Κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει το γεγονός, ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το μοναδικό μεγάλο λιμάνι της Θράκης, «κουβαλά στην πλάτη του» μια αξιοσημείωτη πορεία. Ήταν τέλη του 19ου αιώνα, όταν οι τότε Οθωμανικές αρχές, απεύθυναν κάλεσμα σε Γάλλους κατασκευαστές, προκειμένου να αναλάβουν την κατασκευή του. Έτσι και σε συνδυασμό και με την γειτνίαση του με τον σιδηρόδρομο, κατάφερε να προσελκύσει το διεθνές εμπόριο και να καταταχθεί στη λίστα με τους πιο σημαντικούς λιμένες των Βαλκανίων, με την εξαγωγική του κίνηση να είναι εντυπωσιακή.
Γράφει η Ιωάννα Μουμτζίδου
Ακόμη, συνέβαλλε στην ανάπτυξη της περιοχής το οποίο είχε ως αποτέλεσμα, να καταστήσει την Αλεξανδρούπολη( σε αυτό το σημείο, ας μην παραληφθεί να αναφερθεί και το προηγούμενο όνομα της, ως Δεδεαγάτς, δηλαδή παλαιό δέντρο), ως τη βασική συνδετήρια πύλη ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, της Μεσογείου και της Ασίας. Μπορεί, ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, να εμφανίστηκαν προκλήσεις και δοκιμασίες για την περιοχή. Το λιμάνι όμως, ήταν εκεί, για να αναλάβει το ρόλο του στυλοβάτη, να ορίσει για μια ακόμη φορά τον μέλλον της και να την εδραιώσει ως το μεγαλύτερο οικονομικό, αναπτυξιακό και κοινωνικό κέντρο που κατέχει η Βόρεια Ελλάδα στους κόλπους της.
Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ, ΩΣ «ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΝΑΤΟ» ΚΑΙ Η ΕΝΟΧΛΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Είναι ξεκάθαρο, πλέον, με βάση και τα παραπάνω λεγόμενα, ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, αποτελεί ένα σημείο «στρατηγικής σημασίας». Το μεγαλύτερο του πλεονέκτημα, δεν είναι άλλο φυσικά, από τη γεωγραφική του θέση. Αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει και το δημοσίευμα της έντυπης έκδοσης της εφημερίδας, Frankfurter Allgemeine Zeitung. Όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει, «το λιμάνι της Θράκης έχει καθιερωθεί ως σταθμός μεταφόρτωσης για τις προμήθειες όπλων από τη Δύση σε χώρες του Εύξεινου Πόντου, δηλαδή τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ουκρανία». Και συνεχίζει, λέγοντας, ότι ήδη στην Ελλάδα, φέρει το όνομα «λιμάνι του ΝΑΤΟ». Ενδεχομένως, κάποιος μπορεί να θέσει το ερώτημα: Μα γιατί να αποδοθεί αυτός ο βαρύς χαρακτηρισμός? Οι παρακάτω γραμμές, μπορούν να δώσουν την απάντηση. Το ενδιαφέρον των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την ευρύτερη περιοχή της Θράκης, πόσο μάλλον για το λιμάνι της, έχει ξεχωρίσει. Οι Νατοϊκές δυνάμεις εκτίμησαν, ότι η Αλεξανδρούπολη, συνεπώς και ο λιμένας της, θεωρείται ένα ασφαλές σημείο έτσι ώστε να παρατάξουν τα στρατεύματα τους προς τα Βαλκάνια, την Κεντρική αλλά και την Ανατολική Ευρώπη. Επί πρόσθετα, συμπληρώνοντας και τις παλαιότερες τοποθετήσεις κορυφαίου διπλωμάτη της αμερικανικής πρεσβείας, ο οποίος, τόνισε ως «κάτι το φοβερό για τις σχέσεις ΗΠΑ-Ελλάδας». Βέβαια, σε αυτό το σημείο, χρήζει απαραίτητη σημασία να εκφραστεί και μια επιπλέον ενδιαφέρουσα οπτική, σχετικά με την Πενταετή Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας και ΗΠΑ. Ότι για την Αμερική, η Αλεξανδρούπολη κατείχε έναν από τους πρωταρχικούς ρόλους για την ανανέωση της. Συνεπώς, τα επιχειρήματα που παρατέθηκαν, με σκοπό να απαντηθεί το ερώτημα, δεν χωράνε περιθώριο αμφισβήτησης.
Εντούτοις, όλη αυτή η αίγλη την οποία απολαμβάνει η Αλεξανδρούπολη και το λιμάνι της, προκαλεί την δυσφορία της γείτονος χώρας, η οποία δεν είναι άλλη από την Τουρκία. Η Τουρκία, αρνείται πεισματικά να αποδεχτεί, την αναβάθμιση που λαμβάνει χώρα στην περιοχή, εξαιτίας της παρουσίας της Αμερικής και του ΝΑΤΟ αλλά και της δημιουργίας πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αέριου, LNG, του οποίος στόχος του είναι η προμήθεια φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιφέρεια της ΝΑ Ευρώπης. Γι’ αυτό, δεν διστάζει να προβαίνει, σε απαράδεκτες δηλώσεις και ενέργειες. Άλλωστε, είναι νωπές οι μνήμες, από το Μάρτιο του 2020, όταν αποπειράθηκε μια υβριδική επίθεση.
ΕΞΑΓΩΓΙΚΟΣ ΚΟΜΒΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΥΚΡΑΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
Το ημερολόγιο έγραφε 24 Φεβρουαρίου, όταν οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις, εισέβαλλαν στο Ουκρανικό έδαφος, μετά από εντολή του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν. Από εκείνη τη χρονική στιγμή και έπειτα, η παγκόσμια κοινότητα, εξακολουθεί να παρατηρεί «μουδιασμένη» τις εξελίξεις, που συνεχίζουν να διαδραματίζονται στην περιοχή. Μια από αυτές, είναι, ο αποκλεισμός των ουκρανικών λιμανιών στη Μαύρη Θάλασσα. Εκατομμύρια τόνοι προϊόντων, σιτηρών, κυρίως, είναι αποθηκευμένοι και «περιμένουν» να εξαχθούν. (Για την ιστορία, να ειπωθεί, ότι, η Ουκρανία μαζί με τη Ρωσία, αντιπροσωπεύουν το 30% των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού. Αλλά και η Ουκρανία, θεωρείται ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας παγκοσμίως σιταριού και καλαμποκιού και η πρώτη χώρα παραγωγής γυαλιού.) . Έτσι, με όλο το αίσθημα αλληλεγγύης που διακατέχει την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκδήλωσε το ενδιαφέρον της, ούτως ώστε να συμβάλλει στην προσπάθεια απεμπλοκής εξαγωγής των ουκρανικών προϊόντων. Οι λύσεις που εξετάζει, είναι πολλές. Αυτή όμως που κρίνεται ως η καταλληλότερη και έχει το προβάδισμα, είναι οι εξαγωγές να πραγματοποιούνται μέσω του Θρακικού λιμανιού. Κορυφαία διπλωματική πηγή, με άμεση γνώση της κατάστασης, έχει δηλώσει ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πυρετός διαβουλεύσεων μεταξύ της Ε.Ε, ουκρανικής και ελληνικής πλευράς. Ειδικότερα, για να αποφευχθεί η γεμάτη με νάρκες Μαύρη Θάλασσα και τα στενά του Βοσπόρου που «ασφυκτιούν», αυτό που προτείνεται, είναι να πραγματοποιηθεί ένα άνοιγμα χερσαίου διαδρόμου με προορισμό την Εβρίτικη πρωτεύουσα και στη συνέχεια, οι εξαγωγές να υλοποιούνται από το λιμάνι της. Συμπληρωματικά, στις σκέψεις των Ουκρανών, είναι και το σενάριο εισαγωγής προϊόντων από τη Δύση μέσω Αλεξανδρούπολης
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Συμπερασματικά, είναι προφανές, ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, κέρδισε επάξια την ψήφο εμπιστοσύνης, για το μεγάλο εύρος των δυνατοτήτων που παρέχει.. Οι χερσαίες, οι θαλάσσιες, οι σιδηροδρομικές και οι ενεργειακές μεταφορές που προσφέρει, δημιουργούν έναν «εκρηκτικό» συνδυασμό που ενισχύει την οικονομία της χώρας, αλλά και οικονομία της περιοχής, αντίστοιχα. Από νωρίς έγινε αντιληπτό, ότι θα διασχίσει μια λαμπρή σταδιοδρομία αλλά και θα εδραιωθεί ως ένας σημαντικός «παίχτης» στη γεωπολιτική σκακιέρα.
