Όσοι κάνουν διακοπές απολαμβάνουν την ησυχία, την αταραξία, την ηρεμία, τη γαλήνη της καλοκαιρινής ραστώνης. Η ησυχία έχει πολλές χιλιάδες χρόνια ζωής, γιατί είναι λέξη ομηρική, με άλλα λόγια δεν έχει ησυχία.
Γράφει η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα
Για τους αρχαίους ήταν ἀγανόφρων αγαπούσε την υπερβολή, το απόλυτο ή απλώς φιλόφρων Ἁσυχία, της άρεσε η ορθοφροσύνη και ήταν, όπως παρατηρούμε από το κεφαλαίο, κύριο όνομα.
Ησυχάζουν οι παραθεριστές, ξεκουράζονται, χωρίς κατ’ ανάγκη να εφησυχάζουν, να αφήνουν για πάντα μέριμνες και σκοτούρες.
Ησυχία, τάξη και ασφάλεια ελπίζουμε να βασιλεύουν στην κυριολεξία σε κάθε σπιτικό. Η προτροπή αυτή στους πιο παλιούς θυμίζει το σύνθημα των απριλιανών δικτατόρων. Ήταν μια προπαγάνδα ησυχίας, με την οποία αφενός προέτρεπαν τον κόσμο να μην ανησυχεί και αφετέρου τον έκαναν να πιστεύει ότι οι όποιες κοινωνικές διεκδικήσεις θα αλλοίωναν την ησυχία και θα οδηγούσαν σε διατάραξη της κοινής ησυχίας κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.
Κάποιοι βρίσκεστε σε θορυβώδη θέρετρα, όπου κάθε άλλο παρά ησυχία βασιλεύει και όπου η φασαρία δεν ακούγεται μόνο στις ώρες κοινής ησυχίας, όταν ακόμη κι εκείνοι που δεν έχουν ησυχία κάνουν ησυχία.
Από την επικαιρότητα καθόλου ησυχία, γιατί όλο και κάτι συμβαίνει μετά από τα γεγονότα του καυτού Ιουλίου, που μας ταράζει την ησυχία της ψυχής και μας βάζει μπροστά στις ευθύνες μας.
Η ησυχία γενικά όχι μόνο τώρα έχει την ιδιότητα να βασιλεύει, να επικρατεί και είναι άκρα, απόλυτη ή νεκρική σαν την σιωπή των «Ελευθέρων Πολιορκημένων» του Διονυσίου Σολωμού πριν την Έξοδο.
Η ησυχία, όμως, διακόπτεται ή ταράσσεται. Αυτό το παθαίνει και η ψυχική ησυχία, από όλα όσα δεν αφήνουν την ψυχή να ηρεμήσει.
Οι καλοκαιρινές διακοπές θέλουν να γίνονται όλα με ησυχία, οι άνθρωποι να μην βιάζονται να πηγαίνουν με την ησυχία τους, για να καταλάβουν τη διαφορά από τους γρήγορους ρυθμούς της ζωής .του χειμώνα.
Πριν σας αφήσουμε στην ησυχία σας, θα πούμε λίγα πράγματα ακόμη για τον Ησύχιο, τον Αλεξανδρινό, λεξικογράφο του 5ου αιώνα, μ. Χ. που διέσωσε σπάνιες λέξεις της εποχής του, αλλά και παλαιότερες. Αξίζει ακόμη και μια αναφορά στον ησυχασμό, το θεολογικό ρεύμα του 14ου αιώνα στο Βυζάντιο, που πρέσβευε την άσκηση στις τάξεις του μοναχισμού, για να γνωρίσει κανείς το άκτιστο φως.
Όσοι είστε στα ησυχαστήριά σας στην εξοχή ευχόμαστε, όταν επικοινωνείτε με τους δικούς σας στην πόλη, να κάνετε διαλόγους του τύπου:
-Τι συμβαίνει;
–Ησυχία!
Για την ησυχία οι αρχαίοι μας είχαν και έναν πιο σπάνιο τύπο, την ἡσυχιότητα, ισοδύναμη με την ειρηνική διάθεση. Αυτήν σας την ευχόμαστε πριν σαν αποχαιρετήσουμε διαλυόμενοι ησύχως.
Ησυχιολεξιλογήσαμε αρκετά και τώρα ησυχία.
*Η Σοφία Μουρούτη – Γεωργάνα είναι φιλόλογος και διδάσκει στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας
