Σε νέα τροχιά ανασύνταξης βρίσκεται η Κεντροαριστερά, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να επιχειρεί να ξαναχτίσει το ΠΑΣΟΚ, μέσω σχεδίου διεύρυνσης και κοινωνικής επανασύνδεσης, τον Σωκράτη Φάμελλο να στρέφει τον ΣΥΡΙΖΑ προς τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος παράλληλα επιδιώκει να ηγεμονεύσει της λεγόμενης Προοδευτικής Παράταξης, χωρίς να έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά του…
Του Κώστα Πασίση
Με το χρόνο μέχρι τις εκλογές να έχει αρχίσει να μετρά αντίστροφα, οι εξελίξεις στο συγκεκριμένο χώρο είναι πλέον ραγδαίες…
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, παρά τις εσωτερικές γκρίνιες που φθάνουν έως την υπονόμευση από τους «δελφίνους», έχει θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο «επανεκκίνησης» του ΠΑΣΟΚ.
Με άξονα την Επιτροπή Διεύρυνσης στην οποία ηγείται η παλιά …καραβάνα, ο Κώστας Σκανδαλίδης, η Χαριλάου Τρικούπη επιδιώκει να ξανασυνδεθεί με την κοινωνία, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση μέχρι τα εργατικά κέντρα και τα επιμελητήρια.
Όπως επισημαίνεται, δεν πρόκειται για κυνήγι κοινοβουλευτικών «μεταγραφών», αλλά για ένα «σκάουτινγκ» στελεχών που έχουν ρόλο και επιρροή στη βάση.
Ο στόχος, όπως λένε στην ηγεσία, είναι ένας. Να τεθεί το ΠΑΣΟΚ σε διάταξη «μάχης», έτοιμο να επανακτήσει τα πολιτικά του όρια από την Αριστερά έως το προοδευτικό Κέντρο.
Ένα φιλόδοξο εγχείρημα, που αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά σε μια δύσκολη δημοσκοπικά περίοδο για το ΠΑΣΟΚ. Η «βελόνα» παραμένει καθηλωμένη στο περίπου 12%, προκαλώντας εκνευρισμό και πίεση για πρωτοβουλίες και κινήσεις.
Η ηγεσία του κόμματος στοχεύει στον επαναπατρισμό στελεχών (όχι βουλευτών που αυτομόλησαν στην Κουμουνδούρου) που τα προηγούμενα χρόνια είχαν μετακινηθεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλους σχηματισμούς.
Ταυτόχρονα οι πρόσφατες 0συναντήσεις Ανδρουλάκη με τους πρώην προέδρους Γιώργο Παπανδρέου και Ευάγγελο Βενιζέλο σηματοδοτούν μια προσπάθεια ενότητας, αλλά και την πρόθεση να δοθεί στο κόμμα νέα θεσμική βαρύτητα.
Στη βάση αυτή η επιτροπή διεύρυνσης είναι, όπως παραδέχονται κορυφαία στελέχη, η «καρδιά» του σχεδίου Ανδρουλάκη για την επόμενη μέρα…
Συμπόρευση με Τσίπρα αλλά…
Στην Κουμουνδούρου, η αμηχανία είναι έκδηλη σε όλα τα επίπεδα των στελεχών και χωρίς υπερβολή η ατμόσφαιρα σε κάποιες περιπτώσεις μυρίζει …μπαρούτι.
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από το βουλευτικό αξίωμα και οι διαδοχικές του παρεμβάσεις έχουν προκαλέσει σεισμικές δονήσεις.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος ο οποίος δεν είναι και ο …ευτυχέστερος των στελεχών, λόγω των εξελίξεων, κάνει την ανάγκη φιλοτιμία, ρίχνοντας γέφυρες προς τον πρώην πρωθυπουργό.
Στην τελευταία …θυελλώδη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας δήλωσε ότι «η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να είναι αντιπαραθετική».
Μια αναφορά που σηματοδοτεί ουσιαστικά αναθεώρηση γραμμής, «λευκή πετσέτα» και αναζήτηση τρόπου συνύπαρξης με τον ιδρυτή του κόμματος.
Η στροφή Φάμελλου, ωστόσο, δεν έγινε χωρίς αντιδράσεις. Ο Παύλος Πολάκης συγκρούστηκε ανοιχτά μαζί του, επισημαίνοντας ότι «η παραίτηση του Αλέξη διασπά και αδυνατίζει τον ΣΥΡΙΖΑ».
Ο ίδιος δήλωσε ότι «είναι και θα παραμείνει στο κόμμα», αφήνοντας αιχμές για τη φιλο-τσιπρική στροφή της ηγεσίας.
Να σημειώσουμε ότι υπέρ της κοινής πορείας με τον Αλέξη Τσίπρα, τάχθηκε και ο Νίκος Παππάς ο οποίος μέχρι …χθες ήταν σύμμαχος του Παύλου Πολάκη.
Η πλειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας πάντως υιοθέτησε τη γραμμή Φάμελλου, αντιλαμβανόμενη πως η αποστασιοποίηση από τον Τσίπρα θα οδηγούσε τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός Βουλής…
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένας νέος πολιτικός φορέας υπό τον πρώην πρωθυπουργό κερδίζει διψήφιο ποσοστό, προερχόμενο σε ένα μεγάλο βαθμό από την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια ώρα, ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να κινείται στο παρασκήνιο, κάνοντας αυτό που ξέρει καλά…
Παρότι δεν έχει ακόμη ανακοινώσει τη δημιουργία νέου κόμματος, πραγματοποιεί επαφές με στελέχη από τον προοδευτικό χώρο, αλλά και πρόσωπα της κοινωνίας που έχουν επιρροή στη μεσαία τάξη.
Ενώ είναι άγνωστο ακόμη ποια από τα παλαιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα λάβουν πρόσκληση συμπόρευσης από τον πρώην Πρωθυπουργό ο οποίος με τη σειρά του έχει ως προτεραιότητα να εμφανίσει ένα νέο κόμμα χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος.
Ο λόγος του, αν και ακόμα θολός προγραμματικά, εστιάζει στην ανάγκη ενός «νέου κοινωνικού συμβολαίου» και στην «αναγέννηση της Αριστεράς».
