Από την πρώτη στιγμή που αποκαλύφθηκε ότι ένας κορονοϊός που ξεκίνησε στη Γουχάν της Κίνας, αποτελούσε θανάσιμη απειλή για την ανθρώπινη ζωή, έγινε σαφές ότι το σύνολο του πλανήτη δεν ήταν προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει την κρίση. Τώρα δυστυχώς, βρισκόμαστε στο σημείο, που το υπό, πολύ πριν την έλευση του Covid19, κατάρρευση σύστημα της ασύστολης, διεφθαρμένης και ανάλγητης, παγκοσμιοποίησης, δίνει μάχη χαρακωμάτων για να επιβιώσει, αποκρύπτοντας την αλήθεια, τόσο για Covid19, όσο και για την οικονομική πανούκλα που ήδη βρίσκεται μαζί μας, αλλά θα γίνει ορατή την επόμενη ημέρα.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Η κρίση, όπως ήταν φυσικό, σε πρώτο στάδιο ήταν υγειονομική, και η αδυναμία της επιστημονικής κοινότητας να την αντιμετωπίσει, σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια των συστημάτων υγείας, παγκοσμίως, οδήγησε στην απόφαση ενός lockdown, πρωτοφανούς για τα ιστορικά δεδομένα.
Η εύκολη λύση του κατεβάζουμε ρολά, παρόλα αυτά, αν και όχι ορατές αυτή τη στιγμή, έχει μια σειρά τραγικές επιπτώσεις σε οικονομικό επίπεδο, στο επίπεδο της καθημερινότητας, και πάνω από όλα στις κοινωνικές και ανθρώπινες σχέσεις.
Κάποιοι, ανόητα, πανηγύριζαν για το πόσο πετυχημένα κατάφεραν να κατεβάσουν ρολά, σε κοινωνίες και οικονομίες, και ταυτόχρονα, λοιδορούσαν και κατακεραύνωναν ηγέτες και αναλυτές, που στην αρχή της καταστροφής, τόλμησαν, να ψελλίσουν, ότι δυστυχώς, επρόκειτο για μια επιδημία που ο κόσμος θα έπρεπε να μάθει να ζει με αυτή.
Σήμερα, ακόμα και αυτοί που αποθεώνουν τον εαυτό τους για την επιτυχία τους, ξεκινούν δειλά αλλά σταθερά, να ανοίγουν το μαγαζί για να δημιουργήσουν τις συνθήκες συνύπαρξης και επιβίωσης του πληθυσμού με τον Covid19, διακινδυνεύοντας, παρόλα αυτά, ένα ακόμη πιο τραγικό δεύτερο κύμα της πανδημίας, το οποίο θα θυμίζει το καταστροφικό δεύτερο κύμα της Ισπανικής Γρίπης.
Ήδη σε όλο τον πλανήτη, αργά αλλά σταθερά, αναπτύσσεται ένα κύμα κοινωνικής αντίστασης, σε αυτό το κλείσιμο της κοινωνίας και της οικονομίας, χωρίς σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Και όχι μόνο για την επόμενη ημέρα, αλλά ακόμη και για το άνοιγμα μετά το σφράγισμα, αφού είναι σαφές ότι κόβεται το λουκέτο με πειραματισμούς και την ευχή να μην υπάρξει καταστροφή. Και ειλικρινά, μακάρι να μην υπάρξει.
Ταυτόχρονα αυξάνεται και η πίεση προς την επιστημονική κοινότητα διεθνώς, για την εύρεση φαρμάκων αντιμετώπισης και εμβολίων, που θα είναι φθηνά και διαθέσιμα στο σύνολο της ανθρωπότητας.
Και για να έρθουμε στη γειτονιά μας, οι κοινωνίες των χωρών του Νότου, αλλά με λίγο καθυστέρηση και εδώ στην Ελλάδα, έχουν αρχίσει να χωνεύουν την πικρή αλήθεια, ότι το οικοδόμημα των Βρυξελλών, υπό τα κελεύσματα της Γερμανίας, που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει τίποτα να προσφέρει στη βελτίωση και στήριξη της καθημερινότητας που διαγράφεται ζοφερή, την επόμενη ημέρα του Covid19.
Οι προβλέψεις για το ποσοστό ύφεσης την Ευρωζώνη ανέρχονται σε 13% τα 2020, με την Ιταλία, την Ισπανία την Πορτογαλία, και την Ελλάδα να δέχονται το μεγαλύτερο χαστούκι. Η δεύτερη οικονομική καταστροφή για το Νότο μέσα σε μια δεκαετία. Με το Βορρά να είναι ξεκάθαρο ότι θα ανακάμψει εξαιρετικά πιο γρήγορα από το Νότο, το χάσμα δεν θα μεγαλώσει απλά, θα γίνει οριστικά αγεφύρωτο.
Όχι μόνο αυτό, αλλά είναι ξεκάθαρο, και έγιναν πολλά κατά τη διάρκεια του lockdown, ότι οι χώρες του Νότου, και ειδικά η Ελλάδα, θα αποτελέσουν αποθήκες ψυχών της λαθρομετανάστευσης, και αντικείμενο εκμετάλλευσης του πλούσιου Βορρά.
Για τους πολίτες του Νότου της Ευρώπης, τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα, σε σημείο που είναι πολύ πιθανό τα χρόνια του μνημονίου να φαντάζουν παράδεισος.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που δυστυχώς δεν παράγει σχεδόν τίποτα, και έχει φτάσει λόγω της πλήρους εξάρτησης από τις επιδοτήσεις και του ελέγχου των Βρυξελών, να εισάγει ακόμη και λεμόνια, κρεμμύδια και πατάτες, αυτό που έρχεται φαίνεται να μην το έχουν συνηδειτοποιήσει κάποιοι που πανηγυρίζουν και ευλογούν τα γένια τους.
Μια χώρα και μια κοινωνία που είχε κατεβάσει ρολά και ζούσε και συνεχίζει να ζει με δανεικά, θα πρέπει να μας εξηγήσει κανείς πως μπορεί να επιβιώσει, σε μια επανεκκίνηση που το πακέτο με 50 απλές μάσκες κοστίζει 55 ευρώ, έχουν χαθεί δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, και ο βασικός τομέας πόρων της, που είναι ο τουρισμός, όσο και να προσπαθήσουν να ανοίξουν τα ξενοδοχεία.
Το συμπέρασμα είναι απλό, και μακάρι να μην είναι έτσι, αλλά έρχεται μιζέρια και λιμός για πολλούς Έλληνες.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα μισόλογα, και όπως λένε στην Αμερική, κάποιοι ας man up and speak the truth. Μιλήστε στο λαό ωμά και πάνω από όλα ειλικρινά. Βγείτε και πείτε την αλήθεια και ανακοινώσατε ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, που θα περιλαμβάνει, στρατηγικό σχεδιασμό για αναβίωση της γεωργίας και της παραγωγής σε αυτή την ευλογημένη ελληνική γη.
Βγείτε και ανακοινώστε μια εθνική στρατηγική που δεν θα αλληθωρίζει προς τις γερμανοελεγχόμενες Βρυξέλλες, αλλά θα έχει στο κέντρο της το εθνικό συμφέρον, και την προστασία της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας.
Πείτε την αλήθεια και ο κόσμος θα σας στηρίξει. Το αντίθετο θα έχει πολύ βαρύ τίμημα και για τη χώρα και για αυτούς που δεν θα το πράξουν. Και όταν μιλάμε για βαρύ τίμημα μιλάμε για εξαφάνιση.
Πείτε την αλήθεια!
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος. Απόφοιτος του The School of International Service, The American University, Washington DC, και του The Paul H. Nitze School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, Washington DC. Επί σειρά ετών, ήταν διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο, στην Washington DC, USA, και είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies.
