Το 2025 βρίσκει την Ελλάδα σε μια πορεία δυναμικής ανάκαμψης και θεσμικής ωρίμανσης, σε πείσμα των διεθνών προκλήσεων και των αναταράξεων που εξακολουθούν να δοκιμάζουν οικονομίες και κοινωνίες παγκοσμίως. Αν συγκρίνει κανείς τη σημερινή εικόνα της πατρίδας σε σχέση με εκείνη του 2015, όταν βρισκόμασταν με το ένα πόδι έξω από την Ευρωζώνη, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε επιβάλλει capital controls και η ανεργία ξεπερνούσε το 25%, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι διανύουμε μια περίοδο βαθιών αλλαγών και σταθεροποίησης.
Σήμερα, η Ελλάδα έχει επανέλθει στον «πυρήνα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανακτώντας την αξιοπιστία της στις αγορές, στην Ευρώπη και την υφήλιο. Η ανεργία έχει μειωθεί αισθητά, το διαθέσιμο εισόδημα αυξάνεται, ενώ οι άμεσες ξένες επενδύσεις σημειώνουν ιστορικά υψηλά επίπεδα ξεπερνώντας τα 7 δισ. ευρώ το 2023, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Εκείνο που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, όμως, είναι ότι η έξοδος από την κρίση δεν ήταν αποτέλεσμα τύχης, αλλά στρατηγικής. Και αυτό γιατί από το 2019 έως σήμερα, εφαρμόζεται ένα συνεκτικό πλάνο μεταρρυθμίσεων που συνδυάζει τη δημοσιονομική υπευθυνότητα, τον ψηφιακό μετασχηματισμό και την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής.
Στο πλαίσιο αυτής της μεταρρυθμιστικής κατεύθυνσης, μια από τις σημαντικότερες θεσμικές τομές ήταν η ψήφιση του νέου Κώδικα Φορολογίας Περιουσίας, την οποία είχα την τιμή να εισηγηθώ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η ανάγκη ήταν επιτακτική: η φορολογία της ακίνητης περιουσίας δεν μπορούσε να συνεχίσει να βασίζεται σε αποσπασματικά νομοθετήματα με «ρίζες» στη δεκαετία του 1950, τα οποία δημιουργούσαν αδικίες, «έτρεφαν» δυσνόητες διαδικασίες και οδηγούσαν σε γραφειοκρατική ταλαιπωρία.
Ο νέος Κώδικας αποτελεί μια ριζική θεσμική αναμόρφωση. Κωδικοποιεί όλη τη σχετική νομοθεσία, καταργεί περισσότερα από 250 αντιφατικά άρθρα και μειώνει το νομικό βάρος κατά 50%. Η γλώσσα του είναι απλή και σαφής, ώστε ο πολίτης να καταλαβαίνει τις υποχρεώσεις του χωρίς να χρειάζεται νομική συνδρομή. Ταυτόχρονα, συνδέεται οργανικά με το Κτηματολόγιο και τα ψηφιακά συστήματα της ΑΑΔΕ, ενισχύοντας τη διαφάνεια, την ταχύτητα και τη δικαιοσύνη στις συναλλαγές με το Δημόσιο.
Το αποτέλεσμα; Λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερη αβεβαιότητα, περισσότερη αξιοπιστία. Έτσι, οι φορολογούμενοι γνωρίζουν τι οφείλουν και γιατί, ενώ το κράτος γίνεται πιο φιλικό, αποτελεσματικό και σύγχρονο.
Κλείνοντας, ο Κώδικας Φορολογίας Περιουσίας δεν είναι απλώς μια τεχνική μεταρρύθμιση. Είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα της εμπιστοσύνης ανάμεσα στον πολίτη και την Πολιτεία. Η φορολογία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο ως εργαλείο είσπραξης. Είναι αντανάκλαση της πολιτικής σοβαρότητας και κοινωνικής ισότητας. Γιατί μόνο με δίκαιους κανόνες χτίζονται σταθερές κοινωνίες και ανθεκτικές οικονομίες.
* Ο Θεόδωρος Καράογλου είναι Βουλευτής ΝΔ Β’ Θεσσαλονίκης
