Τις τελευταίες δέκα ημέρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες σπαράσσονται από εκτεταμένες ταραχές, με αφορμή τη δολοφονία του Αφροαμερικανού, Τζόρτζ Φλόιντ, από έναν, χωρίς καμία αμφιβολία, ρατσιστή αστυνομικό, στην Μιννεάπολη.
Απόλυτα δικαιολογημένα η απάνθρωπη δολοφονία προκάλεσε την οργή της κοινής γνώμης η οποία ξεχύθηκε στους δρόμους από άκρη σε άκρη της Αμερικής, για να διαμαρτυρηθεί εναντίον, αυτής της νοοτροπίας, που δυστυχώς έχεις βαθιές ρίζες στην αμερικανική κοινωνία. Αυτό, και πολύ σωστά, συνέβη στην αρχή.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Λίγες ώρες μετά, άρχισε το πραγματικό βρώμικο παιχνίδι το οποίο έχει ως στόχο την απόλυτη ανατροπή της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας σε παγκόσμια κλίμακα και της αντικατάστασής της από ένα ουτοπικό άναρχο σύστημα το οποίο μόνο σε καταστάσεις εμφύλιας σύγκρουσης και απόλυτης αναρχίας μπορεί να οδηγήσει. Και όχι, όσο και να θέλουν, εσκεμμένα, κάποιοι να αποδώσουν αυτή την αναταραχή στο Αμερικανό Πρόεδρο, το πρόβλημα και η σκευωρία είναι πολύ πιο βαθιά.
Όταν λίγες ώρες μετά την απόλυτα δικαιολογημένη οργή και διαμαρτυρία των πολιτών, διαδέχθηκε η αναρχία, το πλιάτσικο, η καταστροφή περιουσιών, και οι επιθέσεις εναντίον των αστυνομικών, αυτών των αστυνομικών που στη συντριπτική τους πλειοψηφία μπήκαν στην κόλαση των Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη, στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, για να σώσουν ζωές, χωρίς να κάνουν διακρίσεις χρώματος των συνανθρώπων τους, που προσπαθούσαν να σώσουν. Αυτών των αστυνομικών που στη συντριπτική τους πλειοψηφία σε καθημερινή βάση παίζουν κορόνα γράμματα τη ζωή τους για να μπορούν τα καλόπαιδα που σπάνε και καίνε περιουσίες απλών ανθρώπων, που έχουν μοχθήσει για να της δημιουργήσουν, το επιχείρημα όσων τολμήσαμε να ασκήσουμε κριτική σε αυτές τις ενέργειες, πέρα από τα γνωστά κοσμητικά επίθετα που μας στόλισαν, κάφρος, ρατσιστής, φασίστας, ακροδεξιός, ήταν ότι οι περιουσίες μπορούν να αποκατασταθούν, η ανθρώπινη ζωή όχι.
Έτσι προσπαθούν κάποιοι αγνοί δημοκράτες να δικαιολογήσου το πλιάτσικο, την αναρχία, και την καταστροφή που όλος ο πλανήτης βλέπει στις οθόνες του τα τελευταία εικοσιτετράωρα στις ΗΠΑ. Εάν η επιλογή ήταν ανάμεσα στην καταδίκη ενός από τα δύο τότε ναι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δολοφονία υπερτερεί του πλιάτσικου, της αναρχίας και της καταστροφής. Αλλά γιατί πρέπει η επιλογή να είναι είτε το ένα είτε το άλλο. Πρόκειται για ένα ανόητο και επικίνδυνο δίλλημα το οποίο υποβαθμίζει την ουσία του προβλήματος.
Η Αμερική δεν θα υπηρετήσει τον εαυτό της και το μέλλον της εάν δεν αντιμετωπίσει κατάματα το υπαρκτό πρόβλημα που καταγράφει η απεχθής δολοφονία του Φλόϊντ από τον αστυνομικό. Δηλαδή την συχνή ανυπαρξία δικαιοσύνης στην κατ΄ εξακολούθηση αστυνομική βία, η οποία παραβλέπεται με απροκάλυπτο τρόπο για δεκαετίες. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί το πλιάτσικο, την αναρχία, και την καταστροφή στο όνομα του άτυχου και αδικοχαμένου στα χέρια ενός δολοφόνου αστυνομικού, Τζόρτζ Φλόϊντ.
Το επιχείρημα αυτό, για δικαιολόγηση της βίας, της αναρχίας και του πλιάτσικου, είναι καταδικασμένο να αποτύχει και δυστυχώς μπορεί να γίνει για μια ακόμη φορά η αιτία για την αποτροπή των απόλυτα αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και αλλαγών στο σύστημα αστυνόμευσης και δικαιοσύνης στις ΗΠΑ.
Πολλοί φοβούνται, και ίσως δικαιολογημένα, ότι στη δίκη του δολοφόνου αστυνομικού, κάποιος ικανός δικηγόρος θα χρησιμοποιήσει το παρελθόν και την κατάσταση που βρίσκονταν ο αδικοχαμένος Φλόϊντ, για να την γλυτώσει. Κάτι τέτοιο, και έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, θα εξοργίσει όλους μας και δικαιολογημένα. Το ίδιο όμως ισχύει και για το πλιάτσικο την αναρχία, τη βία και τις καταστροφές στους δρόμους της Αμερικής. Οι άνθρωποι που καταστρέφονται οι περιουσίες τους και οι ευσυνείδητοι αστυνομικού που προπηλακίζονται και σκοτώνονται, έχουν ακριβώς το ίδιο δικαίωμα στη δικαιοσύνη που έχει και ο Τζόρτζ Φλόϊντ.
Ξεκάθαρα λοιπόν υπάρχουν δυο πλευρές στο πρόβλημα, και η ανάδειξη και η κριτική προς τις δυο πλευρές δεν υποβαθμίζει τα δίκαια αιτήματα και την αγανάκτηση της Αφροαμερικανικής κοινότητας και άλλων μειονοτήτων στις ΗΠΑ.
Η κριτική και η αντιμετώπιση με ορθολογικό τρόπο του προβλήματος, είναι το σωστό μονοπάτι για την επίλυσή του με δημοκρατικό και πάνω από όλα ανθρώπινο τρόπο. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Η απόφαση του Συμβουλίου στη Μιννεάπολη για διάλυση της Αστυνομίας και αναζήτηση άλλων τρόπων εξασφάλισης του νόμου και της τάξης είναι όχι απλά ανόητη αλλά και επικίνδυνη ειδικά σε μια χώρα και σε μια κοινωνία που η κατοχή όπλου αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα.
Το γεγονός ότι η απόφαση αυτή αντιμετωπίζεται με χλιαρό τρόπο από πολιτικούς και μέσα μαζικής ενημέρωσης τόσο στις ΗΠΑ, αλλά και διεθνώς, αποδεικνύει τη ζημιά που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμια κλίμακα, και στις απόψεις καλλιεργηθεί σε ολόκληρες γενιές από πανεπιστήμια και εκπαιδευτικά ιδρύματα κυρίως στις ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, μέσω χρηματοδοτήσεων προγραμμάτων που εξαφάνιζαν την ιστορία και προωθούσαν τη δημιουργία ενοχής του συστήματος της φιλελεύθερης δημοκρατίας έναντι ακραίων κοινωνικών μειονοτήτων που εξελίχθηκαν λόγω αυτής της καλά σχεδιασμένης στρατηγικής σε δικτατορία της μειοψηφίας.
Σήμερα το να είσαι φιλελεύθερος αστός δημοκράτης σε καθιστά ένοχο και υπεύθυνο για οτιδήποτε στραβό επικρατεί στην κοινωνία, τα συστήματα διακυβέρνησης και δικαιοσύνης. Άσχετα εάν την ίδια στιγμή περιθωριακές απόψεις ασκούν πολιτική και ψυχολογική τρομοκρατία στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας η οποία δέχεται σε καθημερινή βάση πλύση εγκεφάλου έτσι ώστε να αισθάνεται ένοχη για τον τρόπο ζωής της, την ιστορία της και τις παραδόσεις της.
Το πρόβλημα δεν είναι απλά ο Τράμπ και ένας ρατσιστής δολοφόνος αστυνομικός, είναι μια για χρόνια υποβόσκουσα νοοτροπία ότι ο νόμος και η τάξη της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας είναι ο εχθρός, ο ρατσισμός και ο φασισμός. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη δήλωση της Προέδρου του Συμβουλίου που πήρε την απόφαση για τη διάλυση της αστυνομίας στη Μιννεάπολη, ότι η Αστυνομία είναι προνόμιο των ισχυρών, και ο βανδαλισμός του αγάλματος του Τσόρτσιλ, του ανθρώπου που ευθύνεται για το ότι ο πλανήτης και ειδικά η Ευρώπη δεν βρίσκεται κάτω από τη μπότα του Ναζισμού, στη Μεγάλη Βρετανία.
Κάποιοι καλλιεργούν αναρχία και θα δημιουργήσουν παγκόσμια σύρραξη εμφυλιακού τύπου.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος. Απόφοιτος του The School of International Service, The American University, Washington DC, και του The Paul H. Nitze School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, Washington DC. Επί σειρά ετών, ήταν διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο, στην Washington DC, USA, και είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies.
