«Τους παρακαλούσε να μην τον σπρώχνουν προς τον γκρεμό […] Αυτοί τον τράβαγαν προς τα εκεί […] Τον είχα με την πλάτη στον γκρεμό. Όταν ξανακοίταξα, είδα τον Νίκο να πέφτει στο κενό».
Καθηλωμένοι παρακολούθησαν όλοι οι παριστάμενοι στην αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου τις καταθέσεις για την υπόθεση του 25χρονου Νικόλαου Μουστάκα που, στις 15 Αυγούστου 2018, βρήκε φρικτό θάνατο όταν τρεις αλλοδαποί, δύο υπήκοοι Πακιστάν και ένας Ιρακινός, τον έσπρωξαν στον γκρεμό, αφού λήστεψαν τον ίδιο και την 24χρονη φίλη του.
Κατηγορούμενοι για την υπόθεση, που είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, είναι ένας 29χρονος Πακιστανός και ένας 26χρονος Ιρακινός. Κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από πρόθεση και ληστεία, καθώς και για σωρεία ληστειών που φέρονται να έχουν διαπράξει στην περιοχή γύρω από την Ακρόπολη. Ο τρίτος δράστης έχει, ήδη, καταδικαστεί από δικαστήριο ανηλίκων σε κάθειρξη 10 ετών.
Η διαδικασία σήμερα ξεκίνησε με τις καταθέσεις των γονιών του θύματος, αλλά και της Πορτογαλίδας φίλης του 25χρονου, που είδε τον φίλο της να πέφτει στο κενό.
Η νεαρή μάρτυρας περιέγραψε όλα όσα συνέβησαν το σούρουπο που βρέθηκε με τον φίλο της στον λόφο. Όπως είπε η 24χρονη, από το χείλος του γκρεμού ο Μουστάκας εκλιπαρούσε τους δράστες να μην τον σπρώχνουν λέγοντας τους «δεν χρειάζεται να το κάνετε αυτό». Η μάρτυρας περιέγραψε ότι οι τρεις δράστες τους προσέγγισαν από πίσω, και με την απειλή ενός μαχαιριού και ενός κομματιού γυαλί από μπουκάλι που έσπασαν, τους ζήτησαν τα κινητά και τα χρήματά τους.
«Μας έβαλαν κάτω. Ο Πακιστανός πήγε στο Νίκο με ένα μαχαίρι πολύ κοντά στην κοιλιά του και ο Ιρακινός με κρατούσε από τους ώμους για να μην σηκωθώ. Το τρίτο άτομο έψαχνε την τσάντα μου, με ρωτούσε που είναι το κινητό και τα χρήματα μου, και έπαιρνε πράγματα από μέσα. Ο Νίκος σηκώθηκε και αυτοί ζητούσαν συνέχεια το κινητό του και προσπαθούσαν να του πάρουν ό,τι είχε πάνω του […] Ο Ιρακινός πήρε το κινητό μου από την τσέπη μου. Όταν σηκώθηκε ο Νίκος, οι δύο τον άρπαξαν και τον ταρακουνούσαν και άρχισαν να τον τραβάνε προς τον γκρεμό. Τον είχαν με την πλάτη προς το γκρεμό και τον έσπρωχναν και ο Πακιστανός είχε το μαχαίρι συνεχώς στην κοιλιά του Νίκου. Σταμάτησαν στην άκρη του γκρεμού για 5 δευτερόλεπτα. Εγώ φώναζα στον Νίκο […] Και όταν ξανακοίταξα, είδα τον Νίκο να πέφτει. Μετά σταμάτησαν δύο δευτερόλεπτα και άρχισαν να τρέχουν. Ο τρίτος συνέχισε να ψάχνει την τσάντα και έφυγε. Γνωρίζω ότι είχε αλυσίδες στον λαιμό ο Νίκος, δεν μπορούσα να δω αν του τις τράβηξαν πριν τον σπρώξουν. Φώναζα “βοήθεια” ακόμα και από τους κατηγορούμενους για να πιάσω τον Νίκο, δεν θα μπορούσα μόνη μου να τον ανεβάσω […] Ήταν σίγουροι για τις κινήσεις τους, ήξεραν τι έκαναν […] Φοβήθηκα για τη ζωή μου γιατί τους είδα […] Ο Νίκος τους έλεγε “δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε αυτό”. Τους παρακαλούσε να μην τον σπρώχνουν προς τον γκρεμό […] Τον κρατούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια, ακόμα και στην άκρη του γκρεμού τον κρατούσαν. Αν ήθελαν θα μπορούσαν να τον έχουν κρατήσει να μην πέσει».
Οι δύο γονείς του θύματος κατέθεσαν στο δικαστήριο πως οι δράστες θα μπορούσαν να ληστέψουν τους δύο νέους χωρίς να τους σκοτώσουν. Οργισμένοι και με πολύ πόνο με την απώλεια του παιδιού τους και οι δύο, είπαν πως το παιδί τους έμενε στη Σκωτία επί τέσσερα χρόνια προσπαθώντας να φτιάξει τη ζωή του και τελικά χάθηκε από ανθρώπους που “ήρθαν εδώ και τους καλοδέχθηκαν”, όπως είπε η μητέρα του θύματος για τους κατηγορούμενους. Και πρόσθεσε: «Ο ένας έπαιρνε και επίδομα του πρόσφυγα και έλεγε γιατί να δουλεύω; Και ο γιος μου, όταν πήγε στη Σκωτία, υπέστη ειρωνείες για τη γλώσσα και για το ότι ήταν Έλληνας […] Δεν σύστησε συμμορία να σκοτώσει τους Σκωτσέζους […] Γιατί αυτοί να το κάνουν αυτό; Ο γιος μου που βρίσκεται τώρα; Είχαν απόλυτη υπέροχη και, όμως, επιτέθηκαν με τόση βία που είχε ως γνώμονα την ανθρωποκτονία. Τελούσαν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Η αντίσταση του παιδιού μου ήταν για να ζήσει. Τους εκλιπαρούσε να ηρεμήσουν. Το ύψος του γκρεμού είναι 25 μέτρα σαν εξαώροφη πολυκατοικία. Πιστεύω ακράδαντα ότι με το που πήραν τους σταυρούς του Νίκου τελείωσε […] Δεν με κοιτάνε τώρα καν στα μάτια γιατί είναι θρασύδειλοι. Ήταν οπλισμένοι και σωματώδεις και τα έβαλαν με ένα κλαράκι γιατί είναι θρασύδειλοι».
Στην κατάθεση του ο πατέρας του 25χρονου εξέφρασε την πεποίθησή του ότι οι δράστες «είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν». Συγκεκριμένα ανέφερε: «Ο γιος μου πήγε με μια φίλη στου Φιλοπάππου, ήταν απόγευμα προς βραδάκι. Εκεί, κάποιος ξένος τους ζήτησε τσιγάρο, ο γιος μου είπε “δεν έχω τσιγάρα μαζί μου”. Τότε, αυτός έφυγε αλλά, όταν έφυγε και ο κόσμος που βρισκόταν στο σημείο, ξαναγύρισε μαζί με άλλους δύο. Ο ένας έσπασε ένα μπουκάλι, ο άλλος τον απειλούσε με μαχαίρι και ο ανήλικος κρατούσε την κοπέλα για να πάρει ό,τι είχε πάνω της. Κι εγώ διερωτώμαι: Ο γιος μου ήταν 1,77, αυτοί οι δύο δεν μπορούσαν να του πάρουν ό,τι είχε πάνω του και να φύγουν αντί να τον σκοτώσουν; Τον έσυραν μέχρι τον γκρεμό κι έπεσε το παιδί. Ο ένας, ο Πακιστανός είχε άσυλο, δεν ξέρω πώς του δόθηκε […] Τον πλήρωναν 400 ευρώ, είχε σπίτι. Αυτό το κόλπο με το τσιγάρο ήταν προσχεδιασμένο προκειμένου να κάνουν επόπτευση του χώρου. Πιστεύω ακράδαντα ότι είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν. Ο Πακιστανός πήγαινε εκεί κάθε μέρα […] τον ήξερε καλά τον χώρο».
Με την έναρξη της διαδικασίας ο 29χρονος Πακιστανός παραδέχθηκε την εμπλοκή του στην υπόθεση της ανθρωποκτονίας, αποδίδοντάς την, ωστόσο, σε ατύχημα. Όπως είπε, δεν έσπρωξε τον άτυχο 25χρονο, αλλά πήγε να του πάρει το κινητό και τα λεφτά που είχε πάνω του. Είπε, επίσης, ότι δεν έχει συμμετοχή σε άλλες ληστείες. Ο δεύτερος κατηγορούμενος δεν διευκρίνισε αν αποδέχεται όσα τους αποδίδονται, λέγοντας πως θα μιλήσει όταν «έρθει η ώρα».
Η δίκη συνεχίζεται.
