Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ την περασμένη Κυριακή εγκαινίασε τη Μεγάλη Εβδομάδα αναγνωρίζοντας με διακήρυξή του, «τη Σταύρωση του Μονογενούς Υιού του Θεού, του Κυρίου και Σωτήρα μας, Ιησού Χριστού… Και την Κυριακή του Πάσχα γιορτάζουμε την Ένδοξη Ανάστασή Του και διακηρύττουμε, όπως κάνουν οι Χριστιανοί εδώ και σχεδόν 2.000 χρόνια, “ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ!”»!
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Αντίθετα, την Μεγάλη Παρασκευή του 2024, ο πρώην Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, σε διακήρυξή του δήλωνε, «Επιβεβαιώνουμε τη δέσμευση του έθνους μας να σχηματίσει μια πιο τέλεια Ένωση – όπου όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι και αντιμετωπίζονται ισότιμα καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους».
Καθώς το Πάσχα ξημέρωσε σήμερα, οι Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται για να γιορτάσουν την ανάσταση του Ιησού Χριστού, ένα μοναδικό γεγονός που ανέτρεψε το κράτος του θανάτου και αγκυροβόλησε την ελπίδα της σωτηρίας. Αυτό δεν είναι απλώς νοσταλγικό τελετουργικό. Είναι ο παλμός μιας πίστης που έχει διαμορφώσει την ηθική και πολιτιστική αρχιτεκτονική της Δύσης για δύο χιλιετίες.
Ωστόσο, στην εποχή μας, η υπόσχεση του Πάσχα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με έναν κόσμο όλο και πιο εχθρικό προς το μήνυμά του. Οι χριστιανοί αντιμετωπίζουν πρωτοφανείς διώξεις παγκοσμίως, με τον ριζοσπαστικό, δήθεν, προοδευτισμό, να προσπαθεί να εκκοσμικεύσει τους πολιτιστικούς μας θεσμούς, διαβρώνοντας τα θεμέλια ενός πολιτισμού που βασίζεται στις ιουδαιοχριστιανικές αξίες. Στο πλαίσιο αυτό, το Πάσχα δεν είναι απλώς ένας εορτασμός, αλλά ένα επαναστατικό κάλεσμα για πνευματική και πολιτιστική ανανέωση.
Η πνευματική σημασία του Πάσχα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ριζοσπαστικό ισχυρισμό του, ότι η ανάσταση του Χριστού είναι η τελική νίκη επί της αμαρτίας και του θανάτου. Για τους πιστούς, αυτό δεν είναι μια μεταφορά ή ένας μύθος, αλλά μια ιστορική και μεταφυσική πραγματικότητα. Ο άδειος τάφος μαρτυρεί έναν Θεό που εισήλθε προσωπικά στον ανθρώπινο πόνο, τον νίκησε και συνεχίζει να προσφέρει λύτρωση σε έναν κόσμο υπό παρακμή. Στη μηδενιστική εποχή μας, όταν το νόημα ανάγεται σε πολιτικό ακτιβισμό και ειδωλοποίηση του εαυτού, το μήνυμα του Πάσχα είναι όπλο αντίστασης. Διακηρύσσει ότι η ζωή μας έχει σκοπό, ότι οι θυσίες μας δεν είναι μάταιες και ότι η αγάπη, θεϊκή και ανθρώπινη, θριαμβεύει επί της απελπισίας. Είναι ένας επαναπροσανατολισμός της ψυχής προς την αιωνιότητα.
Αλλά αυτή η πνευματική αλήθεια βρίσκεται υπό πολιορκία. Από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Αφρική και την Ασία, οι χριστιανοί αντιμετωπίζουν βάναυσες διώξεις. Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί. Έγκριτες οργανώσεις, εκτιμούν ότι 365 εκατομμύρια χριστιανοί βιώνουν υψηλά επίπεδα διώξεων ή διακρίσεων, με το 2024 να βλέπει απότομη αύξηση των επιθέσεων. Αυτά δεν είναι αφηρημένα στατιστικά στοιχεία, αλλά η αιματηρή μαρτυρία μιας παγκόσμιας επίθεσης εναντίον του Χριστιανισμού.
Αυτή η δίωξη δεν είναι απλώς σωματική αλλά ιδεολογική. Στη Δύση, το δήθεν προοδευτικό κίνημα, έχει διεξάγει μια αμείλικτη και σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένη εκστρατεία για την εκκοσμίκευση της δημόσιας ζωής, καθαρίζοντας τα χριστιανικά σύμβολα και αξίες από τους πολιτιστικούς θεσμούς.
Τα σχολεία, που κάποτε βασίζονταν στην ιουδαιο-χριστιανική ηθική, τώρα προωθούν ιδεολογίες ηθικού σχετικισμού πάνω από το Αληθινό, το Καλό και το Όμορφο. Τα πανεπιστήμια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακόμη και πολλές εκκλησίες έχουν αγκαλιάσει μια προοδευτική ορθοδοξία που αναδιατυπώνει τις χριστιανικές αρετές ως καταπιεστικά απολιθώματα του παρελθόντος. Το δήθεν προοδευτικό όραμα είναι σαφές. Μια κοινωνία απαλλαγμένη από την υπέρβαση, στην οποία το κράτος, όχι ο Θεός, ορίζει την ηθική.
Το Πάσχα, με την ταπεινή αλλά ένδοξη επιβεβαίωση της θεϊκής εξουσίας, αποτελεί άμυνα σε αυτή την ανήθικη επίθεση. Μας υπενθυμίζει ότι καμία γήινη δύναμη δεν μπορεί να διατάξει την απόλυτη υποταγή μας.
Πολιτιστικά, το Πάσχα υπήρξε ακρογωνιαίος λίθος του δυτικού πολιτισμού. Τα θέματα της ανανέωσης και της λύτρωσης διαχέονται στην τέχνη, τη λογοτεχνία και την ηθική. Τροφοδότησε την κατάργηση της δουλείας, την άνοδο της φιλανθρωπίας και την έννοια των αναφαίρετων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ιδέες ριζωμένες στην αποκάλυψη ότι κάθε ψυχή είναι φτιαγμένη κατ’ εικόνα Θεού. Ότι όλες οι ζωές έχουν σημασία.
Ωστόσο, σήμερα αυτοί οι πολιτιστικοί καρποί δέχονται επίθεση. Ο εκκοσμικευτικός ζήλος του δήθεν προοδευτικού κινήματος, γέννησε μια καταστροφική νέα εικονομαχία, ανατρέποντας όχι μόνο τα αγάλματα αλλά και τα ίδια τα ιδανικά που αντιπροσώπευαν. Στη θέση τους έχει αναδυθεί μια κουλτούρα παραπόνων και διαιρέσεων, όπου οι πολιτικές ταυτότητας αναιρούν σκόπιμα, την παγκόσμια αδελφότητα που διακηρύσσει το Πάσχα.
Οι δήθεν προοδευτικοί με την προώθηση της woke ατζέντας και του DEI, επιδιώκουν να ξαναφτιάξουν την κοινωνία, διαλύοντας τα πνευματικά της θεμέλια. Περιθωριοποιώντας τον Χριστιανισμό, στοχεύουν να αποκόψουν τη Δύση από αυτή την ηθική της πυξίδα, αφήνοντάς την έρμαιο σε μια θάλασσα σχετικισμού. Το αποτέλεσμα είναι ένας πολιτισμός σε παρακμή, πνευματικά κούφιος, πολιτισμικά κατακερματισμένος και όλο και πιο αυταρχικός.
Η άνοδος της κουλτούρας της ακύρωσης, η καταστολή της ελευθερίας του λόγου και η οπλοποίηση των θεσμών εναντίον των διαφωνούντων είναι συμπτώματα μιας κοινωνίας που έχει ξεχάσει το κάλεσμα του Πάσχα για αλήθεια και χάρη.
Πολιτισμικά, η σημασία του Πάσχα έγκειται στη δύναμή του να ανανεώνει και να αποκαθιστά. Η Ανάσταση δεν είναι απλώς μια προσωπική υπόσχεση, αλλά μια κοσμική υπόσχεση, που δείχνει την αποκατάσταση όλων των πραγμάτων. Αυτή η ελπίδα έχει στηρίξει τη Δύση στις πιο σκοτεινές ώρες της. Μπορεί να τη στηρίξει και τώρα, αν επιλέξουμε να την ανακτήσουμε. Θα επιστρέψουμε στην πίστη που γέννησε το μεγαλείο μας ή θα παραδοθούμε σε μια κοσμική δυστοπία όπου βασιλεύει η εξουσία και όχι η αρχή;
Η Ανάσταση είναι ένα κάλεσμα συσπείρωσης για όσους από εμάς αρνούμαστε να υποταχθούμε στο πνεύμα της εποχής. Καλεί τους Χριστιανούς να παραμείνουν σταθεροί με το θάρρος της πεποίθησης. Αυτό σημαίνει υπεράσπιση της πίστης στη δημόσια ζωή. Σημαίνει την ανοικοδόμηση πολιτιστικών θεσμών, των σχολείων, των εκκλησιών, των οικογενειών, που αντικατοπτρίζουν τις αξίες του Πάσχα της αλήθειας, της ομορφιάς και της θυσίας. Σημαίνει πίστη στο Ευαγγέλιο σε έναν κόσμο που το περιφρονεί, γνωρίζοντας ότι ο Θεός που ανέστησε τον Χριστό από τους νεκρούς μπορεί να αναστήσει έναν πολιτισμό από τις στάχτες του.
Το Πάσχα μας διαβεβαιώνει ότι κανένας διωγμός, καμία ιδεολογία, καμία επίγεια δύναμη δεν μπορεί να σβήσει την αλήθεια. Αυτό δεν είναι τυφλή αισιοδοξία. Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα της ανθεκτικότητας του Χριστιανισμού, από τους πρώτους μάρτυρες στους μεσαιωνικούς μοναχούς που καλλιέργησαν τον πολιτισμό για χίλια χρόνια μετά την κατάρρευση της Ρώμης, στους αντιφρονούντες που αψήφησαν την κομμουνιστική τυραννία με το σταυρό.
Αυτό το Σαββατοκύριακο, καθώς οι εκκλησίες πλημμύρισαν με νέους ανθρώπους και ύμνους θριάμβου, ας θυμηθούμε τι διακυβεύεται. Ιστορικά, πνευματικά και πολιτισμικά, το Πάσχα είναι μια επαναστατική πράξη. Δηλώνει ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, ότι το κακό δεν θα έχει τον τελευταίο λόγο και ότι ένας διαλυμένος κόσμος μπορεί να αναστηθεί. Σε μια εποχή χάους και παρακμής, αυτό είναι το μήνυμα που χρειάζεται απεγνωσμένα η Δύση. Το ερώτημα είναι αν θα έχουμε το θάρρος να το επαναφέρουμε.
Χριστός Ανέστη! Το μέλλον ανήκει σε όσους τολμούν να το πιστέψουν.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
