*του Javier Sampedro
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν υποσχεθεί στους πολίτες τους απόλυτη ασφάλεια για το εμβόλιο της AstraZeneca, κάτι που είναι περίεργο για τρεις λόγους.
Πρώτον, επειδή το 100% δεν υπάρχει στο ηθικό μας σύμπαν, κατά συνέπεια οι κυβερνώντες που υπόσχονται κάτι τέτοιο καλά θα κάνουν να αναβάλουν αυτή την υπόσχεση μέχρις ότου εξασφαλίσουν τις βεβαιότητες της αιωνιότητας, αφού ο θάνατος είναι το μόνο σίγουρο που συμβαίνει στη ζωή μας.
Δεύτερον, επειδή αν υπήρχε ένας τρόπος που θα εγγυάτο την απόλυτη ασφάλεια θα ήταν προφανώς ο ίδιος στη Γερμανία και την Ισπανία, στον Βορρά και τον Νότο της Γηραιάς μας Ηπείρου, κάτι που αντιβαίνει στο πολύχρωμο και αντιφατικό μίγμα των περιορισμών που έχουν υιοθετήσει οι χώρες-μέλη της ΕΕ. Βασιζόμενες, φυσικά, στον επιστημονικό οργανισμό που χρηματοδοτούν γι’ αυτή τη δουλειά, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων.
Τρίτον, επειδή οι κυβερνήσεις πωλούν μια αρχή προφύλαξης που εκείνες έχουν επανειλημμένα παραβιάσει τον τελευταίο χρόνο. Αν είναι τόσο ανήσυχες με το 0,001% των θρομβώσεων μεταξύ των εμβολιασμένων με AstraZeneca, γιατί δεν είναι το ίδιο ανήσυχες με το 1% θνησιμότητας που προκαλεί ο SARS-CoV-2; Αυτός ο αριθμός, που είναι χίλιες φορές μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των θρομβώσεων, αποτελεί αποκλειστική ευθύνη των αρχών, που έχουν αντισταθεί με όλους τους τρόπους στην επιβολή των περιορισμών και εγκλεισμών που προτείνουν οι επιδημιολόγοι. Τώρα που έχουν πεθάνει 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, θα καθίσουμε να δούμε τι γίνεται με 40 επεισόδια θρομβώσεων. Αυτό δεν είναι σοβαρό.
Οι κυβερνήσεις που αποφάσισαν να αναστείλουν, να περιορίσουν ή να περιπλέξουν τη διανομή του βρετανικού εμβολίου, που επέβαλαν ηλικιακά όρια και θα συνεχίσουν να το κάνουν περιμένοντας εγγυήσεις για απόλυτη ασφάλεια του εμβολίου, μπορούν να περιμένουν καθιστές. Πριν από 12 χρόνια, στην πανδημική κρίση της γρίπης των χοίρων, οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας της Σουηδίας και της Φινλανδίας εξέπεμψαν σήμα κινδύνου για το Pandemrix, ένα εμβόλιο εναντίον εκείνου του ιού. Τα παιδιά που είχαν κάνει μια δόση του εμβολίου φαινόταν να κινδυνεύουν από αυξημένο κίνδυνο ναρκοληψίας, που είναι μια διαταραχή των κύκλων του ύπνου.
Τα επεισόδια ναρκοληψίας με εκείνο το εμβόλιο ήταν πέντε ή δέκα φορές πιο συχνά (1 προς 18.000) από τις θρομβώσεις με το σημερινό εμβόλιο (1 προς 100.000). Oι επιστήμονες θεώρησαν τότε πιθανό να ευθύνεται μια ουσία που προστίθεται στα εμβόλια για να αυξήσει την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος. Δώδεκα χρόνια μετά, αποκλείστηκε το πρόβλημα να βρίσκεται σε αυτή την ουσία, εξακολουθούμε όμως να μη διαθέτουμε στοιχεία για τη σχέση ανάμεσα στο Pandemrix και τη ναρκοληψία.
Θέλετε AstraZeneca; Περάστε σε 12 χρόνια.
* Ο Χαβιέρ Σαμπέντρο είναι αρθρογράφος της El Pais
Πηγή: El Pais
