«Η κλοπή που διαπράχθηκε στο Λούβρο αποτελεί επίθεση σε μια κληρονομιά που αγαπάμε επειδή αποτελεί μέρος της ιστορίας μας. Θα ανακτήσουμε τα έργα και οι δράστες θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη », δήλωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν στο X, πρώην Twitter.
Πρόσθεσε: « Γίνονται τα πάντα, παντού, για να επιτευχθεί αυτό, υπό την ηγεσία της εισαγγελίας του Παρισιού. Το έργο Louvre Nouvelle Renaissance, το οποίο ξεκινήσαμε τον Ιανουάριο, προβλέπει αυξημένη ασφάλεια. Θα εγγυηθεί τη διατήρηση και την προστασία αυτού που αποτελεί τη μνήμη και τον πολιτισμό μας».
Προσπαθώντας να βρει τον βηματισμό της, ύστερα από τη χθεσινή κλοπή στο Λούβρο. Μια κλοπή που στενοχώρησε, ανησύχησε, προβλημάτισε, και πάνω απ’ όλα πείσμωσε όχι μόνο τους υπεύθυνους του μουσείου, αλλά και την πολιτ4εία.
Η εισαγγελία του Παρισιού ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε έρευνα για οργανωμένη κλοπή και εγκληματική συνωμοσία. Κατανοητό, εφόσον ανάλογης αξίας θησαυροί δεν είναι εύκολο να αφαιρεθούν και μάλιστα από τις προθήκες ενός τόσο μεγάλου ιδρύματος. Το Λούβρο είναι το μεγαλύτερο σε επισκεψιμότητα μουσείο στον κόσμο και έχει πλήρη καταγραφή των εκθεμάτων του. Η εισαγγελία καλώς μιλά για συνομωσία, εφόσον αυτή η ληστεία έγινε από επαγγελματίες, όπως αναγνώρισαν οι ειδικοί. Και μπορεί να μη γνωρίζουμε τους λόγους, ωστόσο πρώτον κλοπιμαία σαν αυτά δεν γίνεται να πουληθούν στην αγορά, έστω και στη «μαύρη». Επομένως, πιθανώς κάποιος τα «παρήγγειλε» για την επτασφράγιστη συλλογή του.
Η περίπτωση να διαλυθούν και να πωληθούν σκέτοι οι πολύτιμοι λίθοι τους, μάλλον θα πρέπει να απορριφθεί. Στην πραγματικότητα θα χαθούν με αυτή τη μέθοδο πολλά χρήματα από την αξία τους, που είναι και ιστορική. Αυτή η ιστορική αξία πολλαπλασιάζει την χρηματική αποτίμησή τους.
Τέλος, τρίτη περίπτωση είναι αυτή της ληστείας για δημιουργία κάποιας αναταραχής. Αν ισχύει αυτό, αναμένεται να φανεί συντομότερα από όλα.
Οκτώ είναι τα πολύτιμα εκθέματα που εκλάπησαν και ανήκουν όλα στη συλλογή του Ναπολέοντα. Ένα ένατο, ίσως το πλέον σημαντικό όλων, για κάποιο λόγο έπεσε ή απορρίφθηκε και βρίσκεται, με φθορές, στα χέρια των αρχών.
Είναι το Στέμμα της Αυτοκράτειρας Ευγενίας, με την θήκη του. Το σχήμα του στέμματος της Αυτοκράτειρας Ευγενίας είναι χαρακτηριστικό των αναπαραστάσεων αυτοκρατορικών στεμμάτων, σχεδιασμένων σύμφωνα με μια αρχή που υπάρχει ήδη στα αυτοκρατορικά οικόσημα της Πρώτης Αυτοκρατορίας.
Οι οκτώ αετόσχημες αψίδες ήταν κατασκευασμένες από χαραγμένο χρυσό, οι άλλες σχηματίζουν ανθέμια από διαμάντια, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου στο κέντρο. Κάθε ανθέμιο πλαισιώνεται από δύο σμαράγδια. Οι αψίδες συναντώνται κάτω από μια διαμαντένια σφαίρα ενισχυμένη από έναν κύκλο και ένα ημικύκλιο που σχηματίζεται από τριάντα δύο σμαράγδια και ολοκληρώνεται από έναν σταυρό που αποτελείται από έξι μπριγιάν. Συνολικά, 1.354 διαμάντια, 56 σμαράγδια.
Για το στέμμα του Αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ΄, είχε χρησιμοποιηθεί ένα μεγάλο μέρος των διαμαντιών του Στέμματος. Για αυτό της Αυτοκράτειρας, η συνεισφορά των διαμαντιών του Στέμματος ήταν μικρότερη. Τα σμαράγδια, ωστόσο, ανήκαν στον Αυτοκράτορα.
Τα μοτίβα του αετού και του ανθέμιου επαναλαμβάνονται στον αυτοκρατορικό συμβολισμό. Το στέμμα του Αυτοκράτορα επρόκειτο να έχει το ίδιο σχήμα, αλλά τώρα έχει εξαφανιστεί. Το στέμμα της αυτοκράτειρας Ευγενίας είναι το μόνο σωζόμενο στέμμα, μαζί με αυτό του Λουδοβίκου XV.
Στην Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι το 1855, ο Ναπολέων Γ΄ ήθελε να εντυπωσιάσει τον κόσμο παρουσιάζοντας τα Διαμάντια του Στέμματος, τα οποία είχαν τοποθετηθεί εκ νέου για αυτή την περίσταση. Ο Alexandre-Gabriel Lemonnier (περίπου 1808-1884) ανέλαβε να δημιουργήσει το στέμμα του Αυτοκράτορα και της Αυτοκράτειρας με μερικά από αυτά τα διαμάντια.
Οι αετοί φιλοτεχνήθηκαν από τους αδελφούς Φανιέρ: τον γλύπτη Ωγκύστ (1818-1900) και τον χαράκτη Ζοζέφ (1820-1897).
Τα αντικείμενα που λείπουν είναι:
-Η τιάρα της Βασίλισσας Μαρίας- Αμαλίας, γνωστή ως «Τιάρα με τα Σμαράγδια και τα Διαμάντια» (Emerald and Diamond Tiara).
-Τα ασορτί σκουλαρίκια.
-Το ασορτί περιδέραιο.
Το σετ κοσμημάτων, γνωστό ως “Parure of the House of Orléans”, ανήκε στη Βασίλισσα Μαρία Αμαλία της Γαλλίας, σύζυγο του Βασιλιά Λουδοβίκου-Φιλίππου Α’. Ανήκε αρχικά στην Ορτάνς ντε Μπωαρνέ, βασίλισσα της Ολλανδίας και κόρη της αυτοκράτειρας Ιωσηφίνας.
Περιλαμβάνει μια τιάρα, ένα κολιέ, σκουλαρίκια και μια καρφίτσα, όλα διακοσμημένα με βαθυκύανα ζαφείρια που περιβάλλονται από διαμάντια.
Τα ζαφείρια είναι σε φυσική κατάσταση, δηλαδή δεν έχουν υποστεί θερμική επεξεργασία για να αλλάξει το χρώμα τους.
Μετά τον θάνατο της Βασίλισσας Μαρίας Αμαλίας το 1866, το σετ πέρασε στις επόμενες γενιές της οικογένειας Ορλεάν.
Αγοράστηκε από τον Λουδοβίκο- Φίλιππο το 1821. Εχει περάσει από αρκετές γενιές της οικογένειας Ορλεάνης πριν τελικά πουληθεί τη δεκαετία του 1990.
Το σετ περιλαμβάνει τιάρα, κολιέ, σκουλαρίκια και καρφίτσες.
Το αρχικό σετ περιλάμβανε επίσης βραχιόλια, τα οποία χωρίστηκαν με την πάροδο του χρόνου.
-Το περιδέραιο με σμαράγδια του François-Régnault Nitot, το οποίο δόθηκε ως γαμήλιο δώρο στη Μαρία Λουίζα της Αυστρίας από τον Ναπολέοντα το 1810.
Το πλήρες σετ, παραδόθηκε στα τέλη Μαρτίου 1810 και περιελάμβανε μια τιάρα, ένα κολιέ ένα ζευγάρι σκουλαρίκια (OA 12156) και μια χτένα.
Το κολιέ αποτελείται από 32 σμαράγδια, συμπεριλαμβανομένων 10 σε σχήμα αχλαδιού, 1.138 διαμάντια, συμπεριλαμβανομένων 874 μπριγιάν και 264 ρουμπίνια.
Το κεντρικό σμαράγδι (13,75 μετρικά καράτια), οβάλ σχήματος, είναι κομμένο με οκτώ πλευρές.
Για τον γάμο του με την Αυστριακή Αρχιδούκισσα στις 2 Απριλίου 1810, ο Ναπολέων παρήγγειλε δύο πολυτελή σετ από τον οίκο Nitot: το ένα με σμαράγδια και διαμάντια, το άλλο με οπάλια και διαμάντια. Και τα δύο προορίζονταν να αποτελέσουν μέρος της προσωπικής κοσμηματοθήκης της νεαρής αυτοκράτειρας, σε αντίθεση με τα δύο εκθαμβωτικά σετ διαμαντιών, μαργαριταριών και διαμαντιών, ή σετ μικρότερης αξίας, όπως αυτό σε χρυσό και ψηφιδωτό (Μουσείο του Λούβρου), που προμηθεύτηκε ταυτόχρονα από τον ίδιο κοσμηματοπώλη, αλλά περιλαμβάνονταν στην απογραφή των διαμαντιών του Στέμματος.
Ο οίκος “Etienne Nitot et fils” διηύθυνε τότε ο François-Régnault Nitot (1779-1853), ο οποίος είχε διαδεχθεί τον πατέρα του Etienne μετά τον θάνατό του τον Μάρτιο του 1809.
Όταν η Marie-Louise έφυγε από το Παρίσι στις 29 Μαρτίου 1814, πήρε μαζί της όλα τα σετ της. Ωστόσο, έπρεπε να επιστρέψει τα διαμάντια του Στέμματος στον απεσταλμένο των Βουρβόνων, αλλά μπορούσε να κρατήσει τα προσωπικά της κοσμήματα. Κληροδοτεί το σετ σμαραγδιών στον ξάδερφό της Λεοπόλδο Β’ των Αψβούργων, Μεγάλο Δούκα της Τοσκάνης, του οποίου οι απόγονοι το κράτησαν μέχρι το 1953. Εκείνη την ημερομηνία, θα πουληθεί στον κοσμηματοπώλη Van Cleef & Arpels. Τα σμαράγδια της τιάρας πωλούνται στη συνέχεια ένα προς ένα. Ένας πλούσιος Αμερικανός συλλέκτης την αγοράζει, βάζει τιρκουάζ στη θέση των σμαραγδιών και την κληροδοτεί στο Ίδρυμα Smithsonian το 1966. Η χτένα έχει μεταμορφωθεί. Το κολιέ και το ζευγάρι σκουλαρίκια ευτυχώς διατηρήθηκαν στην αρχική τους κατάσταση και εντάχθηκαν στις συλλογές του Μουσείου του Λούβρου το 2004 χάρη στο Ταμείο Κληρονομιάς και την Εταιρεία Φίλων του Λούβρου.
-Ζευγάρι σμαραγδένιων ασορτί σκουλαρικιών
Τα σκουλαρίκια έχουν δύο σμαράγδια σε σχήμα αχλαδιού (45,20 καράτια), 4 άλλα σμαράγδια και 108 διαμάντια.
-Η καρφίτσα-λειψανοθήκη της αυτοκράτειρας Ευγενίας, που κατασκευάστηκε από τους Alfred και Frédéric Bapst το 1855, χρησιμοποιώντας διαμάντια από τα γαλλικά κοσμήματα του Στέμματος.
Μια ροζέτα σχηματίζεται από επτά διαμάντια που περιβάλλουν ένα μονόπετρο: δύο μεγάλα διαμάντια το ένα απέναντι από το άλλο στις κορυφές τους (17ος και 18ος Μαζαρέν, που χρησιμοποιήθηκαν από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ ως κουμπιά justaucorps), τέσσερα μικρά διαμάντια σε σχήμα αχλαδιού κρέμονται από αυτά· ένα επίμηκες τριγωνικό μπριγιάν, με δύο κρεμαστά μπριγιάν, στο οποίο προσκολλάται ένα μεγάλο ωοειδές διαμάντι· ένα μπριγιάν με τρία φυλαχτά· επιχρυσωμένο ασημένιο κούμπωμα. Συνολικά, 94 διαμάντια. Το φόντο στην πίσω όψη είναι χαραγμένο με κύλινδρους και φύλλα.
Το στυλ του μπορεί να περιγραφεί ως «ιστορικιστικό», όπως θυμάται ο Ζερμαίν Μπαπστ, γιος του χρυσοχόου· έμπνευση αποτέλεσε ένα μολύβδινο μοντέλο του 18ου αιώνα που ο οίκος εξακολουθούσε να κατέχει το 1889.
Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί για τον όρο λειψανοθήκη, ο οποίος, από την πώληση των Crown Diamonds το 1887, συνδέεται με την καρφίτσα. Είναι επίσης χαραγμένη στον πείρο στερέωσης. Ωστόσο, δεν παρέχεται χώρος για τη στέγαση ενός κειμηλίου. Μια υπόθεση είναι ότι το κόσμημα, που αφαιρούνταν εύκολα, σχεδιάστηκε για να μπορεί αργότερα να εισαχθεί ένα ενδιάμεσο στοιχείο που θα περιείχε ένα μικρό κομμάτι από λείψανο. Η αυτοκράτειρα Ευγενία ήταν πολύ ευσεβής.
-Το διαμαντένιο και μαργαριταρένιο διάδημα της αυτοκράτειρας Ευγενίας, που δημιουργήθηκε το 1853 από τον Gabriel Lemonnier, τον κοσμηματοπώλη του Στέμματος.
Η αυτοκράτειρα Ευγενία, σύζυγος του Ναπολέοντα Γ’, ήταν γνωστή για την επιρροή της στη γαλλική υψηλή ραπτική και τη μόδα της εποχής της.
Το διάδημα περιέχει 212 μαργαριτάρια και 1.998 διαμάντια.
Η ίδια το φόρεσε κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στη Βρετανία το 1855, σε δείπνο στο Κάστρο του Ουίνδσορ.
-Η καρφίτσα- φιόγκος με διαμάντια της αυτοκράτειρας Ευγενίας, που κατασκευάστηκε από τον Γάλλο κοσμηματοποιό Φρανσουά Κράμερ το 1855.
Η καρφίτσα ήταν ένα από τα κοσμήματα που άφησαν πίσω τους ο Ναπολέων Γ’ και η Ευγενία όταν εξορίστηκαν το 1871.
Το 1887, η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να πουλήσει την καρφίτσα σε δημοπρασία και αγοράστηκε από την Caroline Schermerhorn Astor.
Το 2008, η οργάνωση «Φίλοι του Λούβρου» την αγόρασε για το μουσείο, το οποίο κατέχει και άλλα κοσμήματα της Ευγενίας.
Η αγορά της καρφίτσας ήταν συμβολική για το μουσείο, καθώς δείχνει την τεχνογνωσία των Γάλλων κοσμηματοποιών στο να επιτυγχάνουν ευελιξία και κίνηση στο υλικό.
Η γκαλερί Απόλλων, που βρέθηκε στο στόχαστρο των διαρρηκτών, αποτελεί έναν από τους πιο εντυπωσιακούς χώρους του Λούβρου. Εκεί, εκτίθενται, σύμφωνα με την Le Parisien, τρία ιστορικά αντικείμενα, όπως το Regent, (που θεωρείται καταραμένο) αλλά και το Sansy , ένα διαμάντι 55,23 καρατίων που φορούσε ο Ναπολέων κατά τη στέψη του, και το ροζ διαμάντι, γνωστό ως «Hortensia», που κοσμούσε τα ρούχα ή τα στέμματα των ηγεμόνων.
Τα 23 κοσμήματα, που σήμερα βρίσκονταν συγκεντρωμένα σε ένα μόνο μέρος, χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: τα κοσμήματα που χρονολογούνται πριν από την Επανάσταση, μεταξύ των οποίων το «Regent» και το «Sancy», τα οποία τοποθετήθηκαν για σύντομο χρονικό διάστημα το 1722 στο προσωπικό στέμμα της στέψης του Λουδοβίκου XV, τα κοσμήματα της Πρώτης Αυτοκρατορίας, της Παλινόρθωσης και της Ιουλιανής Μοναρχίας, αλλά και τα κοσμήματα της Δεύτερης Αυτοκρατορίας με κοσμήματα της αυτοκράτειρας Ευγενίας.
Ο Μακρόν βρήκε σύμμαχο στην αντιπολίτευση: «Όταν μας επιτίθενται, η πρώτη αντίδραση είναι να είμαστε ενωμένοι » και όχι «να ξεκινάμε αντιπαραθέσεις », δήλωσε ο πρώην πρόεδρος και σοσιαλιστής βουλευτής Φρανσουά Ολάντ, σε συνέντευξη που έδωσε στο BFMTV.
Η διάρρηξη στο Λούβρο στο Παρίσι «είναι μια σοβαρή πράξη, μια επίθεση στην κληρονομιά μας», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι ήρθε «μετά από μια σειρά διαρρήξεων σε σημαντικά μουσεία».
«Φυσικά και πρέπει να ενισχύσουμε την ασφάλεια στα μουσεία », συνέχισε, «αλλά πρέπει επίσης να «κυνηγάμε αυτές τις ομάδες, αυτές τις συμμορίες, αυτές τις συμμορίες, ακόμη και αυτούς τους χορηγούς, που συχνά βρίσκονται στο εξωτερικό, για να ανακτήσουν αντικείμενα εξαιρετικής αξίας » .
Η Laurence des Cars, πρόεδρος του Λούβρου, έγραψε ένα εσωτερικό μήνυμα στο τέλος της ημέρας για να ευχαριστήσει τις «ομάδες που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή» κατά τη διάρκεια της διάρρηξης.
«Ο τρόπος διάρρηξης που χρησιμοποιήθηκε – γρήγορος, ακριβής και βάναυσος – επιβεβαιώνει ότι τα μουσεία μας αποτελούν στόχους οργανισμών που ειδικεύονται στην εμπορία έργων τέχνης». Αντιμέτωπα με τη ληστεία, «τα μουσεία μας δεν είναι πλέον ιερά» , εξηγεί ο Laurence des Cars.
Υπενθυμίζει ότι είχε ζητήσει συγκεκριμένες μελέτες από το αρχηγείο της αστυνομίας για την ενίσχυση της ασφάλειας. «Τα συμπεράσματα μου δόθηκαν πολύ πρόσφατα και θα προστεθούν στα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί».
