*του Michael Walzer
Αυτός που κατάφερε τελικά να ενώσει τους Δημοκρατικούς ήταν ο Τραμπ. Ο Μπάιντεν είναι ένας συμβατικός πολιτικός, ένας κεντρώος που αναγκάστηκε από τα πράγματα να κάνει αριστερή στροφή. Δεν γύρισε ποτέ την πλάτη όμως στην εργατική τάξη. Αν εκλεγεί, θα εφαρμόσει μια σύγχρονη εκδοχή του New Deal: θα είναι δηλαδή ένας φιλελεύθερος πρόεδρος που θα εφαρμόσει καινοτόμες οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Η χώρα τον έχει ανάγκη. Και η Αριστερά θα τον βοηθήσει. Προσωπικότητες όπως η Ελίζαμπεθ Γουόρεν θα τοποθετηθούν σε βασικά υπουργεία. Η κυβέρνησή του, λοιπόν, θα είναι πιο αριστερή από εκείνη του Ομπάμα. Τον πρώτο χρόνο, τουλάχιστον, θα υπάρξει μια ευρεία συνεργασία. Ευτυχώς, γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να περιμένουν.
Η κρίση που προκάλεσε ο κορονοϊός αποκάλυψε τις μεγάλες ελλείψεις του αμερικανικού συστήματος. Αναφέρομαι στην υγεία. Στην ακριβή στέγη. Στον πολύ χαμηλό ελάχιστο μισθό. Πρέπει να γίνει πολλή δουλειά. Και να βρεθούν τρόποι για εποικοδομητικούς συμβιβασμούς.
Η Κάμαλα Χάρις μοιάζει με τον Μπάιντεν περισσότερο απ’όσο φαίνεται. Είναι κι εκείνη κεντρώα, μια σκληρή πρώην εισαγγελέας, που στράφηκε προς τα αριστερά λόγω της πολιτικής συγκυρίας. Προσωπικά θα προτιμούσα τη Γουόρεν: τη βρίσκω πιο προετοιμασμένη. Η επιλογή της Χάρις, όμως, είναι καλή. Στην εκστρατεία αυτή πρέπει να πει κάποιος ωμά μερικά πράγματα, κι αυτό δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα ούτε ο Μπάιντεν ούτε το κόμμα. Θα το κάνει εκείνη.
Πρέπει να ειπωθεί, για παράδειγμα, ότι την ευθύνη γι’αυτή την κρίση την έχει ο πρόεδρος. Κι ότι σκοπός αυτών των εκλογών είναι να φύγει από τον Λευκό Οίκο. Τα κανάλια πρέπει να μας βομβαρδίζουν με τις εικόνες όπου ο Τραμπ υποβάθμιζε τον Covid 19. Και οι Δημοκρατικοί είναι ανίκανοι να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Δεν είναι αρκετά ωμοί. Είναι καλό να μιλάς για προγράμματα, για το ποια μέτρα θα πάρεις για να αντιμετωπίσεις την κρίση της πανδημίας και τις οικονομικές της συνέπειες. Για να νικήσεις τον Τραμπ, όμως, πρέπει να είσαι το ίδιο κακός μ’εκείνον. Με την έννοια αυτή, με ανησυχεί πολύ το debate Τραμπ-Μπάιντεν. Ανυπομονώ όμως για το debate Χάρις-Πενς.
Πολλοί μιλούν για την επιρροή που θα έχει το κίνημαBlack Lives Matter. Όμως το κίνημα αυτό δεν έχει την αναγκαία οργανωτική συνοχή ούτε εθνική ηγεσία. Εχει σημαδέψει βέβαια τη συζήτηση των τελευταίων μηνών. Είναι δύσκολο όμως να εκτιμήσει κανείς πώς όλο αυτό θα μεταφραστεί πολιτικά. Σε μερικές κοινότητες Αφροαμερικανών, ο ψηφοφόροι δεν θέλουν λιγότερους αστυνομικούς, αλλά περισσότερους, και πιο προετοιμασμένους. Ο κόσμος θέλει ασφάλεια. Και το μήνυμα που θα δώσουν οι Δημοκρατικοί σε αυτή την κατεύθυνση έχει αποφασιστική σημασία.
Το κόμμα θα πρέπει επίσης να δείξει μεγαλύτερη εντιμότητα απέναντι στους βιομηχανικούς εργάτες. Πρέπει να παρουσιάσει προτάσεις για αναδιάρθρωση των εργοστασίων και δημιουργία εναλλακτικών θέσεων εργασίας, επενδύοντας για παράδειγμα σε ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Πρέπει να δείξει ότι το πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες που μπαίνουν στη χώρα, αλλά οι επιχειρηματίες που επενδύουν έξω από τη χώρα.
Ο Μπάιντεν μπορεί να τα κάνει όλα αυτά. Μπορεί να πείσει τους ψηφοφόρους ότι θα ασχοληθεί αμέσως με τα προβλήματα που δημιούργησε η πανδημία. Μια ολόκληρη χώρα πρέπει να ξαναχτιστεί.
* Ο Μάικλ Γουόλτσερ είναι αμερικανός φιλόσοφος της πολιτικής και ομότιμος καθηγητής του Πρίνστον
Πηγή: Συνέντευξη στη Repubblica
