Εικόνα πρώτη: η Ελλάδα υποδέχεται μια επένδυση ύψους ενός δισεκατομμυρίου ευρώ από έναν κολοσσό όπως η Microsoft, η οποία ανακοινώνει τη δημιουργία κέντρων δεδομένων, πραγματοποιώντας τη μεγαλύτερη επένδυση στα 28 χρόνια παρουσίας της στη χώρα μας. Τα άλματα που έχουν γίνει στον τομέα του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους δίνουν αισιοδοξία για την ανάπτυξη και την οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας.
Εικόνα δεύτερη: καθηγητές στρέφονται ενάντια στην τηλεκπαίδευση στα σχολεία που τελούν υπό κατάληψη. Χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο, χωρίς λογικά επιχειρήματα, απλώς για να υψώσουν εμπόδια στην πρόοδο και να δημιουργήσουν πρόσθετες δυσκολίες σε μια σχολική χρονιά που ήδη ξέραμε πως θα είναι αντικειμενικά δυσκολότερη από τις προηγούμενες.
Δεν είναι δυνατόν από τη μία η Ελλάδα να αναγνωρίζεται διεθνώς, να σπάει τα φράγματα και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, να μπαίνει δυναμικά στην ψηφιακή εποχή και από την άλλη ένα αραχνιασμένο σύστημα να βάζει πλάτη σε παράνομες ενέργειες, θέλοντας να κρατήσει δέσμιους τους μαθητές, απομακρυσμένους από τη γνώση και αποκομμένους από την εξέλιξη, την πρόοδο, τη δημιουργία.
Το 2020, στο κατώφλι της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, είναι τουλάχιστον κρίμα να παρακολουθούμε «ψηφιακή αντεπανάσταση». Η κατάληψη είναι μια εξ ορισμού παράνομη πράξη. Αποτελεί χρόνια παθογένεια των ελληνικών σχολείων και πανεπιστημίων, από την οποία έχουν υποφέρει χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και οικογένειες.
Είναι η στιγμή για όλους μας να διαλέξουμε, ποιας εικόνας θέλουμε να αποτελέσουμε μέρος: των παράνομων καταλήψεων, εκείνων που εναντιώνονται στην πρόοδο και κλείνουν την πόρτα στη γνώση, ή της εικόνας της νέας εποχής, της δημιουργίας, της ανάπτυξης και της αισιοδοξίας. Είναι η στιγμή να προχωρήσουμε μαζί στον 21ο αιώνα.
