ένα διεσώθη από έναν συλλέκτη στην Αγγλία. Τα ίχνη του πέμπτου αυτοκινήτου της σειράς που κατέκτησε τη νίκη το 1912 χάθηκαν για περισσότερα από 50 χρόνια. Τελικά βρέθηκε και επέστρεψε στον τόπο γέννησής του στα τέλη της δεκαετίας του 1960 όπου και παρέμεινε για μερικές δεκαετίες σε μία αποθήκη του Mirafiori. Η κατάστασή του ήταν πολύ κακή, αφού αυτό που είχε μείνει ήταν βασικά το πλαίσιο και ο κινητήρας διαμελισμένος σε τέσσερις κούτες. Στα τέλη του 2008 μία ομάδα μηχανικών της Fiat, που ειδικευόταν στα κλασσικά οχήματα, αποφάσισε να επισκευάσει το μοντέλο. Ξεκίνησαν χωρίς απολύτως καμιά πληροφορία. Για παράδειγμα, ο συμπλέκτης του αυτοκινήτου αποτελείται από 72 δίσκους που είναι εμβαπτισμένοι μέσα σε λιπαντικό, του οποίου η σύσταση ήταν άγνωστη. Χρειάστηκαν αρκετές προσπάθειες με διάφορα λιπαντικά ώστε η ομάδα να βρει το σωστό μίγμα λαδιού, diesel και βενζίνης που είχε το σωστό ιξώδες για να λειτουργήσει και πάλι ο συμπλέκτης. Οι δυσκολίες ήταν αμέτρητες, αλλά οι μηχανικοί ήταν αποφασισμένοι να ολοκληρώσουν την αποστολή τους με κάθε κόστος.
Βασικός στόχος ήταν να διατηρηθούν όσο το δυνατόν τα αυθεντικά εξαρτήματα, ενώ οτιδήποτε κατασκευάστηκε από την αρχή έμεινε όσο το δυνατόν πιο πιστό στα αρχικά σχέδια. Τελικά, μετά από σχεδόν 10 χρόνια προσπάθειας, το S61 Corsa επέστρεφε και πάλι στη ζωή. Όχι απλά ως ένα μουσειακό αντικείμενο, αλλά ως ένα πλήρως λειτουργικό αυτοκίνητο.
