Η Τομεάρχης Πρόνοιας και Κοινωνικής Συνοχής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και Βουλευτή Α Θεσσαλονίκης Κατερίνας Νοτοπούλου, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, επικεντρώθηκε στις καθημερινές ανάγκες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στη χώρα, τονίζοντας την ανάγκη για ενίσχυση της πρόσβασης, της ισότητας και της κοινωνικής υποστήριξης. Στη δήλωση υπογραμμίζεται ότι απαιτούνται στοχευμένες παρεμβάσεις, ουσιαστικός σχεδιασμός και πολιτικές που ανταποκρίνονται στο πραγματικό κόστος ζωής και στις ανάγκες της κοινότητας των ΑμεΑ.
Ολόκληση η δήλωσή της:
“Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, και όπως κάθε χρόνο θα ακουστούν ξανά διακηρύξεις για στρατηγικές, για δήθεν εθνικό σχεδιασμό και παρεμβάσεις. Όμως η πραγματικότητα που ζουν οι άνθρωποι με αναπηρία στη χώρα μας είναι διαφορετική και δεν ωραιοποιείται. Οι παροχές για τα ΑμεΑ αυξάνονται μόλις κατά 1,5% στον προϋπολογισμό του 2026, ενώ η ακρίβεια καλπάζει. Η κυβέρνηση συστηματικά συρρικνώνει το κοινωνικό κράτος και αυτό αποτυπώνεται στις ζωές των ανθρώπων με αναπηρία ως επιπλέον εμπόδια, ανισότητες και εγκατάλειψη.
Η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη για τα άτομα με αναπηρία. Είναι προτελευταία σε ψηφιακή πρόσβαση, 28η σε κοινωνικές δαπάνες, πρώτη σε ληξιπρόθεσμες οφειλές προς ΑμεΑ.
Το ποσοστό των ατόμων με μέτρια ή σοβαρή αναπηρία που αντιμετώπισε ανικανοποίητες ανάγκες υγείας ανήλθε στο 32,6% έναντι 7,4% σε επίπεδο μ.ο ΕΕ. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη των 27, το οποίο είναι υπερ- τετραπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Αναφορικά με τις ανάγκες υποστήριξης στην καθημερινή τους διαβίωση: Τα τέσσερα (4) στα δέκα (10) άτομα με αναπηρία (40,4%) αντιμετωπίζουν «μεγάλη δυσκολία» ή «δεν μπορούν καθόλου» να ολοκληρώσουν καθημερινές ή συνήθεις δραστηριότητες χωρίς να λάβουν υποστήριξη ή βοήθεια από άλλο άτομο.
Στην ανεργία, η χώρα παραμένει σταθερά στις τελευταίες θέσεις. Αυτή είναι η αλήθεια πίσω από τις επικοινωνιακές στρατηγικές, αντί για στρατηγική ουσίας, μια πολιτική που αφήνει εκτός δικαιωμάτων χιλιάδες συμπολίτες μας.
Για τα άτομα με αναπηρία, η πρόσβαση και η ισότητα δεν είναι θεωρητικές έννοιες αλλά η καθημερινότητά τους. Είναι το δικαίωμα να συμμετέχουν στη δημόσια ζωή, να κυκλοφορούν, να εργάζονται, να φοιτούν, να ζουν χωρίς να χρειάζεται να επαναλαμβάνουν τα ίδια αιτήματα ξανά και ξανά. Είναι άνθρωποι που αποτελούν τη φωνή εκείνων που η κοινωνία συχνά δεν τους δίνει τον χώρο που δικαιούνται· που αντιστέκονται απέναντι στα στερεότυπα και στα θεσμικά εμπόδια και διεκδικούν αξιοπρέπεια και ορατότητα.
Μαζί με το αναπηρικό κίνημα διεκδικούμε μέτρα ουσίας μέχρι να γίνουμε πραγματικά μια κοινωνία ισότητας:
-προστασία της κατοικίας από πλειστηριασμούς.
-κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις
-ενίσχυση και διεύρυνση των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης, ώστε κανείς να μη βρίσκεται αντιμέτωπος με τον ιδρυματισμό ή την απομόνωση.
-μείωση ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης και τεχνικά βοηθήματα,
-κρατική παροχή των απαραίτητων εργαλείων και βοηθημάτων,
-πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και πρόσβαση σε ένα νέο, προσβάσιμο ΕΣΥ, με αξιοπρεπή κατ’ οίκον διανομή φαρμάκων υψηλού κόστους και ουσιαστική συμμετοχή της ΕΣΑμεΑ στον σχεδιασμό πολιτικών
-αύξηση των επιδομάτων σε συμφωνία με το πραγματικό κόστος ζωής,
-πραγματικές ευκαιρίες εργασίας,
-προσωπικό βοηθό για όλους,
-ποιοτική και προσβάσιμη ειδική αγωγή. Κανένα παιδί δεν πρέπει να μείνει χωρίς παράλληλη στήριξη και χωρίς ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, χωρίς ίσες ευκαιρίες πρόσβασης.
-συμμετοχή στα κοινά,
-κοινωνικό μισθό και ένσημα για γονείς παιδιών με αναπηρία. Οι γονείς και συγγενείς φροντιστές δεν μπορεί να παραμένουν αόρατοι. Η θεσμοθέτηση ενσήμων είναι αναγκαία ώστε να αναγνωρίζεται επιτέλους το έργο τους και να έχουν ασφαλιστική κάλυψη.
Η Ελλάδα οφείλει να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και να υλοποιήσει στην πράξη την Εθνική Στρατηγική 2024–2030, όχι ως ένα ακόμη επικοινωνιακό εργαλείο αλλά ως πραγματική δέσμευση για μια κοινωνία συμπεριληπτική και δίκαιη.
Η ισότιμη πρόσβαση, η συμπερίληψη και η αποδοχή προϋποθέτουν ρήξεις, ανατροπές, συγκρούσεις, δουλειά και όραμα.
Για μια Ελλάδα με όλους και για όλους, για μια κοινωνία που δεν αφήνει κανέναν πίσω”.
