Πολλαπλά μηνύματα τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ελλάδα, έστειλαν οι Ισπανικές εκλογές, αν και στη χώρα μας, τα κόμματα «έστησαν» το δικό τους αφήγημα, κατά το δοκούν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα «πανηγύρια» του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος επιχείρησε -ανεπιτυχώς- να ταυτίσει το ΣΥΡΙΖΑ με το Ισπανικό Σοσιαλιστικό κόμμα, προκαλώντας θυμηδία στην κοινή γνώμη που αποτυπώθηκε και στα social media.
Του Κώστα Πασίση
Οι εκλογές στην Ισπανία έχουν σίγουρα ειδικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν μπορούν να μεταφερθούν αυτούσια στην ελληνική πραγματικότητα, ωστόσο η ανάλυση των δεδομένων οδηγεί σε ασφαλή και κοινά αποδεκτά τέσσερα συμπεράσματα.
Συμπέρασμα πρώτο Οι Ισπανοί σοσιαλιστές κέρδισαν λόγω των ορθών πολιτικών επιλογών του ηγέτη τους Πέδρο Σάντσεθ. Το φιλοευρωπαϊκό προφίλ του ήταν ένα από τα ατού του. Επίσης το κόμμα του έκανε «καθαρή» στροφή στις μεταρρυθμίσεις και φυσικά εκμεταλλεύθηκε την ευνοϊκή γι αυτόν πολιτική συγκυρία και την εσωστρέφεια των αντιπάλων του.
Συμπέρασμα δεύτερο. Το Λαϊκό Κόμμα, η Ισπανική Δεξιά ηττήθηκε γιατί αφενός δεν είχε καθαρό πολιτικό στίγμα, καθώς προεκλογικά «λοξοκοίταξε» και προς την ακροδεξιά, γεγονός που δυσαρέστησε την παραδοσιακή βάση του κόμματος και αφετέρου η Ισπανική Δεξιά Παράταξη ήταν ουσιαστικά διασπασμένη. Αυτή ήταν και η βασικότερη αιτία.
Το κόμμα των Ciudadanos, οι Φιλελεύθεροι, με εκσυγχρονιστικό λόγο και ρεαλιστικές προτάσεις αγγίξαν το 16%. Ένα ποσοστό που σε μεγάλο βαθμό διατηρεί φιλικές σχέσεις με το Λαϊκό κόμμα της Ισπανίας.
Στην Ελλάδα και ειδικότερα η ΝΔ δεν αντιμετωπίζει τα προαναφερθέντα προβλήματα. Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη ετοιμάζεται να δώσει τη μάχη των εκλογών ενωμένη και σε πολύ μεγάλο βαθμό ανανεωμένη.
Ο πρόεδρος της ΝΔ είναι αυθεντικός ευρωπαϊστής και εμφανίζεται με ρεαλιστικές προτάσεις, απόλυτα εφαρμόσιμες. Παράλληλα έχει απορρίψει το λαϊκισμό και τις παλαιομοδίτικες πολιτικές τακτικές του παρελθόντος.
Η σημερινή ΝΔ έχει σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό και το άνοιγμα της στο κεντρώο χώρο, χαρακτηρίζεται ως πετυχημένο καθώς το κόμμα αύξησε τα ποσοστά του και βρίσκεται πολύ κοντά στην αυτοδυναμία.
Συμπέρασμα τρίτο. Μεγάλη χαμένη, χωρίς «αστερίσκους» η Αριστερά της Ισπανίας. Οι Podemos του Πάμπλο Ιγγλέσιας, το αδελφό κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο πανηγύριζαν μαζί στο προεκλογικό μπαλκόνι, υπέστησαν εκλογική πανωλεθρία. Το καθαρόαιμο αριστερό κόμμα της Ισπανίας έχασε σχεδόν 30 έδρες και τερμάτισε τέταρτο.
Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας θεωρώντας ότι ο κόσμος στην Ελλάδα συνεχίζει να τρώει «κουτόχορτο», όπως το 2015 που εξαπάτησε σχεδόν τη μισή Ελλάδα, έσπευσε να χαιρετίσει τη νίκη των Σοσιαλιστών και να ταυτίσει το ΣΥΡΙΖΑ με το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, προκαλώντας τον γέλωτα πολλών. Οι Podemos, ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν από την κυβερνητική ανακοίνωση.
Συμπέρασμα τέταρτο. Η άκρως ανησυχητική άνοδος της ακροδεξιάς. Μετα από τέσσερις δεκαετίες εισήλθε στο Ισπανικό Κοινοβούλιο, με ποσοστό περίπου 10%. Όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, το ακροδεξιό κόμμα εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο τις πολιτικές λιτότητας, τον εθνικιστικό λόγο, τον αυξανόμενο λαϊκισμό και την ξενοφοβία και κέρδισε ένα σημαντικό κομμάτι του ισπανικού εκλογικού σώματος.
Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στην Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή κινείται μεταξύ τρίτης και τέταρτης πολιτικής δύναμης, παρότι ο αρχηγός της Οργάνωσης είναι υπόδικος εδώ και τέσσερα χρόνια.πολλά από τα στελέχη της Οργάνωσης είναι υποδικα εδώ και τουλάχιστον 5 χρόνια.
