Υπάρχουν στιγμές στη δημόσια ζωή που λειτουργούν ως καθρέφτης του πολιτικού ήθους κάθε κόμματος. Είναι εκείνες οι στιγμές που δεν μετρούν οι δηλώσεις ή τα προγράμματα τους, όσο η στάση απέναντι σε όσα υπερβαίνουν τη μικροπολιτική. Κάνω αυτήν την εισαγωγή γιατί, δυστυχώς, η αντιπολίτευση στη χώρα μας επιμένει να μετατρέπει ακόμη και τα πιο ευαίσθητα ζητήματα σε ευκαιρία κομματικής εκμετάλλευσης. Ό,τι μπορεί να αποφέρει πρόσκαιρο πολιτικό κέρδος, μετατρέπεται σε εργαλείο αντιπαράθεσης ακόμη κι αν αφορά ανθρώπους, θεσμούς ή σύμβολα εθνικής μνήμης.
Του Θεόδωρου Καράογλου*
Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπήρξε η απουσία των προέδρων του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ από την εξόδιο ακολουθία του Διονύση Σαββόπουλου. Επρόκειτο για μια βαθιά πολιτική επιλογή που έδειξε ότι, για κάποιους, ακόμη και το τελευταίο αντίο σε έναν δημιουργό που υπηρέτησε την τέχνη και τον δημόσιο λόγο με ήθος, αξιοπρέπεια και σεβασμό, περνά από το φίλτρο της κομματικής σκοπιμότητας. Όποιος δεν ανήκει στον «χώρο» τους, αποκλείεται. Όποιος δεν τους εξυπηρετεί, απαξιώνεται. Πρόκειται για μια στενόμυαλη και βαθιά αντιδημοκρατική προσέγγιση που υπονομεύει τον ίδιο τον δημόσιο διάλογο.
Αντίστοιχα, στην υπόθεση του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη, η αντιπολίτευση επιχείρησε να διαστρεβλώσει την ουσία μιας νομοθετικής πρωτοβουλίας που αποσκοπούσε στην προστασία ενός χώρου εθνικής μνήμης. Ένα αυτονόητο, κατ’ εμέ, μέτρο παρουσιάστηκε ως δήθεν «περιορισμός δικαιωμάτων». Καλή η προσπάθεια, αλλά το αφήγημά τους δεν πείθει. Γιατί άλλο είναι ο πολιτικός διάλογος και άλλο η δημαγωγία που εκμεταλλεύεται τα ιερά σύμβολα της πατρίδας μας μόνο και μόνο για να πυροδοτήσει την πολιτική αντιπαράθεση.
Όπως έχω πει κατ’ επανάληψη ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν είναι τόπος διαμαρτυρίας. Είναι χώρος μνήμης και ενότητας του Έθνους μας. Όποιος επιχειρεί να τον μετατρέψει σε σκηνικό πολιτικής αντιπαράθεσης προσβάλλει την εθνική μας αξιοπρέπεια. Κι εκεί, το πρόβλημα παύει να είναι θεσμικό αφού γίνεται πρωτίστως αξιακό.
Ευτυχώς, η κοινωνία έχει ωριμάσει. Οι πολίτες δεν παρασύρονται πια από τις κραυγές της υποκρισίας. Ξεχωρίζουν τη γνήσια ευαισθησία από την σκηνοθετημένη αγανάκτηση. Ξέρουν ότι η Ελλάδα του 2025 χρειάζεται νηφαλιότητα, σταθερότητα και σοβαρότητα. Αυτή η ωριμότητα αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη νίκη της Δημοκρατίας μας πιθανότατα το σπουδαιότερο μάθημα της οικονομικής κρίσης.
Διότι αυτό που δεν έχει διδαχθεί η αντιπολίτευση είναι ότι η πολιτική υπευθυνότητα δεν μετριέται με συνθήματα, αλλά με τη συμπεριφορά απέναντι σε ό,τι ξεπερνά τα κόμματα: τον πολιτισμό, την ιστορία, τα εθνικά μας σύμβολα. Εκείνη επιλέγει να τα εργαλειοποιεί. Εμείς να τα τιμούμε. Αυτές τις αξίες, άλλωστε, υπερασπίζεται και πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής μας πορείας, το δικό μας κόμμα ήταν εκείνο που κράτησε τη χώρα όρθια. Και θα συνεχίσει να το κάνει, υπηρετώντας κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα.
* Ο Θεόδωρος Καράογλου είναι Βουλευτής ΝΔ Β’ Θεσσαλονίκης
