Ο Ιούνιος που μπήκε για τα καλά λέγεται αλλιώς Κερασάρης ή Κερασινός, γιατί το μήνα αυτό βγαίνουν τα κεράσια, τα όμορφα και εύγευστα αυτά φρούτα με τις εξαιρετικά ευεργετικές ιδιότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Γράφει η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα
Λέξη αρχαία, από τον πολύ παλιό λεκτικό τύπο ὁ κέρασος, τοῦ κεράσου από τον οποίο προήλθε το φρούτο που εξετάζουμε ως υποκοριστικό. Το κεράσιον δηλώνει τον μικρό κέρασον, όπως κάθε κατάληξη -ιον είναι ένδειξη υποκορισμού (π.χ. κοράσιον, δενδρύλλιον κ.ά.). Το λεκτικό τύπο τον δανειστήκαμε από τη Μικρά Ασία, αφού υπάρχει σε αυτή το τοπωνύμιο Κερασοῦς. Αναφερόμαστε, όπως καταλαβαίνετε στην Κερασούντα του Πόντου, σημερινή τουρκική πόλη Giresun, πανάρχαιη ελληνική αποικία του 6ου αιώνα π.Χ. Ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Πόντου με ακμαίο ελληνικό πληθυσμό και έντονη εμπορική δραστηριότητα μέχρι το 1922. Μάλιστα η λεκτική ρίζα ke-ra-su είναι μυκηναϊκή και στις πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής αποτελεί όνομα ανθρώπου.
Τι πιο ωραίο να σε λένε Κερασή ή Κερασιά, γιατί έχεις κόκκινο χρώμα και ομορφιά σαν της κερασιάς; Το γυναικείο όνομα Κερασιά, διατηρείται και σήμερα, ενώ δεν έχω ακούσει κάποιον που να τον λένε Κερασή. Ο κερασής διατηρείται ως επίθετο, για να περιγράψει αυτόν που έχει το όμορφο χρώμα του κερασιού. Το κερασί φουστάνι και τα κερασιά τα χρώματα φτιάχνουν τη διάθεση και διώχνουν τη μαυρίλα. Ζωγραφίζουν το τοπίο με κερασιές πινελιές.
Ας έλθουμε στα νεοελληνικά κεράσια τώρα, όχι στα ωραία δροσερά και καλοκαιρινά, αλλά στα άλλα, τα μεταφορικά.
*Η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα είναι φιλόλογος και διδάσκει στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας
