Το να ονειροπολείς και να ζεις σε μια άρνηση είναι ένας τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα. Όπως όμως έχει αποδείξει η ζωή δεν είναι δυνατόν να αποφεύγεις την πραγματικότητα για πάντα. Αργά ή γρήγορα πρέπει να ξυπνήσεις και να την αντιμετωπίσεις.
Πρόκειται για μια διαπίστωση η οποία ταιριάζει απόλυτα για την κατάσταση την οποία βρίσκεται, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ολλανδία, το σύστημα της καταρρακωμένης παγκοσμιοποίησης, της πράσινης ουτοπίας, της άρνησης της ιστορίας, της αμφισβήτησης των ιδεών, των παραδόσεων, των ηθών και των αξιών της φιλελεύθερης δημοκρατίας και πάνω από όλα το ολοκληρωτικά αποτυχημένο σύστημα της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, το οποίο έχει οδηγήσει την Ευρώπη στα πρόθυρα της γενικευμένης έκρηξης.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Για κάποιους, όπως αποδεικνύεται από το τελευταίο άρθρο μου εδώ στο ελεύθερο σε ιδέες και προβληματισμό, βήμα του thepresident.gr, το αποτέλεσμα μόνο έκπληξη δεν προκάλεσε. Απλά λειτουργεί ως μια επιβεβαίωση για το οποίο ορθολογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι που σέβονται τις πραγματικά δημοκρατικές ιδέες, αξίες και παραδόσεις, αλλά πάνω από όλα την ιστορία, προειδοποιούν εδώ και χρόνια.
Παρακολουθώ με θλίψη και απογοήτευση τις αντιδράσεις και τα σχόλια αναφορικά με τον αποτέλεσμα των εκλογών στην Ολλανδία, όπου κέρδισε εμφατικά (37 έδρες) το Κόμμα PVV, του Geert Wilders, από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη και όλο το δυτικό κόσμο, αλλά και από τους εκπροσώπους του αποσαθρωμένου πλέον συστήματος, και πραγματικά επιβεβαιώνεται περίτρανα, η παραπάνω διαπίστωση περί άρνησης της πραγματικότητας.
Η αριστερά και η τελειωμένη σοσιαλδημοκρατία της άκρατης παγκοσμιοποίησης, της πράσινης, χωρίς σχέδιο, ανάπτυξης και του woke culture, θρηνεί και κινδυνολογεί, έχοντας πέσει στο καναβάτσο.
Σκοτεινή αυγή, απειλή για την κοινωνία και τη δημοκρατία, η δική μας 11η Σεπτεμβρίου, είναι ορισμένα από τα σχόλια που κυριαρχούν.
Παρόλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ότι ένας συντηρητικός πολιτικός, ο οποίος απεμπόλησε τις συντηρητικές αρχές του και εξελίχθηκε σε θιασώτη της καταστροφικής παγκοσμιοποίησης, ο απερχόμενος πρωθυπουργός, Μαρκ Ρούτε, και ένα εξέχων μέλος της χρυσοκάνθαρης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και της Πράσινης Αριστεράς, ο Φράνς Τίμερμανς, οδηγήθηκαν εκκωφαντικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Αντί κάποιοι να αναρωτηθούν γιατί συνέβη αυτό, μιλούν για κατάρρευση, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και του κράτους δικαίου. Η κινδυνολογία που προσπαθούν να περάσουν, οι αριστεροί ακτιβιστές και οι μασκαρεμένοι με το μανδύα του κεντρώου, και είναι ότι όλα αυτά τα υπέρτατα αγαθά της ελευθερίας βρίσκονται υπό πολιορκία, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν γιατί οι ψηφοφόροι απέρριψαν με εμφατικό τρόπο τις πολιτικές τους.
Είναι δεδομένο ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης συνασπισμού μετά από αυτό το αποτέλεσμα θα είναι μια δύσκολη εξίσωση, την τελευταία φορά πέρασαν εννέα μήνες. Είναι επίσης βέβαιο, ότι θα γίνει κάθε προσπάθεια να υπάρξει κυβέρνηση η οποία θα εξαιρέσει τον Wilders, και ας πρόκειται για μια τερατογέννεση πίσω από κλειστές πόρτες, η οποία μόνο τη βούληση του εκλογικού σώματος δεν θα αντικατοπτρίζει. Το ενδιαφέρον αυτή τη φορά είναι να δει κανείς το πως τα άλλα κόμματα θα καταφέρουν να αγνοήσουν όχι μόνο το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά και τις νέες δημοσκοπήσεις που με μεγάλη πλειοψηφία προτιμούν να δουν ένα δεξιό συνασπισμό, παρά έναν κεντρώο ή αριστερό.
Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά το αποσαθρωμένο σύστημα οδεύει σε δήθεν φιλελεύθερες απαντήσεις, όπως αυτές που οδήγησαν στο χάλι που βιώνουμε σήμερα, λόγω της άρνησης και της φθορά εκ των έσω στα δημοκρατικά εκλογικά αποτελέσματα του Brexit και της εκλογής Τράμπ, στην προεδρία της Αμερικής το 2016.
Το μέχρι το πραγματικό αποτέλεσμα των εκλογών στην Ολλανδία, φαβορί για την πρωθυπουργία, καρεκλοκένταυρος των Βρυξελλών, Φράνς Τίμερμανς, μιλώντας στους υποστηρικτές του μετά την ήττα, είπε ότι είναι πλέον καιρός να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Αυτό που δεν είπε, είναι ότι προφανώς μιλά για μια δημοκρατία και ένα κράτος δικαίου, όπως αυτός και το σύστημα των συντρόφων του στο πάρτι δεκαετιών, στην πλάτη των απλών ευρωπαίων πολιτών, αντιλαμβάνεται.
Εκείνο που αυτός και οι συνδαιτημόνες του στο φαγοπότι δεν μας λένε είναι εάν το πραγματικό πρόβλημα είναι ο Wilders και το αποτέλεσμα των εκλογών, που μιλάει για τη εξασφάλιση εσωτερικής ασφάλειας στους δρόμους των πόλεων της Ολλανδίας και του δυτικού κόσμου, μιλάει για ασφάλεια και προστασία των συνόρων, για σεβασμό των αρχών της οικογένειας και ανθίσταται στη λογική του γονέας 1 και γονέας 2, στην καταστρατήγηση κάθε ιδέας, αρχής και παράδοσης του δυτικού πολιτισμού από την εξάπλωση του woke culture, και πάνω από όλα που κρούει των κώδωνα του κινδύνου στην εξάπλωση του εξτρεμιστικού Ισλάμ (έχοντας χαρακτηρίσει τον Ερντογάν τρομοκράτη), μέσα στις δυτικές κοινωνίες, έτσι ώστε στο άμεσο μέλλον να αποφύγουμε γεγονότα σαν αυτά που βίωσε το Ισραήλ, στις τερατώδεις τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, από του δολοφόνους τρομοκράτες της Χαμάς.
Ένα είναι σίγουρο. Εάν το αποσαθρωμένο σύστημα που έχει οδηγήσει τη Δύση, στα πρόθυρα της καταστροφής συνεχίσει την πορεία άρνησης της πραγματικότητας, ο Wilders, o Milei στην Αργεντινή, η Λεπέν στη Γαλλία, ο Όρμπαν στην Ουγγαρία και ο Τράμπ στην Αμερική, θα μοιάζουν όαση μπροστά στο επερχόμενο κύμα.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.