Διαχρονικά το θέμα της υπηρέτησης της στρατιωτικής θητείας ήταν ένα προνομιακό πλαίσιο εξυπηρετήσεων του πολιτικού με τον ψηφοφόρο, που κινούταν σε δύο επίπεδα. Το πρώτο ήταν η προσωπική εξυπηρέτηση του οπλίτη που θα καλούταν να υπηρετήσει την θητεία του και το δεύτερο ένα ευρύτερο πλαίσιο μείωσης της στρατιωτικής θητείας ως συνολική αντιπαροχή σε ένα κοινό.
Γράφει ο Θάνος Πλεύρης*
Κατά καιρούς ακούω από άτομα που με προσεγγίζουν να επιθυμούν δήθεν μία προνομιακή θητεία, διότι στα πλαίσια των επιδιώξεων τους ο στρατός είναι ένα ανάχωμα είτε σε εργασία είτε σε σπουδές. Η συγκεκριμένη θέση είναι τελείως λανθασμένη και κυρίως αντικατροπτίζει άτομα που αναζητούν την προνομιακή αντιμετώπιση έναντι συμπολιτών τους που θα καλύψουν τα κενά που θα δημιουργήσουν αυτοί που ρουσφετολογικά θέλουν να υπηρετήσουν την θητεία τους.
Η στρατιωτική θητεία είναι από τις ύψιστες τιμές που μπορεί να βιώσει ένας πολίτης. Ο γράφων έχει το προνόμιο να έχει υπηρετήσει εθελοντικά στις ειδικές δυνάμεις ως πεζοναύτης και λοχίας εκπαιδευτής καταδρομέων και πεζοναυτών υλοποιώντας παράλληλα και τμήμα της διδακτορικής του διατριβής. Με κάνει να αισθάνομαι μεγάλη τιμή ότι όταν κάποιοι δήλωναν αντιρρησίες συνειδήσεων ή λούφαραν με στρατιωτική θητεία χάδι, υπηρετούσα στο πιο δύσκολό επίπεδο που μπορεί να υπηρετήσει ένας μη επαγγελματίας οπλίτης.
Ο στρατός μόνο καλό μου έκανε και σίγουρα δεν με ανέκοψε ούτε από τις σπουδές μου ούτε από την μετέπειτα πορεία μου. Δεν αντέχω λοιπόν κάποιος να αισθάνεται ότι μια θητεία εννέα μηνών του ανακόπτει τα σχέδια, επειδή είναι φυγόπονος ή δεν έχει αίσθηση προσφοράς στην Πατρίδα.
Ζούμε σε μία γειτονιά που δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε επαγγελματικό στρατό. Σίγουρα η σύγχρονη μορφή πολέμου και άμυνας έχει ανάγκη από εξειδικευμένους στρατεύσιμους και ο επαγγελματικός στρατός εν μέρει είναι απαραίτητη επιλογή για το αξιόμαχο του στρατεύματος. Δεν αντικαθίσταται όμως ποτέ από την υποχρεωτική θητεία των νέων που μας θυμίζει ότι σε αυτόν εδώ τον τόπο τίποτα δεν χαρίστηκε και πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι για την προάσπιση των εθνικών δικαίων.
Ας αποφασίσουμε λοιπόν ως πολιτικός κόσμος να αφήσουμε αυτό το προνομιακό πεδίο εξυπηρετήσεων εκτός της δράσης μας. Να αφήσουμε τους οπλίτες να υπηρετούν την θητεία τους, όπου τους καλεί η Πατρίδα και να μην φοβηθούμε να ανοίξουμε επιτέλους την κουβέντα για την λελογισμένη αύξηση της στρατιωτικής θητείας, εάν κριθεί από τους ειδικούς ότι χρειάζεται, όχι για λόγους αξιομάχου του στρατεύματος, αυτό δεν αμφισβητείται, αλλά για λόγους πληρέστερης εκπαίδευσης των εφέδρων οπλιτών μας και την καλύτερη ενίσχυση των επαγγελματιών οπλιτών μας. Μια πλήρης εκπαίδευση θα ήταν προς όφελος όλων και ιδίως των στρατεύσιμων.
*Ο Θάνος Πλεύρης είναι βουλευτής Α’ Αθήνας με τη Νέα Δημοκρατία
