Ακούμε σπάνια να αναφέρονται στην ικμάδα αθλητών και μας εντυπωσιάζει η χρήση μιας σπάνιας και σχεδόν ξεχασμένης λέξης, εννοώντας την ζωντάνια, την ζωτικότητα, το νεύρο των αθλητών.
Γράφει η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα
Με τις παραπάνω σημασίες χρησιμοποιείται και σήμερα η ικμάδα, περισσότερο μεταφορικά. Η πρώτη έννοιά της ήταν οι χυμοί των φυτών, η υγρασία που κυκλοφορεί στους βλαστούς, τα φύλλα και στην γη, η οποία τροφοδοτεί με ζωή τους οργανισμούς. Γι’ αυτό πολύ σύντομα κατέληξε ο λεκτικός τύπος να ταυτίζεται σημασιολογικά με την δύναμη.
Ανάλωσε την σωματική ικμάδα του συνεπώς o παίκτης μαχόμενος στο παρκέ. Τον ευχαριστούμε γιατί μας βοήθησε να κάνουμε ένα γλωσσικό ταξίδι.
Ἰκμάς, τῆς ἰκμάδος ήταν λοιπόν η πρώτη μορφή και δήλωνε την υγρασία. Ἰκμαλέος ονομαζόταν ο υγρός, ενώ είχαμε και το ἰκμαίνω, το υγραίνω, βρέχω, δηλαδή. Ο ἰκμαῖος Ζεύς έφερνε την βροχή, αφού προηγουμένως έπνεε αέρας νοτιάς, η περίφημη ἰκμασία. Στις λίμνες φύτρωνε η ἴκμη κι εκεί το έδαφος ήταν γεμάτο ἰκμοβώλους, βρεγμένα κομμάτια χώμα στις πραγματικά ἰκμώδεις όχθες.
Παλιά, αλλά και τώρα, μερικοί επιδεικνύουν πνευματική ικμάδα σε μάχες, πολιτικές, κοινωνικές, ηθικές, αγωνιζόμενοι με δυναμισμό. Κάποιοι άλλοι, παρόλο που έχουν χάσει την νεανική τους ικμάδα, το σφρίγος τους, δεν το βάζουν κάτω, είναι ακόμη ακμαίοι.
Και μια που επισήμως πια έχει μπει το καλοκαιράκι, ευχόμαστε το λιγοστό πράσινο της πόλης μας να διατηρήσει την ικμάδα, την δύναμή του, την δροσιά του.
Αλίμονο αν επικρατήσουν τα αντώνυμα του λήμματος κυριολεκτικά και μεταφορικά, η ξηρασία, η απραξία, η ασθένεια, η αδυναμία, η αρρώστια.
*Η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα είναι φιλόλογος και διδάσκει στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας
