*της Tressie McMillan Cottom
Το μετεκλογικό τοπίο των ΗΠΑ είναι ακόμη ασαφές, αλλά έχουμε μάθει μερικά σημαντικά μαθήματα. Το κυριότερο είναι ότι οι λευκοί Ρεπουμπλικανοί θα ψηφίζουν πάνω απ’ όλα το κόμμα και αυτό καθιστά σχεδόν αδύνατη τη διακυβέρνηση της χώρας.
Ένας επανεκλεγείς πρόεδρος Τραμπ δεν θα προσπαθούσε καν να κυβερνήσει, ο πρόεδρος Μπάιντεν όμως πρέπει να το κάνει. Και ο ρεπουμπλικανικός ταυτοτισμός θα τον προειδοποιεί διαρκώς να μην κάνει πολλά, ούτε γρήγορα, για τους πιο ευάλωτους Αμερικανούς. Αλλά θα κάνει μεγάλο λάθος ο Μπάιντεν αν υποκύψει στην πίεση αυτή.
Αυτό που απαιτείται είναι μια ριζοσπαστική και ευθεία κρατική απάντηση στις μεγάλες κρίσεις.
Μια κυβέρνηση Μπάιντεν με βούληση να κυβερνήσει θα πρέπει πρώτα απ’όλα να αναζητήσει ευθύνες από την προηγούμενη για την καταπάτηση των νόμων. Οσοι λεηλάτησαν την εμπιστοσύνη των πολιτών πρέπει να τιμωρηθούν, και αυτό περιλαμβάνει τον Ντόναλντ Τραμπ. Το επιτελείο του δεν είπε ψέματα για να καλύψει τη λεηλασία. Αν μπόρεσε να λεηλατήσει είναι επειδή πρώτα δημιούργησε το ψέμα.
Είτε το παραδέχονται είτε όχι, πολλοί Ρεπουμπλικανοί ψηφοφόροι επιλέγουν να αποδεχθούν τα ψέματα επειδή η ιδέα ότι οι κοινωνικοί μας θεσμοί υπονομεύθηκαν τόσο εύκολα είναι ακόμη πιο τρομακτική. Μόνο αν μάθουμε όμως τι συνέβη τα τέσσερα τελευταία χρόνια θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Πάνω από 200.000 Αμερικανοί έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι τώρα από έναν ιό που αυτή η χώρα θα έπρεπε να έχει αντιμετωπίσει. Δεν έχουμε το περιθώριο να υποστούμε μια παθητική διακυβέρνηση μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, οπότε θα αναλάβει ο πρόεδρος Μπάιντεν. Η οικονομική βοήθεια πρέπει να χορηγηθεί σε εκατομμύρια Αμερικανούς. Τα σχολεία πρέπει να αναστηλωθούν. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πεινάσουν ή να χάσουν τα σπίτια τους Αμερικανοί όσο καθαρίζουμε το χάος που άφησαν οι σημερινοί ένοικοι του Λευκού Οίκου.
Ακόμη κι αν οι Ρεπουμπλικανοί διατηρήσουν τον έλεγχο της Γερουσίας, κάτι που θα θέσει σημαντικά εμπόδια στην προώθηση μιας ουσιαστικής πολιτικής, ο Λευκός Οίκος του Μπάιντεν θα πρέπει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την απάντηση στην οικονομική κρίση της χώρας.
Σε μια ρατσιστική, διχασμένη χώρα, οι πολυφυλετικές συμμαχίες είναι απαραίτητες για να αναδειχθεί η ενσυναίσθηση του κράτους και να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα. Η συλλογική μας ευημερία εξαρτάται από τον βαθμό που θα κινητοποιηθούν οι μετριοπαθείς λευκοί όταν παρέλθει η άμεση απειλή για τα προσωπικά τους συμφέροντα. Επί προέδρου Τραμπ, το θέμα ήταν κατά πόσον η αντίσταση των μετριοπαθών λευκών θα επιβίωνε της βίαιης καταστολής. Επί προέδρου Μπάιντεν, το θέμα θα είναι αν αυτή η λευκή αντίσταση μπορεί να νικήσει την ίδια της την αδράνεια.
Τα διακυβεύματα για όλους μας δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερα.
Με την πανδημία να εισέρχεται στο πιο φονικό της κύμα, όλοι οι κοινωνικοί μας θεσμοί δέχονται μεγάλη πίεση. Η πανδημία αυτή δεν αποτελεί μόνο μια βιολογική απειλή για τη δημόσια υγεία μας, αλλά πολιτικοποιεί και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν.
Δεν διαθέτουμε τη στρατηγική που κάθε σοβαρός επιστήμονας λέει πως χρειαζόμαστε. Η Δεξιά έχασε την εμπιστοσύνη της στην επιστήμη όταν η επιστήμη αντιστάθηκε στις ρατσιστικές δηλώσεις. Η Αριστερά έχασε την εμπιστοσύνη τους στους επιστήμονες όταν η Δεξιά τους μετέτρεψε σε πολιτικά πιόνια. Η κυβέρνηση Τραμπ συνέβαλε σε αυτή την απονομιμοποίηση ως ασπίδα για τη διαφθορά του προέδρου. Δεν αλώθηκαν μόνο τα δικαστήρια, υπονομεύθηκε και η εμπιστοσύνη στην ιδέα της δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Ενώ το Κονγκρέσο αυτό βρήκε χρόνο για να επικυρώσει τις επιλογές του προέδρου για το Ανώτατο Δικαστήριο, δεν καταδέχθηκε να συζητήσει μέτρα στήριξης για τους ενοικιαστές, τους ιδιοκτήτες, τους μικροεπιχειρηματίες, τους άνεργους, τους ηλικιωμένους ή τα άτομα με ειδικά προβλήματα. Χωρίς μια ριζική απάντηση στις υλικές ανάγκες των εργαζόμενων Αμερικανών, κανείς δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει χωρίς οργανωμένη αντίσταση.
* Η Τρέσι ΜακΜίλαν Κότομ είναι συγγραφέας και κοινωνιολόγος
Πηγή: The New York Times
