today-is-a-good-day
23.5 C
Athens

Η ανεργία των νέων και το Δανικό μοντέλο

*Γράφει ο Νίκος Σίμος

 

Η ανεργία στους νέους, στη χώρα μας, εξ αιτίας της κρίσης και της ύφεσης που έφερε –για την ακρίβεια συντελούντων των υφεσιακών μνημονιακών μέτρων- είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη. Ασφαλώς για την καταπολέμηση της ανεργίας -που μπορεί να συμβάλει στην εκδήλωση επικίνδυνων κοινωνικών φαινομένων- υπάρχουν τρόποι τους οποίους μπορούμε να αντιγράψουμε από άλλες χώρες

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται εκεί, όσον αφορά στην αντιμετώπιση οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, όπως η ανεργία, είναι συνάρτηση και της αμοιβαίας εμπιστοσύνης που υπάρχει μεταξύ των συντελεστών της παραγωγής αλλά και μεταξύ των κυβερνήσεων και των πολιτών. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν, χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίας, είναι δυνατόν ένα μοντέλο παρόμοιο με εκείνο που εφαρμόζεται σε περιόδους κρίσεων, μπορεί να μεταφερθεί τό ίδιο αποτελεσματικά σε άλλες χώρες πέραν των σκανδιναβικών, από τις οποίες παίρνουμε το παράδειγμα για το τι θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη χώρα μας κατά της ανεργίας. Και κυρίως για να αντιμετωπιστεί αυτή που μαστίζει τους νέους..

Η ανεργία των νέων δεν είναι βεβαίως ένα ελληνικό μόνο φαινόμενο. Πριν απο μερικά χρόνια  είδαμε τι είχε συμβεί  στη Γαλλία, με την απόπειρα υιοθέτησης του Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης. Είχαν εκδηλωθεί επικίνδυνες ταραχές. Κι αυτό διότι κυρίως οι νέοι, αλλά και οι υποδαυλίζοντες αυτούς, δεν ήθελαν τότε  να αντιληφθούν ότι το δίλημμα που έπρεπε να αντιμετωπίσουν δεν ήταν η επιλογή μεταξύ ενός νέου συμβολαίου που προστατεύει λιγότερο την εργασία και μιας δια βίου απασχόλησης στο Δημόσιο. Αλλά μία επιλογή μεταξύ μιας ήδη απροστάτευτης βραχυπρόσθεσμης εργασίας και της έλλειψης εργασίας.

Το ίδιο πρόβλημα της ανεργίας των νέων που στη Γαλλία κατέβασε κόσμο στους δρόμους οι Δανοί λ.χ. το είχαν αντιμετωπίσει δραστικά, με μία σειρά μέτρων, κυρίως για τους νέους ανέργους, την εποχή που οι άνευ απασχόλησης, στη χώρα εκείνη, είχαν φτάσει το 12%. Σε μας το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 30%! Να τι έκαναν:

Οι κάτω των 25, που ήταν μάλιστα και ενός χαμηλού επιπέδου μορφώσεως και βρίσκονταν εκτός εργασίας περισσότερο από έξ μήνες το τελευταίο εννεάμηνο από της εφαρμογής των μέτρων, υποχρεώθηκαν να δεχτούν, θέσεις εργασίας, με οιαδήποτε αμοιβή, ή επιμόρφωση, 18 μηνών, με μείωση κατά 50% του επιδόματος ανεργίας. Αν ηρνούντο κοβόταν όλο το επίδομα. Δέκα χρόνια αργότερα, το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, σύμφωνα με την Eurostat. Την ίδια δε τακτική η δανική κυβέρνηση επρόκειτο  να την εφαρμόσει και για μεγαλύτερης ηλικίας  ανέργους, άνω των 25 ετών.

Το έμπρακτο αποτέλεσμα, πέραν της μείωσης της ανεργίας, σε κοινωνικό επίπεδο είναι το εξής: Οι νέοι έπαυσαν να θεωρούνται υψηλού κινδύνου για τις Τράπεζες, στη λήψη δανείων, τακτική που αποτελεί, πλέον ένα σημαντικό βοηθητικό στοιχείο είτε για τη βελτίωση του επιπέδου ζωής, είτε για τη δημιουργία οικογένειας. Αυτή η διαφορετική αξιολόγηση των νέων από τις Τράπεζες, μετά τα μέτρα μείωσης της ανεργίας, είχε αντίκτυπο στην έκρηξη της αγοράς των ακινήτων!!

Το ερώτημα είναι αν μία κυβέρνηση που θα είχε την τόλμη να εφαρμόσει και στη χώρα μας μία ανάλογη πρακτική, θα είχε τη συμπαράσταση των συνδικάτων καθώς και αν Αριστερά που μας κυβερνά μπορεί να αντιληφθεί χωρίς ιδεοληψίες την αποτελεσματικότητα τέτοιων μέτρων. Τα πρώτα, δηλαδή,  διότι θέλουν να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, ως δήθεν προστάτες τους, η δε Αριστερά διότι, ως συνήθως, εξακολουθεί να ζει μέσα στη μαγική σφαίρα του χρόνου, βιώνοντας κατ’ εξακολούθηση το παρελθόν και μόνο.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ