Ηταν άνοιξη του 2019, όταν πληροφορηθήκαμε από κάποιο δημοσίευμα πως μαθητής με αμαξίδιο ανέβηκε στην Ακρόπολη στις πλάτες των συμμαθητών του και γονιών, επειδή το -τότε- εργοταξιακό αναβατόριο, ήταν εκτός λειτουργίας. Στην πραγματικότητα το κατασκεύασμα, που έγινε για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, έπρεπε να είχε αντικατασταθεί προ πολλού, γιατί οι συνθήκες μεταφοράς ήταν άθλιες για τα ΑμΕΑ, που υποτίθεται πως εξυπηρετούσε.
Είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τότε και το θέμα πέρασε στα ψιλά. Ευθύνες στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού; Μη λέτε ανέκδοτα. Ηταν άνοιξη. Αυτό μετρούσε.
Αλλαξε τον Ιούλιο η κυβέρνηση και όλο το καλοκαίρι η νέα, τότε, υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, έτρεχε να βρει ανταλλακτικά ώστε να λειτουργήσει το ρημάδι μέσα στην κορύφωση της τουριστικής σαιζόν.
Τότε ήταν που είπε το σωστό. Το αναβατόριο πρέπει να αλλάξει, να γίνει ανελκυστήρας ούτως ώστε οι άνθρωποι με αμαξίδια να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν αξιοπρεπώς. Θύελλα αντιδράσεων. Γιατί να αλλάξει το αναβατόριο;
Πρώτον επειδή η μετακίνηση είχε μετατραπεί σε αθλιότητα με τα συνεχή προβλήματα. Ηταν, ούτως ή άλλως, άθλια εξαρχής. Δεύτερον, διότι δεν γινόταν οι ανάπηροι να μη μπορούν να ανεβαίνουν στην Ακρόπολη.
Η θύελλα συνεχίστηκε. Ο πραγματικός λόγος; Ότι το Ιδρυμα Ωνάση είχε πει πως θα χρηματοδοτήσει την κατασκευή του νέου ανελκυστήρα- ενός έργου που ξεπέρασε το εκατομμύριο. Δεν ήταν ότι δεν ήθελαν τον ανελκυστήρα. Τον ανελκυστήρα με τη χορηγία του Ιδρύματος δεν ήθελαν. Οι ανάπηροι; Ποιος τους λογαριάζει;
Φάνηκε πως τα «κινήματα» δεν αισθάνονταν ενδιαφέρον και ντροπή με τις διαστρώσεις των διαδρόμων στην κορυφή του Ιερού Βράχου. Ενώ εκείνοι που πρώτοι ωφελήθηκαν από αυτό ήταν τα εμποδιζόμενα άτομα, η κατακραυγή περί τσιμεντώματος δεν σταμάτησε ποτέ. Και τώρα συνεχίζεται. Παρότι δεν χρησιμοποιήθηκε οπλισμένο σκυρόδεμα στους διαδρόμους. Ε, και;
Και, αγαπητοί ακτιβιστές, το γεγονός είναι πως πλέον οι άνθρωποι με αναπηρία περπατάνε χωρίς να σκοντάφτουν, να χτυπάνε, ή να πέφτυν. Όπως και όλοι οι επισκέπτες της Ακρόπολης δηλαδή, ιδίως οι κάποιας ηλικίας. Μπαααααα. Τον χαβά τους εκείνοι.
Ξαναθυμήθηκαν όμως τους ανάπηρους τις τελευταίες μέρες, γιατί το ασανσέρ είναι εκτός λετουργίας. Όταν 18.000 άτομα επισκέπτονται μέσα σε μια μέρα την Ακρόπολη, και είναι ακόμα Μάιος, πώς να εξυπηρετηθούν όσοι από αυτούς έχουν ανάγκη ανελκυστήρα; Όπως είπε η υπουργός, είχε προγραμματιστεί να κάνει 200 διαδρομές ημερησίως, με δύο αμαξίδια τη φορά, και τελικά εξυπηρετεί 2.000 ανθρώπους- γιατί προστέθηκαν και οι εμποδιζόμενοι να βαδίσουν άνετα, κάποιοι ασθενείς με σοβαρές ασθένειες κ.α.
Βρεθήκαμε λοιπόν σε φάση να είναι δύο εβδομάδες εκτός λειτουργίας το ασανσέρ και να χρειάζεται ακόμα μια εβδομάδα για τις επισκευές. Είπε και η υπουργός Πολιτισμού πως είναι φανερό πως δεν επαρκεί και θα κατασκευαστεί και δεύτερος ανελκυστήρας, μεγαλύτερος.
Πρέπει βέβαια να τονίσουμε πως σε αυτές τις δύο εβδομάδες, κανένας άνθρωπος με πρόβλημα δεν ανέβηκε στον Ιερό Βράχο. Ανάμεσά τους και σαράντα δύο ανάπηρα άτομα, συμμετέχοντα από 9 χώρες στο 1ο Διεθνές Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Ενεργητικής Αποκατάστασης. Η επίσκεψή του σχεδιαζόταν εδώ και ένα χρόνο, πλην λόγω του προβλήματος, δεν πήγαν.
Κακό; Κάκιστο. Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος όταν δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μια επίσκεψη στην Ακρόπολη, επίσκεψη που για πολλούς αποτελεί όνειρο ζωής. Όμως, δυστυχώς, στη ζωή συμβαίνουν και δυσάρεστα. Θα μου πείτε να μη συμβαίνουν. Σε έναν ιδεατό κόσμο, δεν θα συνέβαιναν. Συνέβησαν όμως. Κακώς; Μάλιστα, λέω και πάλι. Υπήρχε όμως τρόπος να παρακαμφθούν; Ή να προληφθούν; Δυστυχώς δεν υπήρχε.
Αλλά τώρα πλέον δεν είναι άνοιξη, η αντιπολίτευση καταγγέλλει το υπουργείο Πολιτισμού για μια βλάβη για την οποία τίποτα καλύτερο δεν μπορούσε να γίνει από αυτό που γίνεται.
Αφήνω μερικούς που λένε πως ο ανελκυστήρας της Ακρόπολης δεν λειτουργεί γιατί δεν σχεδιάστηκε για τις ανάγκες της Ακρόπολης, αλλά στους χρόνους και τις ανάγκες του χορηγού. Είναι οι ίδιοι που για να χωροθετηθεί ο δεύτερος ανελκυστήρας θα διαρρηγνύουν πάλι τα ιμάτιά τους. Αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο πέρα από την προσωπική τους ατζέντα.
Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτός έχει άλλο πρόβλημα, με τις βλαμμένες που πήγαν και έκαναν pole dancing μπροστά στο Ανάκτορο στην Κέρκυρα. Βεβαίως βλάφθηκε το μνημείο με τέτοιο ευτελές θέαμα. Βεβαίως δεν έπρεπε να συμβεί. Αλλά ποιος έπρεπε να το σταματήσει μέσα στη νύχτα; Η αστυνομία.
Όχι, σου λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, να… παραιτηθεί η Μενδώνη. Καλά, δεν το είπε έτσι. «Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, στον εξωτερικό χώρο των Παλαιών Ανακτόρων της Κέρκυρας, που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, και συγκεκριμένα στο τμήμα στο οποίο στεγάζεται η Δημοτική Πινακοθήκη της Κέρκυρας, γυναίκες εκτελούσαν παρωδία καλλισθενικής γυμναστικής προς επίδειξη εσωρούχων» γράφει σε ανακοίνωσή του. Και συνεχίζοντας επισημαίνει: «Το απαράδεκτο αυτό γεγονός, δυστυχώς, δεν είναι το πρώτο που συμβαίνει» καταλήγοντας στη γνωστή επωδό, πως είναι ακατάλληλη. Είναι ακατάλληλη για το παπούτσι επάνω από την Ακρόπολη (με ντρόουνς που πετούσαν από το Ζάππειο θυμίζω) και δεν ξέρω για τι άλλο. Α, όχι, ξέρω. Για το προπατορικό αμάρτημα.
Πολλοί καλοί μου φίλοι από το Facebook σχολιάζουν γλωσσικά αμαρτήματα, δίνοντάς μου την ευκαιρία και την ευχέρεια να τα αντιγράφω.
-Δημοσιογράφος από Σέρρες, σήμερα:
(Το ουράνιο) είναι
“βαρέο μέταλλο”…
Ελαφρύ ύπνο να έχουμε! (Μαρία, σπουδαία αρχαιολόγος)
-Σας θυμίζυμε ότι, ότι κι αν έχει υπωθεί ή υπάρχει, έχει υπωθεί, στοιχειοθετηθεί και αποδειχθεί από τους Ελληνες, ακόμα και στο…χιούμορ (Υπάρχωωωωω, σε λίγο όμως θα σκάσω!- Από την επίσης σπουδαία αρχαιολόγο Βασιλική)
-Πώς λεγόταν το σύστημα με το οποίο επικοινωνούσαν οι αρχαίοι; Φρυκτώρια!
Σιγά μεγάλε και παρουσιάζεις και τηλεπαιχνίδι. Φρυκτωρία η μία, φρυκτωρίες οι φωτιές που άναβαν σε λόφους και υψώματα για να μεταφέρουν ένα μεγάλο νέο. Π.χ. λέγεται πως η πτώση της Τροίας έγινε γνωστή στην Ελλάδα μέσω φρυκτωριών.
Αμ να ήταν ο μόνος; Μίλτος Σαχτούρης είναι το ζητούμενο όνομα του ποιητή, σε άλλο παιχνίδι γνώσεων. «Ο οποίος έγραψε κυρίως ποιήματα» ξεφουρνίζει ο παρουσιαστής. Δεν θέλω να σε πικράνω, αλλά ο Σαχτούρης έγραψε ΜΟΝΟ ποιήματα.
Τριτώνει το κακό; Και… τεταρτώνει και λοιπά. Ερώτηση στο ίδιο τηλεπαιχνίδι για τον Παυσανία. Τι ήταν; Περιηγητής. Μάλιστα. Εγραψε το «Ελλάδος περιήγησις» σημειώνει ο παίκτης. Εκεί που λέει για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων εκείνους τους καιρούς λέει ο παρουσιαστής. Εμ, δεν ανοίγει η γη να σε καταπιεί. Γι’ αυτό τα ακούμε ετούτα.
Ερωτώ ξανά, μήπως και πάρω ποτέ καμιά απάντηση. Στο μοντάζ δεν τα βλέπει κανείς να τα κόψει;
-Το ανακατέλειψαν λέει συνάδελφος σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή. Και ουδείς της λέει πως το ανακατέλαβαν, απλώς επειδή ουδείς το κατάλαβε!
Καπάκι έκανε και το δεύτερο λάθος λέγοντας «έφεραν εις πέρα». Πέρα- δώθε στο σχολείο, πού να κάτσει να διαβάσει μια ωρίτσα;
-6.00 χαράματα σήμερα. Μόλις μισοξύπνησα. Ανοίγω τηλεόραση. Δημοσιογράφος (μπαα) αστυνομικού ρεπορτάζ: «του κατάφερε μια μαχαιριά με ξυράφι».
Άσταναπάνε. Ξανακοιμάμαι.
Κι εμείς σύσσωμοι. Και το υπουργείο Παιδείας. Κυρίως αυτό.
Οι Κροάτες των; Κροατών θα πείτε. Μην ορκίζεστε. Μπορεί να κάνει και των Κροάτων, όπως είπαν σε αθλητική εκπομπή- να ήταν και το μόνο λάθος…
«Όταν ήμουν 14, η μητέρα μου και εγώ διασχίσαμε την Αμερική μέσω του Ιντερστάιτ 10 για τη Φλόριντα, σε ένα Winnebago που κυλούσε στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο με μια ναυτική αίσθηση» Πώς είπατε; Πώς εί-πα-τε;
Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας: «Ο χρόνος κυριολεκτικά πάγωσε». Αχ, σε χιλιοπαρακαλώ συνάδελφε, θέλω να μάθω πώς γίνεται. Πώς παγώνει ο χρόνος κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά; Με πάγο; Χωρίς;
Καλά τα έλεγε ο Θέμης Ανδρεάδης: θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν».
Μισόν αιώνα (παρά δύο χρόνια) ήταν κρυμμένο το μέγα μυστικό του Φρέντι Μέρκιουρι. Είχε κόρη με τη σύζυγο ενός φίλου του. Ο σύζυγος ήξερε ποιος είναι ο πατέρας και ο Φρέντι ήταν πάντοτε κοντά στο παιδί του, όπως το ίδιο λέει.
Διαβάζεις τα σχόλια κάτω από το θέμα και σε πιάνει μαύρη θλίψη. Ο Μέρκιουρι, γι’ αυτούς που σχολιάζουν, δεν είναι το τεράστιο ταλέντο, η «ψυχή» των Queen, ο άνθρωπος που έδωσε το «είναι» του στη μουσική. Δεν είναι, καν, ο αυτοκαταστροφικός Φρέντι, τόσο τρωτός, τόσο ανθρώπινος.
Είναι ένας (ένας, έτσι αόριστα) που εντάξει, έγραψε και ένα δυο τραγούδια, αλλά τι να μας πει ένας Ινδός ομοφυλόφιλος;
Πόσος ρατσισμός και ομοφοβία υπάρχουν στην κοινωνία μας!
Θα πείτε τώρα το κατάλαβες;
Όχι, μα δεν παύει να με καταθλίβει.
