Η νέα κυβέρνηση υπόσχεται έργα και όχι λόγια, υπόσχεται, δηλαδή, με οργανωμένες προσπάθειες να φέρει εις πέρας την αποστολή που της έχει ανατεθεί, από τους ψηφοφόρους. Αμ΄ έπος αμ΄ έργον σε πιο απλά ελληνικά, δηλαδή τη στιγμή που λέμε τα λόγια, προχωρούμε και στα έργα.
Γράφει η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα
Τι άλλο, δηλαδή, θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση εκτός από το να πραγματοποιήσει έργο; Θα μπορούσε να συνεχίσει, να ολοκληρώσει, να αναδείξει ή και να καταστρέψει – κάπως δύσκολο – το έργο της προηγούμενης.
Κατά τα φαινόμενα, έχει ξεκινήσει με κέφι και ενθουσιασμό, δε νιώθει κανείς ότι εκτελεί καταναγκαστικά έργα.
Επί το έργον, συνεπώς, και οι υπουργοί. Αρχίζουν με σθένος την εργασία τους,γιατί και αυτοί είναι υπό το έργον, με σηκωμένα τα μανίκια, εργάζονται πυρετωδώς και θα είναι ευχής έργον να ολοκληρώσουν το κυβερνητικό έργο μέσα στο προβλεπόμενο διάστημα, σε μια τετραετία, ώστε μετά από αυτήν να κάνουμε απολογισμό για τα έργα και τις ημέρες, τον βίο και την πολιτεία της απελθούσας Κυβέρνησης.
Η φράση ευχής έργον, μάλιστα, που ήταν με τα αξεσουάρ της εὐχῆς ἔργον προέρχεται από τα Πολιτικά του Αριστοτέλους, ενώ το Ἔργα καὶ Ἡμέραι ήταν ο τίτλος ενός διδακτικού έπους του Ησιόδου, ποιητή του 8ου αιώνα π.Χ. Το κείμενό του είναι γεμάτο παραινέσεις και συμβουλές, αρχικά για τον αδελφό του, στη συνέχεια, όμως, και για όλους εμάς.
Για να έλθουμε, λοιπόν, στα εργατικά τα μετεκλογικά, περιμένουμε από τον Πρωθυπουργό και τους περι΄ αυτόν έργο σαν έργο τέχνης, ώστε να λέμε στο τέλος ήταν εργάρα και όχι εργάκι, να μη νιώθουμε ότι έχουμε ξαναδεί το έργο.
Τὸ ἔργον, τοῦ ἔργου η αρχική μας λέξη παλιά ομηρική, είχε το δίγαμα μπροστά της ήταν Fέργον κι έτσι στις υπόλοιπες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες είναι Werk (γερμανικά) work στα αγγλικά κ.λ.π. Στον Όμηρο την πρωτοσυναντάμε σε φράσεις όπως ἔργα ἀνδρῶν τε θεῶν τε κλείουσιν ἀοιδοί (Ὀδ. α 338). Τα έργα και των ανθρώπων και των θεών τραγουδούν οι αοιδοί, θα λέγαμε σε νεοελληνική απόδοση. Από τη σημασία της λέξης διαπιστώνουμε ότι στην αρχαιότητα η λέξη σήμαινε ένα πλήθος δραστηριοτήτων, δήλωνε τις πολεμικές, τεχνικές, γεωργικές, οικιακές εργασίες. Γι΄ αυτό έγινε η βάση και η αρχή για τον εργάτη, τον εργατικό, το εργαλείο, τον εργώδη, που απαιτεί κόπο, τον εργογράφο, εργοδότη, το όργανο, τα όργια, αλλά και τον οργασμό που θέλει δουλειά πολλή.
Είναι το δεύτερο συνθετικό, επίσης, πολλών λεκτικών τύπων, όπως ο άνεργος, το πάρεργο, η απεργία, η ανεργία, ο ραδιούργος, ο ελαιουργός, η ταπητουργία και πολλές άλλες, ακόμη και η αξιοπερίεργη κακουργία.
Αν θέλουμε να απολαύσουμε τα παλαιότερα ελληνικά μας, αξίζει να πούμε ότι ἔργα γυναικῶν ήταν τὸ ὑφαίνειν, και μάλιστα τα συγκεκριμένα χαρακτηρίζονταν ἀγλαά, δηλαδή, όμορφα και λαμπερά.
Οι ερωτικές υποθέσεις ήταν τα φιλοτήσια ἔργα ή Ἀφροδίτης ἔργα.
Ας δούμε και μερικές εργο-λέξεις των ελληνικών που μιλούσαν οι προπροπροπαππούδες και προπροπρογιαγιάδες μας και έχουν μέσα τους έργο.
Ο επιστάτης των έργων ήταν ἐργοπείκτης (ἐπείγω + ἔργον), γιατί έκανε τους εργάτες να βιαστούν.
Αυτός που μισούσε την εργασία ήταν ἐργομίσης, ενώ ο ἐργοδότης λεγόταν ἐργοπαρέκτης και ο εργολάβος που «πουλούσε έργα», ἐργώνης.
Η αδιαφορία για την εργασία, η χαλαρότητα, αλλά και η κάποια ελαφρότητα ἐργωρία. Με αυτήν κλείνουμε, γιατί μας χρειάζεται τώρα το καλοκαιράκι.
*Η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα είναι φιλόλογος και διδάσκει στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας
