Υπάρχει μια άποψη σύμφωνα με την οποία, η κατεύθυνση στην οποία στρέφεται το εκλογικό σώμα στην Ολλανδία, αποτελεί πυξίδα για το που οδηγούνται οι πολιτικές εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Είναι ξεκάθαρο ότι, σε ευρωπαϊκό επίπεδο και γενικά στο δυτικό κόσμο, υπάρχει ένα ρεύμα προς συντηρητικές και πιο παραδοσιακές πολιτικές, το οποίο ανθίσταται, στην κουλτούρα της ακύρωσης (woke culture), την καραμέλα της κλιματικής αλλαγής, η οποία αποτελεί άλλοθι για ασυνάρτητες και χωρίς στρατηγική πολιτικές στον κρίσιμο τομέα της ενέργειας, αλλά γενικότερα πολιτικές που θέτουν σε κίνδυνο την οικονομική σταθερότητα και την εθνική ασφάλεια.
Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται σήμερα στην Ολλανδία, εάν δεν προκύψει μεγάλη ανατροπή, θα σηματοδοτήσουν το τέλος μιας θητείας 13 χρόνων στην διακυβέρνηση της χώρας, από τον πρωθυπουργό, Μαρκ Ρούτε, αντανακλώντας μια βαθιά απογοήτευση της κοινής γνώμης, έναντι των συστημικών κομμάτων, οδηγώντας σε μια συστημική ανατροπή σε μια από τις πλουσιότερες και πιο ευτυχισμένες χώρες της Ευρώπης.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Το κόστος ζωής στην Ολλανδία βρίσκεται στην κορυφή των θεμάτων που απασχολεί το εκλογικό σώμα, με τις τιμές των κατοικιών να έχουν αυξηθεί κατά 65% την τελευταία πενταετία,. Επίσης σημαντικό θέμα είναι το κόστος της απαλλαγής από τον άνθρακα, σε μια χώρα που βρίσκεται στην κορυφή ενός από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στον κόσμο, με τους αγρότες να είναι ξεσηκωμένοι για τους περιορισμούς της ρύπανσης. Κορυφαίο θέμα και το μεταναστευτικό, όπου η επιθυμία για μια σκληρότερη μεταναστευτική πολιτική είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Ακόμη και η διάδοχός του Ρούτε στην ηγεσία του, πρώην πρόσφυγας, λέει ότι η Ολλανδία έχει γίνει πολύ ανεκτική.
Μετά από χρόνια ευημερίας του συστήματος της παγκοσμιοποίησης, τα πατριωτικά και πιο εθνοκεντρικά κόμματα, όπως το ευρωσκεπτικιστικό PVV, του Geert Wilders, και το Κόμμα των Αγροτών BBB, είναι πολύ πιθανό να συγκεντρώσου το 40%. Στις δημοσκοπήσεις το PVV, δίνει μάχη στήθος με στήθος με το κυβερνών κόμμα του απερχόμενου πρωθυπουργού, Μαρκ Ρούτε.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειχναν μια σταθερή συσπείρωση, γύρω από τρείς υποψηφίους, εκτός του Wilders. Μια αριστερή συμμαχία υπό την ηγεσία του πρώην Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φράνς Τίμερμανς, τους φιλελεύθερους του Ρούτε, υπό τον Γιεσίλγκεζ Ζεγκέριους, και ένα νέο κόμμα που δημιουργήθηκε από τον Πίτερ Όμτζιγκιτ, ο οποίος συνδυάζει μια αριστερή στάση σε κοινωνικά ζητήματα με σκληρές αντιμεταναστευτικές πολιτικές. Το Κόμμα των Αγροτών, ενώ κάποια στιγμή είχε φτάσει στο 20%, έχει υποχωρήσει στο 10%, στις δημοσκοπήσεις. Πρόκειται για μια αμφίρροπη εκλογική μάχη, η οποία κυριαρχείται από τη δεξιά.
Κανείς δεν ξεπερνά το 20% στις δημοσκοπήσεις, με αποτέλεσμα να θεωρείται βέβαιη μια κυβέρνηση συνασπισμού, με ισχυρή πιθανότητα συμμετοχής του PVV, του Wilders. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για ακροδεξιά, αλλά για μια καθαρή παραδοσιακή κεντροδεξιά, που αντικατοπτρίζει την πλειοψηφία στην Ευρώπη. Τα προβλήματα στην οικονομική ανάπτυξη, το μεταναστευτικό, η εσωτερική ασφάλεια, η εθνική ασφάλεια, ειδικά μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς, εναντίον του Ισραήλ, μετατοπίζουν τη Γαλλία και τη Γερμανία προς τα δεξιά, και σήμερα, εκτός απρόοπτου, θα δείξει το δρόμο η Ολλανδία.
Η μεγαλύτερη και πλέον κρίσιμη εκλογική διαδικασία για το μέλλον της Δύσης και της Ευρώπης, θα λάβει χώρα σε 12 μήνες με τις προεδρικές εκλογές στην Αμερική, αλλά μέχρι τότε οι σημερινές εκλογές στην Ολλανδία είναι ένα πρώτο σημαντικό μήνυμα.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
