Το νομοσχέδιο για την Προστασία της Εργασίας αποτελεί μια καίρια επικαιροποίηση της εργατικής νομοθεσίας, η οποία παρέμενε στο ίδιο πλαίσιο από το 1982. Μιλάμε για μια εποχή στην οποία δεν υπήρχε το ίντερνετ, η τηλεργασία, οι συνεργατικές πλατφόρμες, ενώ και η δομή της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας ήταν πολύ διαφορετική.
Η κυβέρνηση με αυτόν το νόμο κοιτάει στα μάτια την πραγματικότητα και την σημερινή εποχή στην αγορά εργασίας. Το νομοσχέδιο αυτό, έρχεται να απαντήσει στα γνωστά σε όλους προβλήματα της αγοράς εργασίας, όπως τα φαινόμενα υποδηλωμένης ή αδήλωτης εργασίας, απλήρωτων υπερωριών, εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Στηρίζει την οικογένεια και την ισότητα ανδρών και γυναικών.
Περιλαμβάνει ρυθμίσεις για την προστασία των εργαζομένων απέναντι στη βία και τη παρενόχληση -πρωτοπορώντας σε ευρωπαϊκό επίπεδο- καθώς και για την εναρμόνιση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, και στο τέλος της ημέρας δίνει δύναμη στον εργαζόμενο.
Συνδυάζει την προστασία των εργαζομένων με την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν ως μοχλοί για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Γιατί δεν υπάρχουν εργαζόμενοι χωρίς επιχειρήσεις. Αλλά ούτε και επιχειρήσεις με τους εργαζομένους «στα κάγκελα».
Το νομοσχέδιο, εκτός των άλλων, θωρακίζει το οκτάωρο, βάζει την ηλεκτρονική κάρτα απέναντι στους εργοδότες που αυθαιρετούν, θέτει τέλος στις αδήλωτες υπερωρίες, δίνει δικαιώματα στον νέο πατέρα, αναβαθμίζει την Επιθεώρηση Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή.
Έτσι αποδεικνύεται στην πράξη ότι η σύγχρονη κεντροδεξιά μπορεί να διαμορφώσει και να θεσμοθετήσει ένα πλαίσιο για την εργασία που θα προστατεύει ουσιαστικά τα δικαιώματα των εργαζομένων. Όσο πιο αντιληπτό γίνεται ότι το νομοσχέδιο για την Προστασία της Εργασίας είναι ένα νομοσχέδιο που προστατεύει πρωτίστως τα δικαιώματα του εργαζομένου, τόσο πιο αποδεκτό από όλο τον κόσμο της εργασίας θα είναι.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση συνεχώς διαστρεβλώνει διατάξεις του εργασιακού νομοσχεδίου επειδή δεν αντέχει να μπει σε συζήτηση επί της ουσίας. Οι ισχυρισμοί για πληρωμή των υπερωριών με ρεπό είναι ψέμα. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και οι υπερωρίες είναι δύο διαφορετικά πράγματα, τα οποία δεν πρέπει να συγχέονται. Σε κάθε περίπτωση, αυτός που πλέον αποκτά περισσότερες δυνατότητες είναι ο εργαζόμενος.
Ακόμη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την Κυβέρνηση ότι με το εργασιακό νομοσχέδιο υπηρετεί τα συμφέροντα των βιομηχάνων, οι βιομήχανοι εκφράζουν την αντίθεσή τους σε βασικά σημεία του νομοσχεδίου για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι υιοθετήθηκαν κατόπιν υπόδειξη του ΣΕΒ!
Κλείνοντας θα τονίσω ότι το νομοσχέδιο υιοθετεί ευρωπαϊκές πρακτικές και αντιμετωπίζει προβλήματα που αφορούν τους πραγματικούς εργαζόμενους. Όπως μπορεί να αντιληφθεί κάποιος, πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που είναι πλήρες, καλύπτει αδυναμίες δεκαετιών και αλλάζει τον χάρτη στον εργασιακό τομέα, προς το καλύτερο.
*O Βασίλης Οικονόμου είναι Βουλευτής Ανατολικής Αττικής ΝΔ και Πρόεδρος Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής
