Οι οικονομολόγοι της Goldman Sachs προβλέπουν για την παγκόσμια ανάπτυξη πτωτική τροχιά ενώ οι προβλέψεις για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας έως το 2075 είναι δυσοίωνες.
Δύο δεκαετίες από τότε που περιέγραψαν με ακρίβεια περίφημα τις μακροπρόθεσμες προβλέψεις ανάπτυξης για τις οικονομίες BRIC, οι οικονομολόγοι με επικεφαλής τον Jan Hatzius επέκτειναν τις προβλέψεις τους σε 104 χώρες για τον επόμενο μισό αιώνα.
Τα συμπεράσματά τους είναι τα εξής:
• Η παγκόσμια ανάπτυξη θα είναι κατά μέσο όρο λίγο κάτω από το 3% ετησίως την επόμενη δεκαετία, από 3,6% τη δεκαετία πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση, και θα βρίσκεται σε σταδιακά πτωτική πορεία στη συνέχεια, αντανακλώντας την επιβράδυνση της αύξησης του εργατικού δυναμικού.
• Οι αναδυόμενες αγορές θα συνεχίσουν να συγκλίνουν με τα βιομηχανικά έθνη, καθώς η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ινδία, η Ινδονησία και η Γερμανία βρίσκονται στην κορυφή του πίνακα κατάταξης των μεγαλύτερων οικονομιών όταν υπολογίζονται σε δολάρια. Η Νιγηρία, το Πακιστάν και η Αίγυπτος θα μπορούσαν επίσης να συμπεριληφθούν μεταξύ των μεγαλύτερων οικονομιών.
• Οι ΗΠΑ είναι απίθανο να επαναλάβουν τις σχετικά ισχυρές επιδόσεις της τελευταίας δεκαετίας και η μεγάλη ισχύς του δολαρίου θα υποχωρήσει επίσης τα επόμενα 10 χρόνια.
• Ενώ η εισοδηματική ανισότητα μεταξύ των χωρών έχει μειωθεί, θα συνεχίσει να αυξάνεται στο εσωτερικό τους.
Οι οικονομολόγοι Kevin Daly και Tadas Gedminas βλέπουν τον προστατευτισμό και την κλιματική αλλαγή ως κινδύνους που είναι «ιδιαίτερα σημαντικοί» τόσο για την ανάπτυξη όσο και για τη σύγκλιση των εισοδημάτων.
«Οι προβλέψεις μας υποδηλώνουν ότι έχουμε περάσει το υψηλό σημείο της παγκόσμιας δυνητικής ανάπτυξης», ανέφεραν στην ανάλυσή τους οι οικονομολόγοι. «Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της προβλεπόμενης επιβράδυνσης οφείλεται στα δημογραφικά στοιχεία. Η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού έχει μειωθεί στο μισό τα τελευταία 50 χρόνια», πρόσθεσαν.
Τέλος, σημείωσαν ότι η βραδύτερη αύξηση του πληθυσμού είναι «ένα καλό πρόβλημα» επειδή συνεπάγεται λιγότερη πίεση στο περιβάλλον. Θα παρουσιάσει, ωστόσο «μια σειρά από οικονομικές προκλήσεις», όπως το πώς τα έθνη θα πληρώσουν για το αυξανόμενο κόστος υγείας του γηράσκοντος πληθυσμού τους.
