«Πικάσο 1932 – Αγάπη, Φήμη, Τραγωδία». Η Tate Modern του Λονδίνου αφιερώνει την πρώτη της ατομική έκθεση στον Πάμπλο Πικάσο, εστιάζοντας στο «έτος των θαυμάτων» του μεγάλου καλλιτέχνη.
Για τον Πικάσο η ζωγραφική ήταν ένας διαφορετικός τρόπος να κρατάει ημερολόγιο. Με χρονολογική σειρά παρουσιάζει και η Tate Modern την έκθεση για το έτος 1932, το «έτος των θαυμάτων» του Πικάσο, όπως ονομάζεται το αποκορύφωμα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας και καταξίωσης.
«Μέχρι τώρα φορτώναμε τον Πικάσο με έναν τεράστιο μύθο. Αυτή η έκθεση φιλοδοξεί να δείξει ότι υπάρχει ένα σημείο τομής μεταξύ της ζωής του καλλιτέχνη και της τέχνης του» λέει η διευθύντρια της Tate Φράνσις Μόρις.
Περίπατο στη ζωή του Πικάσο
Κάνοντας «έναν περίπατο σε δώδεκα μήνες ζωής και δημιουργίας του Πικάσο» ο επισκέπτης βλέπει 180 πίνακες, σκίτσα και γλυπτά από 40 συλλογές και έρχεται λίγο πιο κοντά στον καλλιτέχνη. Τα σκαμπανεβάσματα της προσωπικής του ζωής, φως και σκιά, ομορφιά και τρόμος, συνυπάρχουν όλα μαζί.
Πολλά από τα εκθέματα προέρχονται από προσωπικές συλλογές, αλλά και από το Μουσείο Πικάσο στο Παρίσι και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (MoMA) της Νέας Υόρκης. Το ότι όλα αυτά τα έργα βρίσκονται ταυτόχρονα στο ίδιο μέρος είναι αυτό που κάνει την έκθεση «μοναδική», σύμφωνα με τον επιμελητή της Άχιμ Μπόρχαρντ-Χιουμ.
Η αίθουσα 4 της έκθεσης έχει ιδιαίτερη σημασία: Για πρώτη φορά τα τελευταία 86 χρόνια παρουσιάζονται όλα τα αριστουργήματα του Πικάσο, όταν σε μια λαμπρή στιγμή της καριέρας του δημιούργησε μέσα σε μόλις 12 μέρες έξι πίνακες της μούσας του, Μαρία Τερέζα Βάλτερ. Τα περισσότερα από αυτά τα έργα ανήκουν σε ιδιώτες συλλέκτες και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα παρουσιαστούν ξανά σε κοινή έκθεση.
Ο Πικάσο στη σκοτεινή πλευρά
Εύκολα γίνεται αντιληπτός και ο διχασμός του Πικάσο μεταξύ της στοργής για την οικογένειά του και του παθιασμένου και κρυφού του έρωτα για τη Μαρία Τερέζα Βάλτερ. Η καλλιτεχνική «διπλή ζωή» του μεταξύ Παρισιού και της έπαυλής του με στούντιο στη Νορμανδία έχει θέση στην έκθεση, όπως και η ανησυχία του για την παγκόσμια οικονομική κρίση και την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη.
Τα χρώματα και η διάθεση για ζωή εξαφανίζονται όλο και περισσότερο από τους πίνακές του. Οι σκοτεινές εποχές της Ευρώπης και μια σοβαρή ασθένεια της Μαρία Τερέζα οδηγούν τον ζωγράφο σε ένα «δραματικό φινάλε» εκείνης της χρονιάς, όπου εκφράζει τον φόβο και την αγωνία του σε θέματα όπως η σωτηρία και ο βιασμός. Ο τελευταίος πίνακας της έκθεσης «Η Σωτηρία» δημιουργήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1933. «Ο Πικάσο εισδύει στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής» σχολιάζει ο Μπόρχαρντ-Χιουμ.
πηγή:dw.com
