Δεῖ δὴ χρημάτων, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲ ἐστι γενέσθαι τῶν δεόντων, θα πει ο Δημοσθένης (Ὀλυνθ. Α’ 20) στην εκκλησία του δήμου, παρακινώντας τους Αθηναίους να στείλουν στρατιωτική ενίσχυση στην αποικία τους, Όλυνθο, που απειλούνταν από τον ισχυρό βασιλιά της Μακεδονίας, Φίλιππο το Β’. Δηλαδή, τους είπε ότι χρειάζονται χρήματα, γιατί χωρίς αυτά τίποτα δεν μπορεί να γίνει από όσα έπρεπε να είχαν κάνει. Μιλούσε, συνεπώς, για την ανάγκη των Αθηναίων να βρουν τους πόρους, για να οργανώσουν την αποστολή.
Γράφει η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα
Το χρήμα είναι, λοιπόν, ένα μέσον συναλλαγής, ένας τρόπος πληρωμής, μία σύμβαση που αποδεχόμαστε, για να αγοράσουμε και να πουλήσουμε. Κάνουμε λόγο για μεταλλικό και χάρτινο χρήμα, αναφερόμενοι στο νόμισμα ενός κράτους. Επίσης, όλο και περισσότερο κινούμαστε με το πλαστικό χρήμα, χρησιμοποιώντας τις χρεωστικές και πιστωτικές μας κάρτες. Δυστυχώς, όμως, οι τράπεζες δεν βγάζουν πια όσο ζεστό χρήμα θα θέλαμε, αφού διανύουμε περίοδο κεφαλαιακών ελέγχων και δεν μπορούμε να αντλήσουμε από το τραπεζικό χρήμα, από τις καταθέσεις μας, παρά μόνο εξήντα ευρώ την ημέρα και αυτά, αν τα διαθέτουμε.
Για φτηνό χρήμα ούτε λόγος. Δάνεια δεν μας δίνουν πλέον με χαμηλό επιτόκιο και με αυτά και με τα άλλα ό, τι μας δάνειζαν οι εταίροι μας ήταν ακριβό χρήμα, που με τους χειρισμούς μας έγινε ακόμη ακριβότερο.
Το χρήμα ανοίγει πόρτες λένε μερικοί, με την έννοια ότι όσοι το διαθέτουν είναι περισσότερο ευπρόσδεκτοι έναντι άλλων λιγότερο πλούσιων. Εμείς, με τη σειρά μας, θα ανοίξουμε τις πόρτες της ετυμολογίας και θα πάμε λίγο πίσω στην ιστορία της λέξης.
Το χρῆμα με την ωραία του περισπωμένη, στην παλιά ελληνική μας γραφή, παράγεται από το ρήμα χρή που σημαίνει πρέπει, αρμόζει, ταιριάζει. Στη μέση φωνή έχει τη μορφή του χρήομαι – χρῶμαι, με τη σημασία του χρησιμοποιώ. Άρα χρήμα ήταν αυτό που χρησιμοποιεί κάποιος, αυτό που έχει ανάγκη. Στη συνέχεια έφτασε η λέξη να δηλώνει τα αγαθά, τα κτήματα, την περιουσία και το μέσον αγοράς και πώλησης.
Ο Αβδηρίτης Πρωταγόρας θεωρεί ότι πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των αγαθών, επομένως η αλήθεια και οι αντιλήψεις του καθενός μας έχουν την αξία τους.
Στην ίδια οικογένεια με το χρήμα έχουμε τον χρήσιμο και τον άχρηστο, τη χρήση και τα χρηστά ήθη, τον καλό χαρακτήρα. Εδώ κινείται και ο χρησμός που έδινε η Πυθία στο χρηστήριο, μαντείο, των Δελφών. Αλλά και ο χρήστης που χρειάζεται και χρησιμοποιεί. Και η χρεία, η ανάγκη, δηλαδή, το χρηματιστήριο, ο χρηματιστής και ο χρηματοπιστωτικός στην ίδια μεγάλη οικογένεια βρίσκονται.
Επειδή ο χρόνος είναι χρήμα, δεν θα σας κουράσουμε άλλο, δίνοντας άλλα ομόρριζα. Κάποια μάλιστα δεν είναι εύχρηστα, όπως το χρηματόγραφο (αξιόγραφο εμπορικών συναλλαγών).
Πάντα κλείνουμε αισιόδοξα!
Όσοι σκεφτήκατε τα χρέη σας, οι χρεωφειλέτες ή χρεοφειλέτες αναλογιστείτε ότι το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία. Η επόμενη χρηματαποστολή μπορεί να έλθει με την προϋπόθεση ότι δεν θα έχουμε -φευ- προηγουμένως χρεωκοπήσει.
Είμαστε εξάλλου υπεράνω χρημάτων!
*Η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα είναι φιλόλογος και διδάσκει στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας
