«Més que un Club». Ένα σύνθημα μοναδικό στον πλανήτη. Ένας λόγος, για να λατρέψεις την Μπαρτσελόνα. Γιατί, στην πραγματικότητα και σε αντίθεση με τις δικές μας περιπτώσεις, που στην πλειοψηφία τους σπεύδουμε να «βαπτίσουμε» με τέτοιο τρόπο, επειδή υποστηρίζουμε κάποια ομάδα, ο σύλλογος αυτός αντιπροσωπεύει μια ιδέα.
Μια ιδέα, που ξεπερνά το ζήτημα του αθλητισμού. Ή μάλλον, τον αναγάγει σε έναν τρόπο έκφρασης. Για την πολιτική, την κοινωνία, την τέχνη, τα μεγάλα γεγονότα. Αυτό αντιπροσωπεύει το εν λόγω σύνθημα των «Μπλαουγκράνα» και τους κάνει τόσο ξεχωριστούς σε όλο τον κόσμο.
Ίσως να έπρεπε, βέβαια, να χρησιμοποιήσουμε έναν παρελθοντικό τρόπο. Το «ήταν», δηλαδή, όχι το «είναι». Η «Μπάρτσα» έχει ένα μαγικό τρόπο, τα τελευταία χρόνια, να αποξενώνει τον κόσμο της από τα ιδεώδη της, ιδιαίτερα στην περίοδο, όπου ο Χοσέπ Μαρία Μπαρτομέου είναι στο «τιμόνι».
Όταν άλλαξε φιλοσοφία
Ήταν το έτος 2014, όταν ο Μπαρτομέου ανέλαβε να γίνει πρόεδρος του οργανισμού. Αφορά το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και όλα τα άλλα αθλήματα, όπου συμμετέχει η ομάδα. Κάπως έτσι, η γενική του φιλοσοφία δε θα μπορούσε να αφήσει οποιοδήποτε τμήμα ανεπηρέαστο.
Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Μία επιδειξιομανία, που προέρχεται από την τάση νεοπλουτισμού και τα πάθη του ισχυρού άνδρα της ομάδας της Καταλονίας, ο οποίος ενεργεί, σαν να μιλάμε… για τους δικούς μας παράγοντες. Αυτούς, που θεωρούν πως είναι εκείνοι πρωταγωνιστές και όχι οι αθλητές μέσα στο γήπεδο. Δεν ασκεί τις δικές τους συμπεριφορές, βέβαια, αλλά σε κάθε περίπτωση ως τέτοιος ενεργεί.
Θα πει κάποιος, ότι αυτό δεν ισχύει καθολικά. Θα πει για τον Τζοάν Λαπόρτα, που πρώτος έφερε τον χορηγό στην φανέλα, κάτι που κάποτε ήταν λόγος αντίδρασης, ενώ ήταν μάλλον μια λογική κίνηση μπροστά στην πλήρη εμπορευματοποίηση του παγκοσμίου αθλητισμού, αλλά και τα… πριμ στους παίκτες, που φέσωσαν το σύλλογο. Θα πει για τον Σάντρο Ροσέλ, που παρότι είχε εξαγγείλει μεγαλύτερη εγκράτεια, εντούτοις κράτησε σε υψηλό επίπεδο το μπάτζετ, ώστε να συνεχίσει η ομάδα να είναι πρωταγωνίστρια. Δεν αδικήθηκε, βέβαια, καθώς και τίτλους πήρε και την εμπορικότητά της αύξησε η Μπαρτσελόνα. Ας όψεται ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου (σ.σ. Μέσι), το τοτέμ του συλλόγου (σ.σ. Ναβάρο) και όσα «λαβράκια» πετούσαν οι προπονητές του ποδοσφαίρου και ο Τσάβι Πασκουάλ.
Με τον Μπαρτομέου, όμως, η κατάσταση ξέφυγε. Τα νούμερα είναι ιλιγγιώδη και δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα, που εντοπίζει κανείς γύρω από την Μπαρτσελόνα.
Χορός… δισεκατομμυρίων!
Ας το πάρουμε στην αρχή, όμως, με τα οικονομικά. Πριν από μερικούς μήνες, το διοικητικό συμβούλιο συμφώνησε στο ετήσιο μπάτζετ για τα τμήματα ποδοσφαίρου και μπάσκετ (δε μιλάμε για τα υπόλοιπα), με ποσά απίστευτα.
Στο ποδόσφαιρο, το τμήμα έφτασε να έχει μπάτζετ στο 1.047.000.000 ευρώ, ενώ στο μπάσκετ οι απίστευτες φετινές μεταγραφές έφεραν ένα μπάτζετ στο ύψος στα 41.476.000 ευρώ. Όλα για το κέρδος, όλα για έστω κι ένα κομμάτι χρυσού, ήτοι τίτλους και, επομένως, εμπορικότητα. Γιατί, χωρίς τίτλους, αυτή δε θα έρθει, μιας και η «Βασίλισσα» έχει σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της κι έχει αφήσει το σύλλογο μόνο με τίτλους πρωταθλητή στο ποδόσφαιρο.
Θα πει κανείς, μα είναι αυτό κακό; Εύλογη η απορία, αλλά αν σκεφτεί κανείς το τι σημαίνει ιδεολογικά αυτή η ομάδα, τότε ναι δεν είναι και το πιο ορθολογικό πράγμα στον κόσμο. Μιλάμε για την ομάδα, στης οποίας το γήπεδο μόνο μπορούσε κάποιος να μιλήσει καταλανικά, καθώς στη σκοτεινή περίοδο της δικτατορίας του Φρανθίσκο Φράνκο υπήρχε επιβολή να μαθαίνουν μόνο την επίσημη γλώσσα του κράτους (σ.σ. καστιγιάνικα, αυτά που ξέρουμε ως ισπανικά), να βαφτίζουν τα παιδιά τους με καθαρά ισπανικά ονόματα (για παράδειγμα, Χόρχε αντί Τζόρντι) και αρκετά ακόμη βάναυσα μέτρα, που δεν περιορίζονταν μόνο σε… ονοματοδοσίες.
Το τεράστιο πλήγμα του δημοψηφίσματος
Εκεί, όπου φάνηκε να αλλάζει το DNA του συλλόγου, ήταν στο δημοψήφισμα της Καταλονίας το 2017 για την ανεξαρτησία της. Σαν καμάρι του τόπου, η Μπαρτσελόνα έπρεπε να τοποθετηθεί. Ο λαός ψήφισε «ναι», η κεντρική κυβέρνηση «κυνήγησε» τους πρωτεργάτες της… επανάστασης και τους φυλάκισε, ο Κάρλες Πουζντεμόν κρύφτηκε στις Βρυξέλλες και δεν επιθυμεί να γυρίσει, γιατί ξέρει την τύχη του.
Και ποια ήταν η επιλογή; Η ομάδα αγωνίστηκε κανονικά, προσπαθώντας να πείσει άπαντες πως πρέπει να παίξει… σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Στο ποδόσφαιρο με τη Λας Πάλμας για ένα άνετο 3-0, στο μπάσκετ με τον Ολυμπιακό με ένα θρίαμβο με 73-51.
Στο πρώτο, ο κόσμος δε βρέθηκε καν στο ματς και ο Ζεράρ Πικέ βγήκε δημοσίως να μιλήσει υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, με ένα παράπονο, θεωρώντας πως η ομάδα του δεν έπρεπε να αγωνιστεί. Στο δεύτερο, οι οπαδοί είχαν σιγήσει στα πρώτα πέντε λεπτά, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, προτού αρχίζουν να φωνάζουν για την ελευθερία τους.
Bartomeu Out
Και φέτος, μετά από όλα αυτά, ήρθε… η έκρηξη του κοινού, με αφορμή το ποδόσφαιρο. Το πρωτοφανές «άδειασμα» του, γνώριμου στα λημέρια μας, Ερνέστο Βαλβέρδε, ήταν μόνο η αρχή. Στη συνέχεια, θα ανακαλυπτόταν, ότι η διοίκηση είχε πληρώσει εταιρείες διαφημιστικές στα social media, για να… δυσφημίζει τους ίδιους τους παίκτες της, κάτι που τον Φεβρουάριο που μόλις πέρασε, προκάλεσε πρωτοφανή σάλο.
Κάπως έτσι, δεν άργησαν τα συνθήματα «Bartomeu Out». Γιατί ναι, αύξησε το μπάτζετ και έκανε υπερβάσεις, αλλά καθημερινά με κάποιο τρόπο, η υπερηφάνεια αυτού του συλλόγου πληγώνεται.
Το… κόλλημα που έφερε τις δαπάνες στο μπάσκετ
Καλό είναι να αναφέρουμε κι ένα μπασκετικό δεδομένο για τον Μπαρτομέου. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Sport», που πρόσκειται στην ίδια την ομάδα, ο λόγος που έχει τη «λόξα» με το άθλημα, είναι πως ο ίδιος… δεν κατάφερε να κάνει καριέρα ως παίκτης.
Σύμφωνα με τον Νίνο Μπουσκατό, προπονητή τους στην ακαδημία, ο λόγος που ο Μπαρτομέου δεν κατάφερε ποτέ να παίξει μπάσκετ, ήταν «λόγω του ύψους του». Ο ίδιος τονίζει, βέβαια, ότι ήταν ένας καλός παίκτης, αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι σπουδαίο. Χρόνια μετά, βέβαια, έγινε μεγάλος επιχειρηματίας και πρόεδρος της ομάδας, αλλά και πάλι, όταν μέσα σου νιώθεις… Ναπολέοντας, δύσκολα αποφεύγεις τις μεγάλες κινήσεις. Όπως και τα Βατερλώ…
Το παράπονο για τον Ναβάρο
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» είπε το ευρωπαϊκό μπάσκετ την προηγούμενη στον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, μια μυθική μορφή της Μπαρτσελόνα. Πολλοί, όμως, ίσως να έχετε ξεχάσει το πώς… πιέστηκε για να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Το καλοκαίρι του 2018, ο ίδιος ένιωθε έτοιμος να παίξει ακόμη έναν χρόνο, αλλά ο Μπαρτομέου… θα έμπλεκε και εκεί τα πόδια του. Ενώ νωρίτερα είχε υπογραφεί ένα 10ετές συμβόλαιο, με προοπτική να βοηθήσει από άλλο πόστο στο μέλλον, ο ισχυρός άνδρας των «Μπλαουγκράνα» του ζήτησε να φύγει… μια ώρα νωρίτερα.
Βλέποντας, ότι άκρη δεν έβγαινε και χωρίς να θέλει να κλείσει αλλού την καριέρα του, ο «La Bomba» ενέδωσε και αποσύρθηκε, χωρίς όμως βέβαια να συνεχίσει να ισχύει το συμβόλαιό του. Και αυτό οφείλεται, φυσικά, σε άλλον έναν χειρισμό του Μπαρτομέου. Λίγο καιρό αργότερα, βέβαια, βρήκε θέση ως τεχνικός διευθυντής, αλλά υπήρχε ομολογουμένως μεγάλο «φάουλ».
Το brand ανεβαίνει, ο οργανισμός «μικραίνει»
Η Μπαρτσελόνα, λοιπόν, άλλαξε ρότα. Και είναι απολύτως λογικό, αυτό να παραξενεύει τους φίλους της. Γιατί στο DNA της είναι άλλα πράγματα καταγεγραμμένα.
Οι άνθρωποί της, με πρώτο υπεύθυνο τον Χοσέπ Μαρία Μπαρτομέου, φαίνεται πως τα ξέχασαν. Πλέον, δεν είναι «Més que un Club». Είναι, απλά ένα «Club», σαν όλα τα άλλα…
Πηγή: Basketa.gr
