Η τελευταία ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για τον πληθωρισμό διέλυσε τις όποιες αυταπάτες είχαν απομείνει. Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μία εξαιρετικά σοβαρή απειλή: η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις πέρα από τις επιπτώσεις που έχουν στην καθημερινότητα των πολιτών, ναρκοθετούν τη δυνατότητα της ανάκαμψης ύστερα από μια μακρά περίοδο δυσκολιών και κρίσεων. Στην περιγραφή του φαινομένου θεωρητικά θα έπρεπε να συμφωνούμε όλοι, καθώς είναι τόσο σαφή τα δεδομένα και τόσο ηχηρή η φωνή των παραγωγικών τάξεων ότι δεν πάει άλλο, αναφέρει ο τομεάρχης Ανάπτυξης και Επενδύσεων του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Αλέξης Χαρίτσης.
Παρόλα αυτά, κάποιοι επιμένουν να αρνούνται την πραγματικότητα. Η πρόσφατη συνέντευξη του πρωθυπουργού κινήθηκε στο γνωστό κλίμα των καθησυχαστικών διαβεβαιώσεων ότι σύντομα όλα θα είναι καλύτερα. Ήταν κάτι σαν εκείνο το «τελευταίο μίλι» της πανδημίας. Η επιλογή του πρωθυπουργού σχετίζεται με τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την ακρίβεια: προσδοκώντας ότι αυτή θα υποχωρήσει από μόνη της, περίπου ως φυσικό φαινόμενο, αρνείται να πάρει αποφασιστικά μέτρα. Στη σοβαρή του διάσταση, το κύριο επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι η λήψη μέτρων δεν θα έχει αποτέλεσμα και οι δημοσιονομικοί περιορισμοί επιβάλουν να περιμένουμε με την ελπίδα ότι όντως είμαστε στο τελευταίο μίλι, είπε.
Ο κ. Χαρίτσης αναφέρει πως είναι μια αναποτελεσματική και επικίνδυνη επιλογή. “Βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε ακριβώς επειδή εδώ και μήνες η κυβέρνηση πορεύεται με το δόγμα της αδράνειας αναμένοντας καλύτερες μέρες. Αυτή τη στιγμή δυστυχώς δεν υπάρχει καμία έγκυρη εκτίμηση ότι η ακρίβεια θα υποχωρήσει τους επόμενους μήνες. Σε παγκόσμια και ευρωπαϊκή κλίμακα διαφαίνεται ότι η κατάσταση θα παραμείνει κρίσιμη για καιρό. Αν προσθέσουμε και τον παράγοντα του απρόβλεπτου -όπως στην περιφερειακή σύγκρουση στην Ουκρανία- τότε η εικόνα περιπλέκεται και άλλο. Υπό αυτές τις συνθήκες, η αδράνεια κοστίζει και θα συνεχίσει να κοστίζει”, προσέθεσε.
Η ακρίβεια -όπως και η πανδημία- μας υπενθυμίζει με σκληρό τρόπο την σημασία των πολιτικών επιλογών. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ειδικά το επιτελείο του πρωθυπουργού προέρχεται από μια παράδοση, ιδεολογική και κοινωνική, αποθέωσης της αυτορρύθμισης της αγοράς, δυσπιστίας για κάθε τι το δημόσιο, αποστροφής για την κρατική και κοινωνική παρέμβαση. Δεν είναι μια λογική δίχως αντιφάσεις- αυτή τη στιγμή η επιλογή της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος (που κατά τα άλλα δεν υπάρχει) με απευθείας αναθέσεις, υπογραμμίζει τα όρια ενός κρατικοδίαιτου μοντέλου που την ίδια ώρα που απομυζά το δημόσιο ταμείο ομνύει στα νάματα του νεοφιλελευθερισμού.
Ο κ. Χαρίτσης αναφέρει πως πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από την άλλη, βρίσκεται σε αντιστοιχία με τη σύγχρονη παγκόσμια συζήτηση για τη νέα εποχή των δημόσιων πολιτικών με στόχο την άρση των ανισοτήτων και τη μακροπρόθεσμη θωράκιση των κοινωνιών μας. Εμείς δεν αναμένουμε κάποιο αόρατο χέρι της αγοράς να εξαϋλώσει την ακρίβεια. Την αντιμετωπίζουμε ως μια απειλή που απαιτεί από την πλευρά του Κράτους σχέδιο για την αξιοποίηση κάθε υπαρκτής δυνατότητας και την υιοθέτηση πολιτικών που παράγουν αποτέλεσμα (όπως οι χώρες που μείωσαν ήδη έμμεσους φόρους στην ενέργεια και αύξησαν τον κατώτατο μισθό).
Η ακρίβεια δεν είναι νομοτέλεια. Υπάρχει διέξοδος. Αλλά αυτή απαιτεί την κατανόηση της πραγματικότητας, την αξιολόγηση του κινδύνου και εν τέλει ένα εκτεταμένο και κοστολογημένο πλέγμα μέτρων που δεν θα επιδοτούν την ανεξέλεγκτη λειτουργία των αγορών, αλλά θα καταπολεμούν την ακρίβεια αποφασιστικά, καταλήγει.
