Με ψυχραιμία αλλά και αποφασιστικότητα απαντά η Αθήνα στις προκλητικές κατηγορίες της προσωρινής κυβέρνησης της Λιβύης για παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων λόγω των γεωτρήσεων της Ελλάδας Νότια της Κρήτης.
Του Κώστα Πασίση
Η απάντηση της Αθήνας ήρθε άμεσα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το οποίο ξεκαθάρισε με κατηγορηματικό τρόπο ότι η Ελλάδα δεν κάνει βήμα πίσω.
Κυβερνητικές πηγές τόνισαν ότι η χώρα ασκεί τα νόμιμα κυριαρχικά της δικαιώματα, με απόλυτη προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο, στέλνοντας σαφές μήνυμα πως η Αθήνα δεν πρόκειται να υποχωρήσει σε πιέσεις που βασίζονται σε ανυπόστατες και παράνομες αξιώσεις.
Η ελληνική πλευρά διαμηνύει ότι η πόρτα του διαλόγου παραμένει ανοιχτή, αλλά πάντα εντός του πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας.
Ενδεικτικό αυτής της στάσης είναι το γεγονός ότι η προγραμματισμένη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη, στη Λιβύη θα πραγματοποιηθεί κανονικά τις επόμενες ημέρες, παρότι το κλίμα μεταξύ των δυο χωρών έχει …γκριζάρει.
Η απόφαση της Ελλάδας να προχωρήσει στη διεθνή πρόσκληση υποβολής προσφορών για τα δύο θαλάσσια οικόπεδα, που είναι πλήρως εναρμονισμένη με το Δίκαιο της Θάλασσας, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών…
Σημειώνεται ότι η επίμαχη ανακοίνωση της Τρίπολης χαρακτηρίζει τις θαλάσσιες περιοχές νότια της Κρήτης ως «διαφιλονικούμενες», επαναφέροντας στο προσκήνιο το ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Ένα έγγραφο που δεν έχει επικυρωθεί από τη λιβυκή Βουλή και απορρίπτεται διεθνώς ως νομικά ανίσχυρο και εκτός πλαισίου της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS)
Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές η ανακοίνωση της Λιβύης σηματοδοτεί μια επικίνδυνη διολίσθηση της προσωρινής κυβέρνησης προς την πλήρη ευθυγράμμιση με τις τουρκικές θέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι υπονομεύει την προοπτική διμερούς διαλόγου με την Ελλάδα, λίγες ημέρες πριν την άφιξη του Γιώργου Γεραπετρίτη στην Τρίπολη.
Φυσικά το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ότι η Άγκυρα εξακολουθεί να επηρεάζει τις αποφάσεις της λιβυκής κυβέρνησης και επιχειρεί να μπλοκάρει ενεργειακές εξελίξεις που ενισχύουν τον ρόλο της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή.
