Όλα γίνονται στη Δημοκρατία. Έξι κόμματα συνθέτουν μια Βουλή. Έξι – τουλάχιστον – τάσεις αισθητικής συνθέτουν μια βραδιά Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο. Για κάποια που έχει το ένστικτο της .. προξενήτρας εικόνων, η παγίδευση στιγμών, μέσα από το βλέμμα ή το φωτογραφικό φακό, αποτελεί πρώτης τάξεως τροφή για ερμηνεία.
Γράφει η Βασιλική Τζότζολα
Όπως και να το κάνεις, η Δημοκρατία ενέχει μια αισθητική. Την αισθητική της αναλογίας στην ισχύ και την ισχύ. Όσο δυνατότερο κομμάτι της δημοκρατικής πίττας είσαι, τόσο ισχυρότερα αναδεικνύονται και τα εξωτερικά σου χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, η αυτοπεποίθηση του 30% – και χωρίς γραβάτα ακόμη – δε συνάδει με το δηθενισμό – και ουχί διεθνισμό – του 3%. Και τούτος ο δηθενισμός, ιδία όταν καθυστερεί κατά την ώρα προσέλευσης, αναλύεται σε βλητική κατά του θεσμού της Δημοκρατίας έλλειψη σεβασμού, τακτ, ευγενείας, κατοχυρώνοντας ως trademark τού (απο)κόμματός του το θράσος, με ένα κόκκινο στο πέτο pin.
Αισθητική στην πολιτική, μέσω της πολιτικής της αισθητικής. Δε συμφώνησα ποτέ με την απόφαση των Ευρωπαϊκών οργάνων να κάνουν αποδεκτούς του κυρίους στις συνεδριάσεις τους χωρίς γραβάτα. Δε θα είχα αντίρρηση να προσέρχονται σε αυτές με τις εθνικές τους ενδυμασίες κι έτσι κάπως, εντός του Ευρωκοινοβουλίου, να κυκλοφορούν αεράτες κιλτ και πολύπτυχες φουστανέλες. Αλλά.. ούτε καν γραβάτα; Με την εκλογή της κυβερνώσας παράταξης και της αισθητικής, που την ακολουθεί και οφείλει η ίδια στον εαυτό της να ακολουθεί, ομολογώ πώς το βλέμμα μας αναπαύθηκε κάπως. Η ψυχή μας και δια της αισθητικής επανενδύθηκε μιας μορφής ασφάλεια. Όπως και να το κάνουμε, η κοινή ωφέλεια της αισθητικής συνοδεύει απαρέγκλιτα τη ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις: είτε αφορά στη δημόσια τάξη, είτε στη δημόσια εικόνα, είτε στην προσωπική διαμόρφωση της εικόνας μας.
Είναι απειρόκαλη μια γυναίκα με κώμη σε σινιόν, που επιλέγει να εγκλείσει τους ώριμους ώμους της σε μια δαντέλα χρώματος «σάπιου μήλου» (εννοώ το ροζ, παντρεμένο με λίγο γκρί) και τα πέλματά της σε μια κλειστή nude γόβα. Εν αντιθέσει με μια κουρασμένη κυρία, που περιφέρει την αγριωπή κουπ των μαλλιών της μέσα σε χαχόλικα ταγάρια και ατυχή – ή άτυχα – peep toes, που ωρύονται να αλλάξουν μοίρα. Έτσι και η πολιτική. Οι αυστηρές γραμμές της οριοθετούν τα «ναι» και τα «όχι» της. Οι αυστηρές γραμμές στην πολιτική είναι σαν το μωρουδιακό φάσκιωμα, που δίνει ασφάλεια στο βρέφος κι εκείνο φοβάται λιγότερο και παύει να κλαίει. Η αυστηρότητα στην πολιτική αποτελεί υψηλή αισθητική. Έχει περιθώριο ακόμη και για «ίσως», δηλαδή, για ένα ισοκράτημα ανάμεσα στο «ναι» και το «όχι» που, ύστερα από διαπραγμάτευση, σκληρή δουλειά και υπό προϋποθέσεις, κάπου οδηγεί. Η πυξίδα στην πολιτική αυστηρότητα υπάρχει. Η κατεύθυνση στην πολιτική αυστηρότητα αρχήθεν προσδιορίζεται. Το αποτέλεσμα στη πολιτική αυστηρότητα δεν είναι αρχήθεν βέβαιο, ωστόσο, δεν αποκλίνει πολύ χάρις εις τον αρχικό σχεδιασμό και προσανατολισμό. Κι αυτό συνιστά αισθητική.
Χθες το βράδυ, στο Προεδρικό Μέγαρο που έβαλε τα γιορτινά του για τη Δημοκρατία, οι μύες στα πρόσωπα των πολιτικών αρχηγών ήταν ακόμη σφιγμένοι. Το σύνδρομο του βετεράνου – νικητή ή ηττημένου – δεν ξεπερνιέται τόσο γρήγορα. Η 7η Ιουλίου παρήλθε μόλις. Όμως, η αισθητική της πολιτικής του κάθε αρχηγού ήταν παρούσα και πεφωτισμένη. Με εκείνον τον προβολέα, που αναδεικνύει το mix n’ match ετερόκλητων μορφών πολιτικής και, τελικά, και αισθητικής. Οι .. followers πολιτικοί εκάστου αρχηγού επιβεβαιώνουν την ανωτέρω σκέψη. Κι έτσι, εμείς, οι κοινοί θεατές, είτε αναπαυόμαστε με την αυστηρότητα των γραμμών και των χρωμάτων των κυριών Υπουργών, αισθανόμενοι την ασφάλεια των επιλογών τους και ανάγοντάς την περαιτέρω στην δράση τους, είτε παρασυρόμεθα στη δίνη του γκρουπούσκουλου μιας ξεχειλωμένης περιφοράς αεριτζήδικων πολιτικών και ενδυμάτων, που συνιστά τουλάχιστον επιλογή ακαλαίσθητη, καταλήγουσα στην αποτυχία.
Αναπαυμένη από την ρυθμική κίνηση της χθεσινοβραδινής αισθητικής, μια παραίνεση προς τις κυρίες: ο υπερώος φωταυγής – ακόμη και τη νύχτα – αττικός ουρανός, σάς επιτρέπει να εκφύγετε των σκούρων μπλε και μαύρων επιλογών. Η γκάμα των light αποχρώσεων, είτε αυτές προσεγγίζουν το γαλάζιο, το λαδί, ή την κιννάβαρι, είναι επιλογές ασφαλείς ταις πάσαις. Ελληνικές ως το μεδούλι και επιβεβαιωτικές της σοβαρής αισθητικής, που ήδη ακολουθείτε στην πολιτική. Με την υπόμνηση του βαρέος εθνικού μας πένθους, για το Μάτι, φέτος σας ατενίσαμε .. συγκαταβατικώς.
