Τι γίνεται στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά; Όχι από όσα ξέρουμε, αλλά από όσα δεν ξέρουμε. Εκεί είναι το μυστικό. Και είναι πολύ σοβαρότερο από τη διαδοχή του σεβαστού Αρχιεπισκόπου Δαμιανού, ο οποίος παραιτήθηκε χθες. Πολύ πιο περιπλεγμένο από τη σύνθεση και λειτουργία της μοναστικής κοινότητας η οποία διακονεί τον Κύριο εκεί. Είναι και η ύπαρξη του μοναστηριού, και η κατοχύρωση της περιουσίας του και η απρόσκοπτη λειτουργία του ως ελληνορθόδοξου κέντρου και, πολύ- πολύ βασικό, η διασφάλιση των θησαυρών που φυλάσσονται εκεί.
Το τελευταίο έρχεται στην επικαιρότητα με μια ακόμα αφορμή, την ανακάλυψη εικόνων προς πώληση στην Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων. Σε καμία περίπτωση δεν υπονοεί η γράφουσα πως είναι πιθανό, έστω και κατ’ ελάχιστον, να υπεξαιρεθούν ιερά σκεύη, κειμήλια, βιβλία και εικόνες στην Ιερά Μονή Σινά. Αναρωτιέται, απλώς, πού ανήκουν όλα αυτά;
Στην αδελφότητα θα απαντήσει κάποιος. Προφανώς. Είναι όμως δυνατόν, στον 21ο αιώνα, 26 άτομα, άντε 30 μαζί με όσους στηρίζουν τη μονή διοικητικά, νομικά κλπ να έχουν το απόλυτο δικαίωμα για θησαυρούς αιώνων της Ορθοδοξίας; Και πρώτα απ’ όλα, το έχουν;
Οι σπουδές μου δεν ήταν νομικές, επομένως δεν γνωρίζω. Ελπίζω να γνωρίζει το ελληνικό κράτος, το οποίο έχει ιδιαίτερες, προνομιακές σχέσεις με τη μονή. Εχω τον φόβο, όμως, πως καθώς βρίσκεται σε ξένη χώρα, δεν είναι και πολλά όσα μπορούν να γίνουν. (Το Αγιο Ορος, ας πούμε, είναι αυτοδιοίκητο, όμως ορίζεται εξαρχής και σαφώς ότι ανήκει στην ελληνική επικράτεια και εφαρμόζονται οι ελληνικοί νόμοι. Οι οποίοι ορίζουν ότι σε όποιον και αν ανήκουν τα θρησκευτικά κειμήλια και αντικείμενα της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, δεν είναι επιτρεπτό να μετακινηθούν, να πωληθούν ή ακόμα και να συντηρηθούν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Πολιτισμού. Θα πείτε δεν μπήκε ποτέ θέμα πώλησης ή δωρεάς. Σαφώς. Καλό είναι πάντως που ισχύει ότι ισχύει).
Αν δεν απατώμαι, στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης ούτε ισχύει, ούτε και μπορεί να ισχύσει. Ετσι, θησαυροί αμύθητης θρησκευτικής και πολιτιστικής αξίας δεν είναι εφικτό να έρθουν στην Ελλάδα και να παραμείνουν εδώ. Στη χειρότερη περίπτωση, την απευκταία και μάλλον απίθανη, οι ισλαμιστές τρομοκράτες μπορούν να τα σηκώσουν όλα. Στην καλύτερη, δεν θα ερωτηθούμε ποτέ για τη συντήρηση τόσων χιλιάδων χειρογράφων, κωδίκων, βιβλίων, εικόνων και σκευών. Κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο.
Οσο επομένως η Ελλάδα θα συσκέπτεται με τις αιγυπτιακές αρχές περί του μελλοντικού καθεστώτος και της περιουσίας του μοναστηριού, ας βρει ένα τρόπο να διασφαλίσει και τα όσα αυτό φυλάττει. Γιατί στην πραγματικότητα Θερμοπύλες φυλάττει και δεν πρέπει να ξυπνήσουμε ένα πρωί με άδεια τα ιερά καταλύματα και τους ιερούς χώρους.
Συζητητέο γιατί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων προσπαθεί να εκτραχύνει την κατάσταση αντί για σύμπνοια, σεβασμό και καταλαγή. Δεν είναι της παρούσης. Συζητητέο γιατί δεν ενδιαφερθήκαμε τόσα χρόνια που σοβούσε η κρίση και οι δικαστικές διώξεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε σχέση με τις κτίσεις της Μονής. Άλλο περιθώριο, δεν έχουμε. Να τα ζητάμε σε ιδιωτικές συλλογές και κρύπτες έτσι και μας τα πάρουν; Ε, να βάλει ο Θεός το χέρι Του.
Πάμε τώρα στα τηλεοπτικά πράγματα και στα δημοσιογραφικά μαργαριτάρια. Εν πρώτοις, να πούμε ότι η σαιζόν ξεκίνησε με κάτι εκπομπούλες που ανακοινώθηκαν με τυμπανοκρουσίες και κάνουν μονοψήφια. Ε, καλά, ο κόσμος το ‘χε τούμπανο κι εσείς μόνο δεν είχατε βάλει το μυαλό σας να σκεφτεί και το είχατε κρυφό καμάρι. Μερικές ακόμα που θα ξεκινήσουν από Δευτέρα και βλέπουμε, θα ζοριστούν. Σας το λέω μετά λόγου γνώσεως 47 έτη φουρνάρισσα.
Εχουμε και τις κορασίδες που μάς ζάλισαν όλο το καλοκαίρι με τα μαγιό- τι άλλο να φορέσουν μάνα μου; Γιατί τα κάνετε ειδήσεις όλα αυτά; Δεν θα σοβαρευτείτε ποτέ;- έχουμε λοιπόν και τις ατυχήσασες που ήδη ξεκίνησαν να κλαίγονται λέγοντας πως τους λείπει η τηλεόραση.
Σε εκείνες, πάντως, και στο κοινό, δεν λείπετε. Μα καθόλου!
Αυτές τις αμερικανιές να μην είχατε και τι στον κόσμο:
«Όλα στα κάρβουνα: Λαχανικά, φρούτα, κρεατικά ψήνονται άψογα και επιστρέφουν ζουμερή νοστιμιά». Ελα μου; Τι επιστρέφουν; Επιστροφή στα θρανία επειγόντως. Η αγγλική, μα πόσες φορές θα το πούμε; Είναι ιδιωματική γλώσσα. Να σκέφτεστε ελληνικά, και να επιστρέφετε στη μητρική σας.
«Οι δύο άνδρες κοινωνικοποιούνταν στη Φλόριντα τη δεκαετία του ’90». Το ίδιο με το παραπάνω. Socialize σημαίνει συναναστρέφομαι, σημαίνει βγαίνω στην πιάτσα, στην κοινωνία, όπου θέτε τές παν, αλλά κοινωνικοποιούμαι σημαίνει ότι είστε χάλια στη γλώσσα. Γιατί είναι καλύτερο το αγγλικό από την ωραία ελληνική μας λέξη; Είπαμε να πλουτίζουμε τη γλώσσα. Όχι με βλακείες.
«Ανάμεσα Κηφισιά και Αχαρνές». Ανάμεσα, σημαίνει θα χρησιμοποιήσεις γενική μανάρι μου. Ανάμεσα Κηφισιάς και Αχαρνών. ‘Η ανάμεσα ΣΤΗΝ Κηφισιά και στις Αχαρνές. Όπως λέμε ανάμεσα στη Σκύλα και στη Χάρυβδη.
Η συνάντηση των δύο θρύλων βάζει λεζάντα η άλλη και εννοεί τον Ελτον Τζον (yes!) και την Αννα Βίσση (my god!). Στα πρόθυρα λιποθυμίας.
Αχ, τι υπέροχο εκείνο το «ένα αμνοερίφιο» του συντάκτου, που μας είπε και άλλες 5-6 φορές για τα αμνοερίφια. Αμνοί και ερίφια. Πρόβατα και κατσίκια. Δεν μάς κάνει προβατοκάτσικο. Μας κάνει όμως ωραιότατο λεμόνι μυρωδάτο της εβδομάδας.
Πριν κλείσουμε, να πούμε κάτι. Και το λάιφ-στάιλ έχει τους κανόνες του. Στα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ, φερ’ ειπείν, οι παπαράτσι θα στριμωχτούν για να απαθανατίσουν τις διεθνείς σταρ. Κάτι εγχώριες, ούτε που να τους ρίξουν δεύτερη ματιά. Επομένως, μη μας σκάτε με την επιτυχία που (δεν) είχαν. ΔΕΝ, λέμε.
Να έχει δολοφονήσει ο πατέρας σου τη μάνα σου κι εσύ να λες πως έφταιγαν κι οι δυο και να είσαι και γυναίκα, κάτι έχει πάει πολύ στραβά. Μα πάρα πολύ στραβά.
Το να σκοτώνεις κάποιον είναι έγκλημα. Το να σκοτώσεις κάποιον επειδή δεν σε θέλει πια, είναι αδιανόητο. Ποτέ δεν είναι δικαιοσύνη η τιμωρία να είναι βαρύτερη από το «φταίξιμο». Κι έπειτα, ποιο φταίξιμο; Δεν τον ήθελε η γυναίκα, διότι της είχε ψήσει το ψάρι στα χείλη επί χρόνια με την αφόρητη ζήλεια του και ποιος ξέρει με τι άλλα. Γενικώς, σε απλά ελληνικά, δεν τον ήθελε. Συνδέθηκε με κάποιον άλλον αφού του ζήτησε διαζύγιο; Δικαίωμά της. Δεν συνδέθηκε και απλώς τον έκανε παρέα; Δικαίωμά της και πάλι. Ο,τι και να έκανε θα έπρεπε να μπορεί να το κάνει. Απρόσκοπτα.
Πώς θα πεις εσύ, κορίτσι πράμα, ότι έφταιγε επειδή τον έκανε να ζηλέψει ή επειδή δεν ήθελε να παραμείνει μαζί του; Μόνο εκείνος έφταιγε. Αποκλειστικά. Το θύμα, δεν φταίει ΠΟΤΕ.
Το μόνο που εύχομαι είναι να μη ζήσεις στη ζωή σου παρόμοιες καταστάσεις. Μακάρι. Ας παραμείνει η μητέρα αψεγάδιαστη όμως και ο πατέρας, δολοφόνος.
