Η Τουρκία αμφισβητεί στην πράξη τον Κεμαλισμό κλονίζοντας ότι τον συμβολίζει. Επιδιώκει να αποδείξει, ότι ο Αττατούρκ συρρίκνωσε τη μεγάλη Οθωμανική Αυτοκρατορία και κατέστρεψε την ισλαμική πολιτιστική ρίζα, καθιστώντας την γείτονα παρακολούθημα της Δύσης. Ο Ταγίπ Ερντογάν με εμβληματικές κινήσεις κόβει το ομφάλιο λώρο στην πράξη, χτυπώντας σε τρία συμβολικά σημεία:
Του Δρ. Ευριπίδη Στ. Στυλιανίδη*
α) Αποδομεί de facto την πολυμερή Συνθήκη της Λοζάνης: Πόλεμος στο Ιράκ, εισβολή στη Συρία, παράνομη εισβολή και κατοχή στην Κύπρο καθώς και αμφισβήτηση της ανακηρυχθείσας ΑΟΖ, αμφισβήτηση της Τουρκο-Ιταλικής συμφωνίας στη Δωδεκάνησο και στο Καστελλόριζο, παράνομο και ανυπόστατο νομικά μνημόνιο και στρατιωτική εμπλοκή στη Λιβύη, απόπειρα αποσταθεροποίησης στην Αίγυπτο με τη στήριξη του στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, παράλογες αμφισβητήσεις στο Αιγαίο. Αυτό που πριν λίγο καιρό δημόσια είπε για τη Λοζάνη και η τότε Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το προσπέρασε με ελαφρότητα, το υλοποιεί.β) Αμφισβητεί στην πράξη τη Συνθήκη του Μοντρέ με την κατασκευή του Instambul Canal: Επιδιώκει τη μετατροπή των Στενών του Βόσπορου από διεθνές πέρασμα σε Τουρκικό, διότι θα ελέγχει το νέο μεγάλο κανάλι της Κωνσταντινούπολης και άρα τον εμπορικό και στρατιωτικό στόλο που θα διέρχεται από αυτό, αναδεικνύοντας την Τουρκία σε αναγκαίο συνομιλητή της Ρωσίας, των ΗΠΑ, της ΕΕ ή των Παρευξεινίων Κρατών και
γ) Ακυρώνει το προεδρικό διάταγμα του Κεμάλ του 1934 καθιστώντας την Αγία Σοφία Τζαμί. Προκαλεί την παγκόσμια κοινότητα, διότι καταστρέφει ένα μοναδικό διεθνές μνημείο της UNESCO που συμβολίζει την συνεργασία και τον αλληλοσεβασμό μεταξύ των θρησκειών και των πολιτισμών. Προσβάλει την παγκόσμια Χριστιανοσύνη επιχειρώντας την ταπείνωση της Ορθοδοξίας. Επιδιώκει να καταστήσει την αναθεωρητική νεοοθωμανική Τουρκία κέντρο και ηγέτιδα δύναμη του παγκόσμιου Ισλαμισμού, περιφρονώντας τις άλλες μετριοπαθείς μουσουλμανικές Χώρες.
Στην προσπάθεια να αποδείξει ότι η Τουρκία καθίσταται πλέον περιφερειακή δύναμη που φιλοδοξεί να εισέλθει στους G8, εγκαταλείπει τον ευρωπαϊκό και ίσως και τον φιλοδυτικό προσανατολισμό, με πρώτη συνέπεια την αναθεώρηση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το τι μπορεί και πρέπει να κάνει η Ελλάδα ως η αποτρεπτική και σταθερή ευρωατλαντική δύναμη της περιοχής είναι μια συζήτηση που ούτως ή άλλως έχει ξεκινήσει. Το μείζον ζήτημα όμως είναι τι θα κάνει η Δύση, δηλαδή η ΕΕ που χλευάζεται και απειλείται από τους γείτονες μας με το μεταναστευτικό, το ΝΑΤΟ που βλέπει την Τουρκία να εξοπλίζεται από τους παραδοσιακούς ανταγωνιστές του και φυσικά οι ΗΠΑ που μετά την απώλεια της επιρροής τους στο Ιράν, το Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο, παραλίγο την Αίγυπτο και ίσως τη Λιβύη, τώρα κινδυνεύουν να χάσουν και την Τουρκία που ρέπει προς ένα ιδιότυπο Νεοοθωμανικό Ισλαμισμό.
Είναι πράγματι απογοητευτικό να βλέπει κανείς έναν χαρισματικό ηγέτη που εξέφρασε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 μια ενδιαφέρουσα φιλοευρωπαϊκή και μετριοπαθή Τουρκική Ισλαμοδημοκρατία, να μετεξελίσσεται υπό το κράτος της ανασφάλειας και του φανατισμού σε εκφραστή ενός αναθεωρητικού, γραφικού και επικίνδυνου Ισλαμοεθνικισμού. Και βέβαια το πιο απογοητευτικό είναι αυτή τη στροφή να την παρακολουθεί με απάθεια, αμηχανία και αδιαφορία η Δύση.
*Ο Δρ. Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδης είναι Βουλευτής Ροδόπης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην Υπουργός και Επικ. Καθηγητής Νομικής Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου
