today-is-a-good-day
23.5 C
Athens

Το παιδί που μετρούσε τον κόσμο

Για το μυθιστόρημά του «Το παιδί που μετρούσε τον κόσμο» (μετάφραση Ρίτα Κολαϊτη, εκδόσεις Πατάκη) μίλησε το βράδυ της 5ης Μαΐου στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης ο τουρκοελβετός συγγραφέας Μετίν Αρντιτί (Metin Arditi), ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η ηθοποιός Μαρία Τσιμά, αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια του ΚΘΒΕ.Αποτέλεσμα εικόνας για Το παιδί που μετρούσε τον κόσμο«Το παιδί του μυθιστορήματος λέγεται Γιάννης», ξεκίνησε ο Αρντιτί, «και μου επιβλήθηκε με το ίδιο τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται και στον πληθυσμό του νησιού του. Στο νησί ζουν την κρίση την οποία αντιμετωπίζει η Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια και είναι χωρισμένοι σε δύο ομάδες: σε εκείνους που θέλουν να χτιστεί ένα τουριστικό θέρετρο και σε εκείνους που πιστεύουν πως πρέπει να ιδρυθεί μια φιλοσοφική σχολή. Το πρόσωπο που ενώνει αυτές τις δύο ομάδες είναι ο Γιάννης, που είναι αυτιστικός. Οι αυτιστικοί, ως γνωστόν, απεχθάνονται οποιαδήποτε αλλαγή, ενώ ο Γιάννης έχει τη συνήθεια να θυμάται και να μετράει τα πάντα: τα καράβια που φτάνουν στο λιμάνι του νησιού, το φορτίο που μεταφέρουν, τον αριθμό των ανθρώπων στα καφενεία. Το ιδανικό νούμερο για τον Γιάννη είναι το 100. Για οποιαδήποτε διαφορά πάνω ή κάτω από το 100, το παιδί κάνει κατασκευές προκειμένου να καλύψει τους πόντους που λείπουν ή πρέπει να προστεθούν. Αυτή είναι η τάξη του κόσμου του Γιάννη, που είναι ένας κόσμος απόλυτης μοναξιάς».

Ο παπάς του νησιού θεωρεί τον Γιάννη θείο δώρο για τον τόπο αφού έχει την ικανότητα να αναδεικνύει τα δυνατά χαρακτηριστικά της ζωής. Το ίδιο πιστεύει (μολονότι η μητέρα του Γιάννη υποφέρει από τη δική της μοναξιά) και ο Έλιοτ, Αμερικανός ελληνικής καταγωγής, που καταφτάνει στο νησί για να παραλάβει το σώμα της νεκρής του κόρης, η οποία χάθηκε σε ατύχημα στο αμφιθέατρο του νησιού. Βλέποντας το αμφιθέατρο και την ομορφιά του τοπίου, ο πατέρας αποφασίζει να θάψει την κόρη του επί τόπου. Ο Έλιοτ συνεχίζει τις έρευνές της για την ανακάλυψη της χρυσής τομής και σε μερικά χρόνια γίνεται ειδικός παγκόσμιας φήμης. «Ένιωσα», σημείωσε ο Αρντιτί, «ένα πολύ δυνατό συναίσθημα όταν ένα καλοκαίρι σε οικοτροφείο της Ελβετίας ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την ανάγνωση και με τους αρχαιοελληνικούς μύθους. Μέσω αυτών των μύθων προσπαθεί ο Έλιοτ να κερδίσει την εμπιστοσύνη του μικρού Γιάννη, πείθοντάς τον εντέλει ότι οι άνθρωποι τον αγαπούν. Έτσι στο τέλος ιδρύεται και η φιλοσοφική σχολή στο νησί, όπου όλοι συζητούν για την πολιτική επικαιρότητα μέσω των φιλοσοφικών μαθημάτων που παρακολουθούν. Προσπάθησα να δείξω σε αυτό το βιβλίο τι είναι η Ελλάδα, που μετά το 1920 αντιμετωπίστηκε ως υπανάπτυκτη χώρα. Ταπεινώθηκε ύστερα από τέσσερις αιώνες οθωμανικής κυριαρχίας και είναι κάτι το οποίο βλέπουμε να συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Για τη σημερινή κατάσταση έχουν βεβαίως τις ευθύνες τους οι ίδιοι οι πολίτες, είναι όμως εξ ίσου υπεύθυνη και η Ευρώπη με τον πολιτικό αυταρχισμό και τον οικονομικό δογματισμό της».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ