Το σποτάκι στο οποίο πρωταγωνίστησε για την προώθηση του εμβολιασμού και των μέτρων προστασίας κατά της πανδημίας έσπασε ρεκόρ επιτυχίας και το χαρούμενο και όλο ζωντάνια πρόσωπό του μπήκε σε κάθε ελληνικό σπίτι, αλλά και σε κάθε ελληνική καρδιά.
Πίσω όμως από αυτή τη χαρά και τη ζωντάνια κρύβονται οι δυσκολίες, οι ανησυχίες και οι προσδοκίες για το σήμερα και το μέλλον του νεαρού κωφού Νίκου Λεβεντάκη.
Γράφει η Φωτεινή Ανέστη*
Ο Νίκος, μίλησε στο thepresident.gr και στη Φωτεινή Ανέστη για τις δυσκολίες που βιώνει ένα κωφό άτομο στην εποχή της Πανδημίας, για τα βήματα που έχουν γίνει όσος αφορά την πρόσβαση των κωφών σε υπηρεσίες, υγεία και παιδεία, αλλά και για τις αλλαγές που θα ήθελε να δει να γίνονται έτσι ώστε να διευκολυνθεί και να γίνει καλύτερη η ζωή των κωφών.
Κλείνοντας την κουβέντα μας ο Νίκος Λεβεντάκης, αφού μιλά για τις επιπτώσεις της πανδημίας στον άνθρωπο, απευθύνει μήνυμα σε όλους μας και για μια ακόμη φορά, διαβάζοντας αυτά που λέει διακρίνει κανείς την αγωνία αλλά και τη δύναμη, που όλοι είδαμε και συνεχίζουμε ακόμη να βλέπουμε στις οθόνες των τηλεοράσεων, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων.
Συνέντευξη στο thepresident.gr και τη Φωτεινή Ανέστη
Νίκο, Πως βιώνει ένα κωφό άτομο τις δυσκολίες που δημιουργούνται λόγω της πανδημίας;
« Ένα κωφό ή βαρήκοο άτομο αντιμετωπίζει δυσκολίες και εμπόδια σχεδόν σε κάθε πτυχή της ζωής του. Για όλες τις ορατές και αόρατες μειονότητες η αίσθηση του αποκλεισμού δεν αποτελεί κάτι το καινούργιο. Ο αποκλεισμός είναι ένα κομμάτι τις καθημερινότητας μας και ο καθένας μας δίνει καθημερινά από μια μικρή μάχη για να διεκδικήσει τα θεμελιώδη. Ωστόσο, από την στιγμή που ξεκίνησε η πανδημία τον τελευταίο χρόνο, οι κωφοί και οι βαρήκοοι είμαστε αποκλεισμένοι σχεδόν από παντού. Από μια επίσκεψη στον φούρνο της γειτονιάς μέχρι και την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Η άγνοια του κόσμου μας έχει κουράσει.»
Νίκο, πιστεύεις ότι έχουν γίνει βήματα-άλματα όσον αφορά την πρόσβαση των κωφών σε υπηρεσίες, ενημέρωση, υγεία και παιδεία;
«Πράγματι έχουν γίνει μερικά σημαντικά βήματα, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι τα βήματα αυτά φαντάζουν βηματάκια αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος του αποκλεισμού που βιώνουμε. Οι υπότιτλοι και οι διερμηνείς νοηματικής γλώσσας απουσιάζουν από τις περισσότερες εκπομπές και μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έχω υποχρεωθεί να παρακολουθήσω εξ αποστάσεως πανεπιστημιακές διαλέξεις χωρίς διερμηνέα ή σύστημα speech to text για να μην χάσω τα μαθήματα, κι αυτό είναι απλά ένα από τα πολλά. Έχω ακούσει παρόμοιες ιστορίες από κωφούς και βαρήκοους φίλους μου.»
Πες μου Νίκο, εάν μπορούσες να αλλάξεις κάτι, τι θα ήταν αυτό και γιατί;
«Θα έβαζα υπότιτλους ή/και διερμηνείς νοηματικής γλώσσας παντού. Είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να γίνει για να αποκτήσουν πρόσβαση σε ΜΜΕ, στον χώρο της τέχνης (π.χ. θέατρο) κ.α. τα χιλιάδες κωφά και βαρήκοα άτομα ανά την Ελλάδα. «
Νίκο κλείνοντας την κουβέντα μας, τι σου αφήνει όλο αυτό; Και τι θα έλεγες στον κόσμο;
«Η όλη φάση της πανδημίας μας έχει κουράσει ψυχολογικά όλους, άλλους λιγότερο κι άλλους περισσότερο. Έχουμε γίνει όλοι πιο επιφυλακτικοί και οι αποστάσεις μεταξύ μας έχουν μεγαλώσει, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε τους διπλανούς μας και να αλληλοϋποστηριζόμαστε. Δεν είναι ψέμα ότι η ελληνική κοινωνία είναι αρκετά οπισθοδρομική. Η αναπηροφοβία (ableism), ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η ομοφοβία είναι καθημερινά φαινόμενα πλέον.
Στον κόσμο θα έλεγα, ενεργοποιηθείτε! Δεν χρειαζόμαστε την ευαισθητοποίησή σας αλλά την ενεργοποίησή σας. Ψαχτείτε, ρωτήστε και μάθετε.»
Με τις μάσκες η επικοινωνία με το περιβάλλον των κωφών είναι απαγορευτική μιας και τα στόματα είναι “ερμητικά κλειστά”, οι εκφράσεις του προσώπου “κρυμμένες” μιας και η νοηματική γλώσσα είναι μέρος της χειλιανάγνωσης και της έκφρασης του προσώπου.
Όμως το κυριότερο είναι η θέληση για επικοινωνία, δεν είναι απόλυτη ανάγκη να είμαστε γνώστες της νοηματικής γλώσσας, όσο να είμαστε ανοιχτοί στην επικοινωνία.
*Η Φωτεινή Ανέστη είναι Διερμηνέας Νοηματικής Γλώσσας και Δημοσιογράφος
