H Ευρώπη περνάει μεγάλη κρίση και αυτό δεν το αμφισβητεί πλέον κανείς. Είναι κυρίως μία κρίση πολιτική την οποία σε ανύποπτο χρόνο την είχε προβλέψει και ο αμερικανός αναλυτής και συγγραφέας Τζώρτζ Φρήντμαν. Ο Φρήντμαν είχε πει συγκεκριμένα ότι η κρίση στην Ευρώπη εξελίσσεται από οικονομική σε πολιτική «καθώς δεν είναι βέβαιο αν η σημερινή ευρωπαϊκή κυβερνητική ελίτ μπορεί να παραμείνει στην εξουσία ή θα αναδειχθούν νέες πολιτικές δυνάμεις που θα αλλάξουν ολοσχερώς το ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο».
του Νίκου Σίμου
Ήδη δεν είναι λίγοι που είναι πεπεισμένοι ότι η τακτική του Βερολίνου έχει ξεφύγει από την επίτευξη κάποιων συγκεκριμένων οικονομικών στόχων με επίσης συγκεκριμένη δημοσιονομική κατάληξη. Απλώς μέσω της οικονομικής πολιτικής που επιβάλει το Βερολίνο επιδιώκεται σαφώς ένας πολιτικός στόχος: Να εξασθενήσουν ακόμη περισσότερο από οικονομικής πλευράς τα ευρωπαίκά κράτη και κυρίως τα κράτη του Νότου, προκειμένου να ενισχυθεί η γερμανική κυριαρχία. Δεν κατόρθωσε το Βερολίνο να εξωθήσει την Ελλάδα να φύγει από το ευρώ. Τώρα η συνοχή της ΕΕ απειλείται από την Ιταλία σε μία μάλιστα στιγμή που ο ανεκδιήγητος Μοσκοβοσο «αναγνωρίζει» ότι έγιναν λάθη στην συτναγή της ΕΕ για την δημοσιονομική πειθαρχία!!
Ξύπνησαν αντίρροπες δυνάμεις
Βεβαίως έχουν αρχίσει να δημιουργούνται αντίρροπες δυνάμεις στην Ευρώπη και γενικώς στο διεθνές καπιταλιστικό στρατόπεδο, αλλά και μέσα, όχι μόνο στην Γερμανία αλλά και στην ίδια την γερμανική κυβέρνηση.
Πράγματι εκπρόσωποι του ισχυρού Οικονομικού Φόρουμ που είναι το Νταβός, έχουν αρχίσει προ πολλού να επισημαίνουν τα σφάλματα της οικονομικής πολιτικής που έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα και που έχουν ως συνέπεια την φτωχοποίηση των κοινωνιών παγκοσμίως. Και η επισήμανση αυτή έχει τη σημασία της διότι ακόμη και οι εκπρόσωποι του πλέον ακραίου καπιταλισμού αντιλαμβάνονται ότι υπό συνθήκες κοινωνικών εντάσεων δεν είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει ο καπιταλισμός και η οικονομία των αγορών.
Η Ελλάδα και ο εγκλωβισμός της
Όπως είχε αποκαλύψει ο Φρήντμαν «κάτω από την σημερινή οικονομική πίεση η ΕΕ αποκαλύφθηκε ότι είναι ένας μηχανισμός που βοηθάει τη Γερμανία να ενισχύει τις εξαγωγές της στις αναπτυσσόμενες χώρες της Ευρώπης, μέσω του συστήματος ελευθέρου εμπορίου της Ένωσης.
Η Γερμανία επίσης χρησιμοποίησε τους Κανονισμούς της ΕΕ και χειρίστηκε το ευρώ κατά τρόπο ώστε η Ελλάδα βρέθηκε απέναντι σε μία απίθανη κατάσταση. Τότε είναι που η Γερμανία απαίτησε από την Ελλάδα να επιβάλει λιτότητα στον ελληνικό λαό προκειμένου να σώσει τους ανεύθυνους χρηματοδότες της Ελλάδας, οι οποίοι, καίτοι γνώριζαν καλά ποια ήταν η οικονομική κατάσταση της χώρα αυτής προθυμοποιούνταν να δανείζουν συνεχώς χρήματα.
Απώλεια κυριαρχιας
Βεβαίως η Ευρώπη δεν προοριζόταν να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Όπως η αναφορά του Καντ στη διηνεκή ειρήνη, η ΕΕ υποσχέθηκε διηνεκή ευημερία. Αυτη μαζί με την αποτροπή ενός πολέμου ήταν οι μεγάλες ευρωπαϊκές υποσχέσεις. Μϊα αποτυχία στην εκπλήρωση μίας εκ των δύο υποσχέσεων υπονομεύει την νομιμότητα της ευρωπαϊκής ιδέας. Αν το τίμημα για τη διατήρηση της Ευρώπης είναι μία μαζική υποβάθμιση του ευρωπαϊκού βιοτικού επιπέδου, τότε το επιχείρημα για τη διατήρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδυναμώνεται
Και κάτι σημαντικό. Αν η Ευρώπη γίνει αντιληπτό ότι αποτυγχάνει επειδή απέτυχε η ευρωπαϊκή ελίτ και η ευρωπαϊκή ελίτ γίνει αντιληπτό ότι προασπίζεται την ευρωπαϊκή ιδέα ώς μέσο διατήρησης των συμφερόντων της και της θέσης της, τότε η δέσμευση των λαών στην ευρωπαίκή ιδέα τίθεται εν αμφιβόλω -έστω και αν η δέσμευση αυτή δεν είναι τόσο ισχυρή όσο εκείνη της ελίτ.
Η πεποίθηση, στην Ευρώπη, ότι η κρίση είναι διαχειρίσιμη μέσα στις σημερινές δομές της ΕΕ είναι πολύ διαδεδομένη. Όμως οι Γερμανοί έχουν ρίξει την πρόταση στο τραπέζι που θα δίνει στους πιστωτές στην Ευρώπη, δηλαδή στους Γερμανούς, την δύναμη να επιτηρούν τις οικονομικές αποφάσεις των χρεωμένων. Κάτι τέτοιο υπονομεύει την κυριαρχία των κρατών, δραματικά. Το να χάσεις κυριαρχία για μεγαλύτερη ευημερία πιθανώς να λειτουργούσε στην Ευρώπη. Το να την χάσεις όμως για να ξεπληρώσεις τα χρέη των ευρωπαίκών τραπεζών είναι κάτι που δύσκολα «πουλιέται»…
