Στην αθωότητα των πρώτων μετεφηβικών μου χρόνων, όταν ήμουν στα άγρια νιάτα μου δηλαδή, έκανα αλυσίδα με χιλιάδες άλλους ανθρώπους γύρω από την Ακρόπολη, για να την προστατέψουμε, και καλά, από τα πυρηνικά. Είχαμε κηρύξει αποπυρηνικοποιημένες ζώνες την περιοχή του Ιερού Βράχου, την Καισαριανή, την Ελευσίνα και άλλα μέρη τα οποία ούτε που θυμάμαι πια. Από τη νεανική τρέλα, μου έμεινε η πλήρης αντίθεση (πλέρια όπως θέλαμε να λέμε εκείνα τα χρόνια) στα πυρηνικά όπλα, στους πυρηνικούς εξοπλισμούς. Υπό τη λογική πως εφόσον τα έχει κάποιος, μπορεί και να τα χρησιμοποιήσει.
Μισόν αιώνα μετά με περηφάνεια διαπιστώνω πως τα τότε μειράκια είχαμε σωστή κρίση. Κάτι ο Πούτιν, κάτι το Ιράν, κάτι το Πακιστάν και η Ινδία, ως φαίνεται αν έχεις το «μέλι» έχεις και τον πειρασμό να βάλεις το δάχτυλο στο βάζο. Από το δάχτυλο στο κουμπί των πυρηνικών, ίσως να μάς έχουν χωρίσει κάποιες φορές ελάχιστες αποστάσεις σκέψης. Θα τα μάθουν όλα αυτά οι επίγονοι, όπως τώρα μαθαίνουμε για τον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα. Και θα βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Εμείς, το συμπέρασμα που βγάζουμε τώρα είναι πως μπορεί να κάνουμε πλάκα με τα πυρηνικά («πάτα το κουμπί, Κιμ») όμως καλό είναι να φροντίζουμε να μην επεκταθούν. Δεν λέω να μη χρησιμοποιηθούν, το αυτονόητο δηλαδή, λέω να μη γίνουν νέα πυρηνικά εργοστάσια, όπως π.χ. αυτό που ετοιμάζουν οι γείτονες στο Ακουγιου. Δεν θέλει πολύ να εφαρμοστεί το «γαία πυρί μιχθήτω», εφ’ όλης της Γης.
Και αφού το λύσαμε (!) αυτό, ας συζητήσουμε ένα άλλο θέμα, πολύ σοβαρό επίσης. Τις επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον του Ιράν. Ξέρετε, αυτού με τα πυρηνικά εργοαστάσια και προγράμματα, που κατά καιρούς κουνά το δάχτυλο στις ΗΠΑ- οι οποίες, δυστυχώς, έχουν επίσης πυρηνικά, είπαμε, πυρί μιχθήτω στο τέλος. Του κράτους των μουλάδων. Οι Πέρσες, με τον εξαιρετικό αρχαίο πολιτισμό έφτασαν σε ένα άκρως θεοκρατικό κράτος χωρίς σχεδόν να το καταλάβει η ανθρωπότητα. Πώς να το καταλάβει, θα μου πείτε, εφόσον το πανάγριο ιερατείο εμφανιζόταν ως κάτι νέο ενώ ήταν ό,τι πιο σκοταδιστικό και αναχρονιστικό υπάρχει;
Ως γυναίκα, λευκή και Ευρωπαία, δεν θα παραβλέψω τα όσα τραβάνε οι ομόφυλές μου στο φρικτό θεοκρατικό κράτος. «Αυτή την ώρα, η καρδιά και η σκέψη μου είναι κοντά στις Ιρανές αδελφές μας που ποτέ δεν έσκυψαν το περήφανο, ακάλυπτο κεφάλι τους στη θεοκρατική δικτατορία των μουλάδων» γράφει η φίλη μου Ρηγούλα στο Facebook. «Όσο τα βολεμένα, entitled ναρκισσιστικά κ@λόπαιδα της Δύσης κάνουν σόου και επαναστατικές γυμναστικές εκ του ασφαλούς, με πληρωμένα ναύλα και δωρεάν άρτο και θεάματα, αυτές οι αδούλωτες ψυχές βάζουν καθημερινά το κεφάλι τους στον πάγκο του χασάπη. Βγάζουν τη γλώσσα στην αστυνομία ηθών, δείχνουν δάχτυλο στις ομόφυλές τους με εσωτερικευμένο Σύνδρομο Στοκχόλμης, παίζουν κρυφτό με τα τάγματα θανάτου των μισάνθρωπων ισλαμοφασιστών.
Εύχομαι ολόψυχα, όταν έρθει η ώρα, να τους περιμένουν στη γωνία για να τους ξεπουπουλιάσουν σαν Μαινάδες, σαν όργανα ανελέητα της Θείας Δίκης. Αν το δικαιούνται κάποιες, είναι πρώτα- πρώτα αυτές.»
Η στήλη αυτή θα μιλά πάντοτε για τις γυναίκες θύματα κάθε διάκρισης. Θα μιλά διαρκώς για τις γυναίκες του Αφγανιστάν, που δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν ασυνόδευτες από άντρα. Δεν επιτρέπεται, καν, να μιλούν δημοσίως. Η φωνή τους να μην ακούγεται καθόλου. Πόσες χιλιάδες χρόνια πίσω πρέπει να πάμε για να απαγορεύεται η ομιλία; Γιατί το επιτρέπουμε; Πού είναι η Γκρέτα να κάνει κάτι για τις γυναίκες της χώρας αυτής;
Πού είναι η Γκρέτα να διαμαρτυρηθεί για τις γυναίκες της Συρίας; Το νέο καθεστώς τούς δίνει την άδεια, λέει, να μπαίνουν στη θάλασσα, καλυμμένες όμως από την κορφή ως τα νύχια. Για φαντάσου! Και τέλος πάντων, τις αφήνουν να κυκλοφορούν χωρίς πολλά- πολλά καλύμματα στο κεφάλι, μόνο αν διαμένουν στα παράλια. Πιο μέσα, τίποτα. (Το ίδιο συμβαίνει στην Τουρκία. Εκεί δεν το λέει ο νόμος, όμως αν δεν έχεις καλυμμένη κεφαλή, ο άνδρας σου δεν βρίσκει δουλειά).
Να σας τσιγκλήσω κι άλλο; Ξέρετε ότι οι γυναίκες της μειονότητας στη Θράκη, στο ελληνικό κομμάτι πάντοτε, είναι δυστυχισμένες πρωταθλήτριες στα ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά χάπια; Εκεί έχουν σκεφτεί ποτέ να κάνουν κάτι οι Γκρέτες της Ελλάδας; Μόνο η Γάζα είναι το θέμα σήμερα αδερφές μου; Όλα τα άλλα θα τα κοιτάξουμε κατάματα ποτέ; Θα βοηθήσουμε; Θα παραδεχτούμε πως και στη Γάζα, μαζί με τα άλλα εγκλήματα που διαπράττονται, υπάρχουν τεράστιες διακρίσεις σε βάρος των γυναικών;
Πώς; Α, έχουμε πόλεμο και πρωτεύει αυτό. Ναι, μας είδα τι κάναμε τόσες δεκαετίες που δεν είχαμε πολεμικές συγκρούσεις. Πόσες φορές ενδιαφερθήκαμε για το πώς στην ουσία βασανίζονται οι γυναίκες στα ισλαμικά κράτη. Ή και στην Ευρώπη, αφού και εδώ η ισλαμική κουλτούρα έχει καθιερωθεί. Ας φοράει μαντήλα, σου λένε οι φωστήρες, αυτή είναι η κουλτούρα της. Κούνια που σε κούναγε, ηλίθιε. Δεν θα γυρίσουμε στον Μεσαίωνα επειδή δεν καταλαβαίνεις από επιβολή και φανατισμό.
Ηθελα να ήξερα ποιος είναι αυτός που το έκανε, λέει νεαρό πουλέν στην τηλεόραση. «Για να πιστοποιήσουμε και τα εύσημα». Και να πιστώσουμε τις ανοησίες.
«Να το λες με ευθύτητα, να είσαι ευθυτενής δηλαδή» επιμένει άλλη ψυχή. Δεν παίζουν κωμωδία, τηλεοπτικές εκπομπές κάνουν!
«Το παιδί τέθηκε υπό τον ήλιο». Υπό τον ήλιον, ουδέν κρυπτόν. Το παιδί το έβαλαν κάτω από τον ήλιο ώρα και δεν άντεξε το κακόμοιρο. Γιατί, αντέχουμε εμείς τέτοια καθαρεύουσα;
«Σας ευχαριστώ για την πολύτιμη γνώση που μοιραστήκατε μαζί μας. Μεταλλόγου γνώσεων μπορώ να πω ότι είστε πολύτιμη για το ανθρώπινο είδος». Μου το έστειλε ο φίλος μου Σωτήρης, εξαιρετικός φιλόλογος όπως έχουμε πει και ερωτά: τι είναι το μεταλλόγου; Μεταλλόγου θα σας γελάσω και δεν το θέλω.
«Rising lion, οι τρομεροί Έλληνες δημοσιογράφοι το μετέφρασαν “ανατέλλων λέων”» σημειώνει ο φίλος μου Θεόδωρος.
Όχι, ερωτώ. Δεν έχετε δει εσείς λιοντάρια να ανατέλλουν;
Μάλιστα, ούτε εγώ έχω δει. Να κατασπαράζουν ηλίθιους μόνο. Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας.
Επειδή με κάνουν έξαλλη όσοι ρίχνουν τον λίθο του αναθέματος με βεβαιότητα και αυταρέσκεια, ενώ δεν είναι καλά πληροφορημένοι, θα πω ότι: το ακίνητο (γκρεμίδι) που βρίσκεται στην αρχαία αγορά του Αργους, βάφτηκε με ιδιωτική χορηγία. Το υπουργείο Πολιτισμού δεν έβαλε δηλαδή δεκάρα τσακιστή. Γιατί βάφτηκε; Επειδή βεβαίως και πρόκειται να κατεδαφιστεί, καθώς από κάτω έχει αρχαία κατά πάσα πιθανότητα, πλην στο δημόσιο η κατεδάφιση δεν γίνεται έτσι. Πρέπει οι αρμόδιοι να αποφασίσουν, να γίνουν μελέτες κατεδάφισης κλπ και κατόπιν να γκρεμιστεί. Μέχρι τότε, ασκημαίνει τον χώρο αν είναι απεριποίητο. Σας αρέσει αυτό;
Πώς; Γραφειοκρατία;
Λοιπόν, έτσι δουλεύει το δημόσιο. Ολες οι προσφυγές εναντίον του γίνονται για να βρεθούν παραθυράκια μη σύννομης δράσης. Προσέχει, για να μην τρέχει.
Μια και λέω για προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας και σε άλλα δικαστήρια: αν φτερνιζόταν το Μουσείο της Ακρόπολης ή το Μετρό Θεσσαλονίκης, την προσφυγή στο ΣτΕ την είχαν εξασφαλίσει. Οι επισπεύδοντες δεν πήραν χαμπάρι από τα αυθαίρετα μπανγκαλόους στον Σχινιά; Τίποτα; Nothing?
Ο ύπνος του «δικαίου» είναι βαθύς και εφαρμόζεται κατά περίπτωση φαίνεται. Απλώς η αξιοπιστία όλων εδώ κρίνεται.
